Chapter 19

1839 คำ
บรรยากาศภายในห้องประชุมแปลกจนดาหวันรู้สึกได้ เธอสะกิดผู้จัดการให้ขอความเห็น เจ๊มอลลี่หันไปมองทุกคนก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงจริงจัง "มอลลี่ว่ามันแปลกๆค่ะ มีอะไรคุยมาเลยดีกว่ามั้ยคะ" "นั่นสิคะ ดาหวันว่าทุกคนแปลกๆมีอะไรรึเปล่าคะ" ดาหวันเอ่ยถามทุกคนตามตรงแต่จากัวร์ไม่อยากจะให้ดาหวันคิดมากและเขากำลังหาทางออกด้วยตัวเองในวันนี้ "ไม่มีอะไรหรอกคิดมาก" "บอกหนูมาเถอะค่ะดาหวันขอร้อง ถ้าปัญหามันอยู่ที่ดาหวันเราจะได้แก้ไขค่ะ" "บอกน้องไปเถอะค่ะบอส เราจะได้ช่วยกันหาวิธีแก้ไขและจะได้รู้ว่าสองคนเค้ามีเรื่องอะไรกันรึเปล่าทำไมถึงทำแบบนี้" หัวหน้าฝ่ายการตลาดเอ่ยออกมาเสียงจริงจัง เธอแค่อยากให้เจ้านายคุยไปตามตรงเพราะถ้าคุณตฤณถอนสปอนเซอร์และโฆษณาออกจริงมันจะกระทบหลายอย่างมาก "บอกมาเถอะค่ะดาหวันอยากรู้ค่ะ" "งั้นผมบอกเองครับบอส คืองี้นะน้องดาหวันคุณตฤณเค้ายื่นข้อเสนอให้ทางช่องยกเลิกสัญญาของน้องและเขาจะซื้อโฆษณาไปอีก5ปี" "อะไรนะคะ..." ดาหวันมองทุกคนอย่างตกใจแต่ที่ช็อคมากกว่าคือเขาเป็นใครทำไมถึงมาทำอะไรเธอแบบนี้ "คุณตฤณคือใครคะ... เค้าทำแบบนั้นกับดาหวันทำไม อย่าบอกนะว่าคุณตฤณเจ้าของเพชรพลอยจิวเวลรี่" "ใช่... ดาหวันรู้จักเหรอ" เธอช็อคจนพูดไม่ออกเมื่อผู้ชายที่เธอแคร์มากที่สุดเขากำลังจะตัดอนาคตของเธอด้วยอำนาจเงินที่เขามี แล้วเธอจะเป็นยังไงต่อล่ะกลับสู่วังวนเดิมอย่างนั้นเหรอ "ค่ะ รู้จักค่ะ" "แล้วมันเกิดอะไรขึ้นทำไมคุณตฤณเค้าถึงต้องโกรธเกลียดเราขนาดนั้น มันคือการตัดอนาคตคนๆหนึ่งเลยนะ" คุณจากัวร์เอ่ยถามอย่างสงสัยทั้งสองคนมีเรื่องบาดหมางในใจมาหมายแค่ไหนถึงได้กลายเป็นแบบนี้ มันเป็นการตัดอนาคตเด็กคนหนึ่งที่กำลังจะไปได้ดีและเขาเองมีอำนาจกับเด็กคนเดียวทำไมถึงต้องลงโทษเธอขนาดนี้ "แล้วถ้าคุณจากัวร์ไม่ทำตามที่เขาบอกมันจะเกิดอะไรขึ้นคะ" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยสีหน้าจริงจัง เพราะถ้ามันกระทบกับช่องมากเธออาจจะต้องเลือกเดินออกไปจากที่นี่เพราะไม่อย่างนั้นผู้มีพระคุณอาจจะต้องลำบากแทนเธอ "เค้าบอกว่าจะยกเลิกงานทุกอย่างที่เคยเซ็นสัญญาด้วยรวมถึงเงินสนับสนุนทุกอย่างทุกช่องทาง" ดาหวันกำมือแน่นอย่างโกรธจัด เธอไม่คิดว่าเขาอยากจะเอาชนะเธอจนยอมทำทุกอย่างที่มันเป็นการทำร้ายอนาคตของเธอ หญิงสาวพยายามระงับอารมณ์โกรธหันไปมองหน้าเจ้าของช่องก่อนจะเอ่ยออกมา "ขอดาหวันคุยกับคุณตฤณได้มั้ยคะ" จากัวร์หันไปมองลูกน้องเพื่อสอบถามความเห็น ผู้ช่วยของเขาพยักหน้าเห็นด้วยเพราะคิดว่าให้ทั้งสองคนไปเคลียร์กันเองจะดีกว่า "ผมว่าให้น้องคุยเองดีกว่า จะได้คุยไปเลยว่ามันยังไงกันแน่" "โอเคงั้นนายโทรศัพท์ไปหาคุณตฤณบอกว่าดาหวันอยากคุยด้วย" "ได้ครับนายงั้นผมคุยตอนนี้เลย" อากรณ์เดินออกไปข้างนอกกดโทรศัพท์ไปหาผู้ช่วยของคุณตฤณและบอกความต้องการของหญิงสาวว่าเธออยากจะขอคุยกับคุณตฤณสักหน่อย เมื่อคุยเรียบร้อยก็มานั่งรอคำตอบจากทางนั้นว่าจะยอมมาเคลียร์กันรึเปล่า ทางด้านของตฤณเขามองเอกสารในมือก่อนจะเงยหน้ามองไปยังประตูที่ลูกน้องของเขาเคาะก่อนจะเปิดประตูเดินเข้ามาข้างใน "มีอะไร..." "ทางช่อง88โทรศัพท์มาบอกว่าคุณดาหวันขอคุยด้วยครับ ไม่รู้ว่าคุณตฤณจะเอายังไง" "เอาสิฉันก็อยากจะคุยเหมือนกัน บอกไปว่ารออยู่ที่นั่นเดี๋ยวฉันไปหาเอง" "ได้ครับ" เขายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีลุกขึ้นเตรียมตัวเดินทางไปที่ช่องของคุณจากัวร์ ยังไงเขาต้องได้ดาหวันกลับมาอยู่ด้วยและครั้งนี้เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่บังคับเธออีก อยากจะเรียนอะไรอยากจะทำอะไรเขาจะอนุญาตไม่ขัดขวางแต่ขอแค่เธอกลับมาก็พอ ทางคุณจากัวร์และคนอื่นๆที่ได้รับคำตอบรับจากทางคุณตฤณก็ยิ้มออกมาได้บ้างเมื่อเขายังยอมที่จะมาเคลียร์ที่นี่ และใช้เวลาไม่นานเขาก็เดินทางมาถึงคุณจากัวร์ไปต้อนรับถึงที่และพามาที่ห้องประชุมซึ่งตอนนี้มีดาหวันและเจ๊มอลลี่กำลังรออยู่ ตฤณเปิดประตูเข้ามาก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจที่ได้เห็นผู้หญิงที่แอบหนีเขาออกไปกลับมาหาด้วยตัวเองแบบนี้ "ว่าไงจ๊ะสาวน้อย" "คุณต้องการอะไรคะคุณตฤณ" ดาหวันเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงห่างเหิน ตฤณอึ้งไปไม่น้อยที่หญิงสาวเรียกเขาสรรพนามที่เปลี่ยนไปแถมยังดูห่างเหินไม่ออดอ้อนเหมือนเดิมอีก "อะไรนะ... เมื่อกี้เรียกเฮียว่าอะไรนะ" "คุณไงคะคุณตฤณคุณต้องการอะไรจากหนูกันแน่ ตอนนี้คุณกำลังเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก เป็นคนที่ไร้วุฒิภาวะมากเท่าที่หนูเคยเห็นมาเลยค่ะ" "ห๊ะ! วะ..ว่าไงนะ" ตฤณถึงกับช็อคไปเลยแต่ไม่ใช่แค่เขายังรวมถึงคุณจากัวร์ ผู้ช่วยของพวกเขาอีกสองคนไหนจะผู้จัดการที่อ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะด่าชายหนุ่มขนาดนี้ และไม่มีใครกล้าว่าเขาขนาดนี้เลยด้วยในชีวิตนี้ "ทำไมคะ คุณจะทำให้อนาคตหนูดับตั้งแต่ที่ยังไม่ได้เริ่มเลยเหรอ แล้วถ้าหนูโดนยกเลิกสัญญาแล้วคราวนี้จะทำยังไงต่อ จะตามไปรังควานหนูทุกที่เลยเหรอคะ คุณจะเหยียบหนูให้จมดินไม่ให้ผุดได้เกิดเลยเหรอไง เอาสิคะหนูก็จะหนีไปเรื่อยๆหนีคุณไปทั้งชีวิตเลย และถ้าอดทนไม่ไหวหนูก็จะโดดน้ำตายไปเลยเป็นไงจะได้สะใจคุณไงคะเอาแบบนี้ดีมั้ย" ดาหวันตะโกนใส่หน้าเขาอย่างอัดอั้น เธอยอมเขาตลอดและคิดว่าการที่เธอทำดีกับเขามากๆจะทำให้เขาเอ็นดูและยอมอ่อนลงให้เธอบ้าง แต่ไม่เลยยิ่งยอมเขายิ่งบังคับและทำร้ายจิตใจเธอหนักมากขึ้น การที่เธอยอมไม่ใช่เพราะว่าโดนเขาบังคับแบบไม่มีทางไปแต่ยอมเพราะว่าเธอรักเขามาก "ทำไมพูดแบบนั้น เฮียไม่ได้อยากให้ดาหวันหมดอนาคตไม่ได้อยากให้หนีเฮียไปไหน เฮียแค่อยากให้หนูกลับไปอยู่ด้วยกันอยากได้อะไรเฮียก็ให้ทุกอย่าง ขอแค่กลับไปด้วยกันแค่นี้เอง" "หนูไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่หนูรักและแคร์มากที่สุดจะทำร้ายจิตใจหนูมากขนาดนี้ ฮึก! คุณทำเกินไปแล้วค่ะหนูเสียใจมากและผิดหวังที่ตัวเองรักคนผิดมาตลอด" ตฤณช็อคไปเลยเมื่อได้ยินคำสารภาพรักจากหญิงสาว เอาจริงเขาก็เพิ่งรู้ใจตัวเองว่ารักและต้องการเธอมาก ไม่งั้นเขาคงไม่เป็นบ้าตามหาเธอและทำทุกอย่างเพื่อให้เธอกลับคืนมาหรอก คนที่ช็อคมากกว่าคงจะเป็นคนอื่นๆที่อยู่ในห้อง ไม่คิดว่าต้องมาได้ยินคำสารภาพและรับรู้ความสัมพันธ์บางอย่างของดาราในสังกัดและสปอนเซอร์รายใหญ่ของช่อง แสดงว่าคนที่ดาหวันหนีออกมาก็คือคุณตฤณนั่นเอง "เฮียขอโทษ... เฮียขอโทษนะดาหวันอย่ามองเฮียแบบนั้นสิ โอเคเฮียผิดเองที่ทำร้ายหนูแต่เฮียไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เฮียแค่อยากให้หนูกลับไปอยู่กับเฮียเหมือนเดิมไม่ได้คิดอยากทำร้ายอนาคตของหนูเลยนะ หนูบอกอยากเรียนครูใช่มั้ยเฮียยอมแล้วเดี๋ยวพาไปสมัครเลยอยากเรียนอะไรเรียนเลยอยากทำอะไรทำเลยไม่บังคับอีกแล้ว" เขาเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวดึงเธอเข้ามากอดแต่หญิงสาวโกรธเขามากเกินกว่าที่จะยอมให้เขาแตะต้องตัวในตอนนี้ เธอสะบัดมือออกจากตัวของเขาเดินถอยหลังหนีออกให้ห่างก่อนจะเอ่ยเสียงสั่น "หนูแค่ต้องการอิสระค่ะ" "นี่ไงเฮียไม่บังคับแล้ว หนูอยากทำอะไรทำสิแต่กลับไปกับเฮียนะอย่าหนีอีกเลยขอร้อง" ตฤณรู้สึกผิดมากที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาสิ่งที่เขามอบให้เธอมันคือยาพิษที่ทำให้หญิงสาวทรมานไม่มีความสุข เพียงแค่เธอยอมพูดออกมาสักนิดเขาพร้อมที่จะยอมทุกอย่าง "หนูแค่ต้องการอิสระต้องการเดินด้วยตัวเอง" "เฮียดูแลดาหวันไม่ดีหรอทำไมถึง... ทำไมถึงหนีออกมาแบบนี้" "คุณหลอกดาหวันคุณย่อมรู้ดีแก่ใจค่ะ อีกอย่างดาหวันยอมคุณมาตลอดไม่ว่าจะชี้ให้ไปทางไหนดาหวันก็ยอมเพราะว่าดาหวันรักคุณ แต่ตอนนี้ดาหวันขออิสระของตัวเองขอเดินด้วยตัวเองนะคะ คุณปล่อยดาหวันทำอะไรด้วยตัวเองสักครั้งเถอะนะคะ ขอร้อง" เธอยกมือไหว้ขอร้องชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ตฤณถึงกับมือสั่นพูดไม่ออกเมื่อเจอเธอแข็งใส่ดาหวันคนที่เชื่อฟังและยอมมาตลอดตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว "ดาหวันจะทิ้งเฮียเหรอ... ทำได้ลงจริงเหรอ" "ของตายอย่างหนูคุณจะแคร์ทำไมคะ ของตายที่คุณไม่เคยรักไม่เคยแคร์ความรู้สึกจะรั้งไว้ทำไม โน่นค่ะตัวจริงของคุณกลับมาแล้วนี่ปล่อยของตายให้ไปตามทางตัวเองเถอะค่ะ" ตฤณเริ่มรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้ถือไพ่เหนือกว่าแล้วเพราะหญิงสาวไม่อ่อนโยนเลยแถมยังประชดประชันเก่งอีก คนน่ารักของเขาตอนนี้กลับด่าเขาฉอดๆไม่ไว้หน้าเขาเลยสักนิด แล้วเขาจะแก้ปัญหานี้ยังไงเพราะตอนแรกจะขู่เค้าทุกอย่างแต่ไหงกลับมาอ่อนไหวกับคำพูดของเธอซะได้... "ทำไมเฮียจะไม่แคร์หนูล่ะ ไม่รักไม่แคร์จะตามมาง้อถึงนี่เหรอ" "แต่นี่เค้าไม่ได้เรียกว่าง้อค่ะเค้าเรียกว่าใช้อำนาจบังคับขู่เข็ญ! และครั้งนี้ดาหวันจะไม่ยอมคุณอีกต่อไปแล้ว!"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม