Chapter 18
1370 คำ
เขามือไม้สั่นทั้งโกรธและหงุดหงิดที่หญิงสาวหนีเขาออกไปแถมยังไปเป็นดาราในสังกัดของช่อง 88 อีก บอกตามตรงไม่ชอบให้ผู้หญิงของเขาแต่งตัวแบบนี้เลยมันทำให้ความรู้สึกเหมือนคนอื่นได้เห็นของสวยๆเหมือนเขาแทนที่จะเก็บไว้ดูเอง
"มีอะไรรึเปล่าครับคุณตฤณ"
จากัวร์มองเขาอย่างสงสัยเพราะดูจากท่าทางเหมือนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ น่าจะมีอะไรบางอย่างที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
"คุณจากัวร์รับเด็กคนนี้เข้ามาเมื่อไหร่ครับ"
"ไม่นานนะครับก่อนหน้านี้แป๊บเดียวไม่กี่วันเอง คือน้องกำลังลำบากครับอยากทำงานหาเงินไหนจะเรียนอีก ผมก็เลยชวนมาร่วมงานด้วยน้องจะได้มีเงินเรียนครับ"
"งั้นเหรอครับ... ผมอยากให้คุณยกเลิกสัญญาเด็กคนนี้หน่อย แล้วผมจะซื้อโฆษณาของช่องคุณไปห้าปี เงื่อนไขนี้คุณตกลงมั้ย"
จากัวร์อ้าปากค้างอย่างตกใจไม่คิดเขาจะยื่นข้อเสนอแบบนี้ให้ เขาเพิ่งรับดาหวันเข้ามาทำงานน้องยังไม่ได้แสดงศักยภาพเลยสักงานแต่เขาจะมาตัดอนาคตเธอด้วยการให้เขายกเลิกสัญญาอย่างนั้นเหรอ มันจะเกินไปรึเปล่า
"อะไรนะครับ... คุณตฤณไม่ชอบน้องเหรอครับ ลองเจอก่อนมั้ยครับผมว่าน้องน่ารักนิสัยดีมากเลยนะครับ น้องยังไม่ได้ถ่ายละครโฆษณาสักเรื่องเลย ผมว่ามันจะเป็นการรังแกเด็กไปรึเปล่า"
เขาเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกแย่มากที่คุณตฤณให้เขาเลือกอะไรแบบนี้ เงินงานใครก็อยากได้แต่อนาคตเด็กคนหนึ่งเขาจะทำมันลงได้ยังไง
"แล้วแต่นะครับ วันนี้ผมจะยังไม่เลือกพรีเซ็นเตอร์ผมขอคำตอบถ้าคุณยกเลิกสัญญาเด็กคนนี้แล้วผมจะทำตามที่รับปากไว้ เอกกลับกันเถอะ"
ตฤณวางทุกอย่างลงบนโต๊ะลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีพร้อมกับผู้ช่วยของเขา ทั้งห้องประชุมหันไปมองกันอย่างเลิกลั่นตกใจจนทำตัวไม่ถูก นอกจากจะไม่ได้งานแล้วยังต้องมาเลือกสิ่งที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตเรื่องหนึ่งอีก
"เอายังไงดีคะคุณจากัวร์ น้องดาหวันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะจะให้ยกเลิกสัญญามันจะดูไร้เหตุผลไปรึเปล่า"
"แต่คุณตฤณจะซื้อโฆษณาห้าปีเลยนะแก คุณจากัวร์คะเรายกเลิกสัญญาแล้วให้เงินน้องไปสักก้อนดีมั้ยคะ อย่างน้อยเธอยังมีเงินไปดูแลตัวเองเราก็จะได้งานตามที่หวัง"
ความกดดันตอนนี้อยู่ที่จากัวร์คนเดียว คุณตฤณเป็นผู้สนับสนุนรายใหญ่ที่เป็นสปอนเซอร์รายการต่างๆไหนจะซื้อโฆษณาแทบทุกช่องทางอีก และถ้าเขาไม่ยอมทำตามที่เขาสั่งก็จะไม่ได้งานนี้ซึ่งมันอาจจะไม่ได้กระทบเขามากเท่าไหร่แต่ก็เป็นเงินจำนวนไม่น้อยเช่นกัน
"เรายกเลิกสัญญาดาหวันไม่ได้หรอก เธอไม่ได้ทำผิดอะไร"
"แต่สงสัยนะคะว่าทำไมคุณตฤณต้องทำแบบนั้น หรือว่าเขาไม่ชอบดาหวัน"
"สองคนรู้จักกันเหรอคะ"
ทุกคนยังสงสัยไม่หายว่าทำไมคุณตฤณถึงต้องทำแบบนั้นถ้าจะบอกว่าแค่ไม่ชอบทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมันจะเกินไปรึเปล่า
"ไม่รู้สิแต่ว่ายกเลิกไม่ได้หรอกนะ เอาเป็นว่าเรายกเลิกดาหวันไม่ได้ส่วนถ้าคุณตฤณไม่พอใจและเขาจะไม่เลือกเราในครั้งนี้ก็ไม่เป็นอะไร เดี๋ยวถ้าเขาหายโกรธก็คงจะกลับมาเช่นเดิมแหละ"
เขาคิดว่ามันอาจจะไม่ร้ายแรงมากขนาดนั้นก็ได้ แต่การยกเลิกสัญญาเด็กคนหนึ่งมันดูใจร้ายไปหน่อยมันเหมือนตัดอนาคตคนๆหนึ่งได้เลยซึ่งเขาไม่อยากทำ
"ถ้างั้นปฏิเสธไปนะคะว่าจะไม่ยกเลิกสัญญา"
"ตามนั้นแหละ"
จากัวร์เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเป็นกังวล เขาอยากให้คุณตฤณเข้าใจว่าที่ทำไปทุกอย่างเพราะอยากช่วยเหลือเด็กคนหนึ่งจริงๆ
ทางด้านของตฤณเขาเดินกลับมาขึ้นรถด้วยใบหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด และเมื่อมาถึงที่ออฟฟิศไม่มีใครกล้าเข้าหน้าเขาสักคนเพราะถ้าเป็นแบบนี้ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวจะดีที่สุด
"โธ่เว้ย"
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียมือหนากวาดแฟ้มเอกสารบนโต๊ะทำงานลงพื้นด้วยความหงุดหงิด เอกภพที่เดินตามมายืนนิ่งอยู่หน้าห้องมองเจ้านายโดยไม่ได้พูดอะไร
"ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยดาหวัน!"
"ทางช่อง88โทรศัพท์มาบอกว่าจะไม่ยกเลิกสัญญากับคุณดาหวันครับ เขาบอกว่าดาหวันไม่ได้ผิดอะไรถ้าทำแบบนั้นจะเป็นการตัดอนาคตเด็กคนหนึ่งครับ"
"ถ้างั้นก็ยกเลิกสัญญาไปเลย ยกเลิกทุกอย่างฉันจะไม่ร่วมงานกับทางช่อง88แล้ว ยกเลิกทุกอย่างเลยนะรวมถึงพรีเซ็นเตอร์ทุกคนที่ทางแบรนด์เลือกมาด้วย ส่วนค่ายกเลิกสัญญาฉันพร้อมจ่ายเรียกมาได้เลย"
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียปาแฟ้มเอกสารทิ้งลงกับพื้นอีกครั้งก่อนจะนั่งลงตรงโซฟาด้วยท่าทีเหนื่อยล้า ทำไมดาหวันต้องทำกับเขาขนาดนี้ทั้งที่เขายอมทุกอย่างแล้วจะตามใจเธอทุกอย่างขอแค่กลับมาทำไมถึงยังดื้อดึงจะออกไปจากชีวิตของเขาให้ได้
"เราจะกดดันทางนั้นไปรึเปล่าครับ อีกอย่างจะโดนมองว่าผู้ใหญ่รังแกเด็กนะครับ"
"ช่างมันฉันไม่สนใจ นายจะกดดันฝั่งนั้นยังไงก็ได้แต่ดาหวันต้องออกจากที่นั่นและกลับมาหาฉัน!"
"ได้ครับนาย ผมจะไปจัดการให้"
ทางด้านของดาหวันเธอกำลังเรียนรู้การวางตัวทางสังคมกับเจ๊มอลลี่ มารยาททุกอย่างเธอจะต้องเรียนรู้และถ้าเจอนักข่าวต้องตอบคำถามแบบฉลาดและไม่ตายไมค์
"การเดิน การนั่ง การยืน ทุกอย่างเราต้องฝึกนะรู้มั้ยคะ"
"ค่ะเจ๊"
"น่ารักที่สุดงั้นพรุ่งนี้เข้าไปที่ช่องนะ คุณจากัวร์จะให้ไปคุยรายละเอียดเรื่องงานโฆษณาชิ้นแรก เห็นว่าเป็นน้ำแร่แบรนด์ดัง แรกๆอะไรก็ต้องรับไปก่อนนะรู้มั้ยถ้าเรามีชื่อเสียงกว่านี้เดี๋ยวงานดีๆก็จะเข้ามาเรื่อยๆ"
เจ๊มอลลี่มองเด็กสาวก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ ดาหวันยกมือไหว้ขอบคุณเจ๊มอลลี่ที่ดีกับเธอแถมยังคอยสอนแต่สิ่งดีๆให้อีก เธอโชคดีที่ได้เจอคนดีรวมถึงเจ้าของช่องด้วย
วันต่อมา...
ในห้องประชุมของช่อง88 ใบหน้าเคร่งเครียดของเจ้าของช่องและทีมงานที่ได้รับแจ้งข่าวจากทางแบรนด์เครื่องประดับว่าขอยกเลิกสัญญาทุกอย่างที่ทำร่วมกันและทางนั้นยินดีชดใช้ค่ายกเลิกสัญญาที่ก่อให้เกิดความเสียหายทั้งหมด
"ผมว่ามันไม่คุ้มเลยนะครับคุณจากัวร์ มันไม่ใช่แค่เสียงานไม่กี่อย่าง นี่มันเสียรายได้ครั้งใหญ่เลยนะครับอีกอย่างเด็กในสังกัดของเราเป็นพรีเซ็นเตอร์แบรนด์ของคุณตฤณเยอะมาก ไหนจะบริษัทที่คุณตฤณแนะนำให้มาซื้อโฆษณาที่เราอีก ผมว่าเราเจ็บหนักนะครับครั้งนี้"
"แล้วจะให้ทำยังไง ผมยกเลิกสัญญาดาหวันไม่ได้หรอกนะ น้องยังไม่ได้ทำอะไรผิดคุณตฤณเค้าควรมีเหตุผลมากกว่านี้สิ"
"แต่ผมว่า..."
"มาแล้วค่ะบอสขา ว่าแต่...มีอะไรรึเปล่าคะหน้าตาซีเรียสกันเชียว"
เจ๊มอลลี่และดาหวันที่เข้ามาใหม่มองทุกคนในห้องประชุมด้วยความมึนงง ทำไมดูซีเรียสกันมากเหมือนมีเรื่องอะไรกันอย่างนั้นแหละ
"ไม่มีอะไรหรอกนั่งสิดาหวัน เชิญนั่งก่อนครับเจ๊มอลลี่"
"ได้ค่ะ"
- ผู้เขียน
