06
987 คำ
กลายเป็นว่าญาดาได้ย้ายมาอยู่บ้านของลุงเขตต์นานขึ้น เพราะพ่อมีโปรเจกต์ใหญ่ที่ต้องทำร่วมกับบริษัทของลุงเขตต์ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาได้กลับบ้านสักเท่าไร จึงให้เธอย้ายมาอยู่เป็นเพื่อนป้าพุดซ้อนสักพักจนกว่าโปรเจกต์จะจบลงด้วยดี
“ไต้ฝุ่น จะออกไปไหนล่ะลูก”
“ผมจะไปสนามแข่งรถครับ”
“งั้นเอาน้องไปด้วยสิ”
“เอ่อ.. หนูญาไม่ไปดีกว่ามั้งคะ” ญาดาพยายามปฏิเสธ เธอไม่ค่อยชอบเวลาที่ต้องอยู่ใกล้กับไต้ฝุ่นมากนัก
“ผมไม่ติดอะไรครับ แล้วแต่เจ้าตัวเขาเถอะ”
“ไปเถอะหนูญา อยู่แต่บ้านออกไปเปิดหูเปิดตากับพี่เขาบ้างก็ดี” พุดซ้อนรีบสนับสนุน
“ก็ได้ค่ะ ถ้างั้นรอหนูญาเปลี่ยนชุดแป๊บหนึ่งได้ไหมคะ”
“อืม” ไต้ฝุ่นตอบน้ำเสียงเรียบ พลางทิ้งตัวลงนั่งโซฟาข้างๆ ป้าพุดซ้อน
ญาดารีบกลับขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าตัวเองจะทำให้ไต้ฝุ่นต้องไปสนามแข่งรถช้า ทว่าเขากลับไม่ได้รีบร้อนอย่างที่เธอคิดเลยสักนิด
“อย่าลืมพาน้องไปหาอะไรกินด้วยนะไต้ฝุ่น”
“ครับแม่” มือหนาคว้าข้อมือของร่างอวบให้เดินตามมาที่รถยนต์อย่างเช่นทุกครั้ง
ญาดาจ้องมองชายหนุ่มที่กำลังเดินนำหน้าเธอด้วยหัวใจที่เต้นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และเธอก็ไม่ค่อยเข้าใจด้วยว่าอาการแบบนี้มันเกิดขึ้นเพราะอะไร
“จะลงไปดูพี่แข่งหรือเปล่า”
“พี่รัณลงไปด้วยไหมคะ”
“อืม”
“ถ้างั้นญาลงไปดูด้วยก็ได้ค่ะ" ไต้ฝุ่นแอบลอบมองคนตัวเล็กที่กำลังมองไปข้างหน้าโดยไม่สนใจเขาเลยสักนิด
ญาดาไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองไต้ฝุ่นเลยสักนิด ตอนนี้หัวใจของเธอมันคล้ายกำลังจะออกนอกลู่นอกทาง อีกทั้งเขายังเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทพ่ออีกต่างหาก
สภาพเธอในตอนนี้ทั้งอ้วน เตี้ย และจับตรงไหนก็นุ่มนิ่มไปหมด หน้าตาก็ธรรมดาทั่วไป ใครเขาจะกล้ามาคบกับเธอกัน ยิ่งเป็นผู้ชายอย่างไต้ฝุ่นที่ทั้งสูง หล่อ นิสัยดี และฐานะดี ยิ่งไม่มีทางแม้แต่จะชายตามองเธอแน่นอน อย่างมากเธอก็คงเป็นได้แค่น้องสาวของเขาเท่านั้นแหละ
“มากันแล้วเหรอ” ญารัณรีบวิ่งเข้ามาทักทาย พร้อมกับสวมกอดญาดาด้วยความคิดถึง เพราะไม่ได้เจอหน้ากันตั้งแต่ที่ได้รู้จักกันตอนนั้น แต่ก็คุยกันผ่านไลน์ตลอด
“ค่ะ พี่รัณมีขนมให้หนูญาไหมคะ”
“มีสิ เรื่องนี้พี่ไม่พลาดหรอก”
“ผมฝากด้วยนะ” ไต้ฝุ่นหันมาเอ่ยกับญารัณ
“อืม”
หลังจากที่ฝากญาดาไว้กับญารัณแล้ว ชายหนุ่มก็มายังบริเวณสำหรับนักแข่งที่ต้องเตรียมลงสนามแข่งในช่วงเย็นนี้
“พาญาดามาด้วยเหรอ”
“อืม”
“สรุปญาดาเป็นอะไรกับมึงเนี่ย ปกติไม่ชอบให้ใครมาเกาะแกะไม่ใช่เหรอ ยิ่งแม่ฝากมาด้วยก็ยิ่งไม่ชอบไม่ใช่หรือไง”
“ญาดาไม่ได้เกาะแกะกูไง”
“ปากแข็ง มึงแอบคิดไม่ซื่อกับญาดาใช่ไหม” อีกฝ่ายไม่ยอมแพ้
“พูดมาก”
“ฮั่นแน่~ ถ้าไม่รีบจีบระวังจะโดนหมาคาบไปนะ ญาดาเองก็ใช่ว่าจะไม่สวยซะเมื่อไหร่ อวบๆ ขาวๆ นิ่มๆ ตรงสเปคผู้ชายคนอื่นอีกตั้งเยอะ”
“หุบปากมึงไปเลย ก่อนที่จะโดนกูกระทืบ” ทันทีที่เขาเอ่ยจบประโยค อีกฝ่ายก็รีบวิ่งหนีไปเลย ทิ้งให้ไต้ฝุ่นยืนครุ่นคิดต่ออยู่คนเดียว จากที่ตอนแรกมั่นใจว่าไม่ได้ชอบญาดา ทว่าพอได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นเขากลับรู้สึกหวงเธอขึ้นมาทันที
“ไงวะไอ้ไต้ฝุ่น”
“ไอ้แทน” แทนไทเป็นเพื่อนที่เคยอยู่กลุ่มเดียวกับเขา แต่ตอนนี้ย้ายไปอยู่แก๊งนักเลงไปแล้ว แต่นิสัยก็ไม่นับว่าแย่และก็ไม่นับว่าดี
“เออ ไม่เจอกันนานเลย วันนี้พาสาวที่ไหนมาด้วยวะ”
“ลูกสาวของเพื่อนพ่อ”
“เหรอ สวยดีนะ” นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มฉายแววตาเจ้าชู้ออกมาทันที
“อย่าคิดจะยุ่งเด็ดขาด” ไต้ฝุ่นรีบเอ่ยห้าม
“ทำไม ก็แค่ลูกสาวของเพื่อนพ่อไม่ใช่หรือไง”
“ใช่ แต่กูไม่ให้มึงมายุ่ง”
“แสดงว่าต้องมีอะไรดีแน่ๆ เลย” แทนไทออกอาการสนอกสนใจญาดาจนไต้ฝุ่นเริ่มหวั่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ถึงแม้จะเคยอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่แล้ว ถ้าคิดจะทำอะไร คนอย่างแทนไทไม่เคยเกรงใจแม้กระทั่งเพื่อ
“จะไปไหนก็ไป อย่ามาทำให้กูต้องอารมณ์เสีย” เขาออกปากไล่อีกฝ่ายที่จงใจเข้ามาทำให้เสียสมาธิ
“หึ”
เสียงแค่นหัวเราะในลำคอ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี
ขณะที่ไต้ฝุ่นยืนกลุ้มเพราะกลัวว่าจะพาญาดาเข้ามาเจอกับเรื่องที่ไม่ดี แบบนี้พวกนั้นต้องจงใจใช้ญาดาเป็นเครื่องมือในการทำให้เขาพ่ายแพ้การแข่งแน่ๆ
“ไอ้ไต้ฝุ่น ใกล้จะลงแข่งแล้วนะเว้ย”
“เออๆ เดี๋ยวตามไป” ร่างสูงเดินกลับมาที่ที่ญาดานั่งอยู่ เพื่อเช็กให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครมายุ่งกับเธอได้
“พี่ไต้ฝุ่นไม่รีบไปแข่งเหรอคะ”
“เดี๋ยวจะไปแล้ว รัณฝากดูญาดาด้วยนะ”
“รู้แล้ว จะย้ำทำไมนักหนาเนี่ย”
“พี่ไปล่ะ” เขาหันมาบอกหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะเดินกลับไปเตรียมตัวลงแข่ง
ญาดามองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความสงสัย ปกติไต้ฝุ่นไม่เคยเห็นจะเป็นห่วงเธอขนาดนี้เลยสักครั้ง แล้วยังเดินกลับมาย้ำกับญารัณให้ดูแลเธออีก
- ผู้เขียน
