รถแข่งทุกคันเริ่มขับลงไปจอดข้างสนาม เตรียมตัวแข่งตามจุดต่างๆ ญาดามองดูไต้ฝุ่นที่ดูกังวลกว่าทุกครั้งราวกับว่ามีใครมากวนใจของเขาก่อนที่จะลงแข่ง
“ไอ้ไต้ฝุ่นทำไมมันดูเครียดๆ”
“นั่นสิคะ” ญาดาพยักหน้าเห็นด้วย
ญารัณเองก็แอบรู้สึกไม่ดีเมื่อเห็นไต้ฝุ่นสีหน้าไม่สู้ดี แต่ดูเหมือนแทนไทจะยิ้มเยาะเมื่อทำให้คู่แข่งเกิดความกังวลก่อนที่จะลงแข่งได้
นับสิบหันไปมองอีกฝ่าย ก่อนจะทำท่าคล้ายจะเสยคางของแทนไท ขณะที่ไต้ฝุ่นรีบสะบัดความกังวลทั้งหมดทิ้ง ตอนนี้ญาดาอยู่กับญารัณไม่มีทางที่จะมีคนเข้าไปยุ่งได้
“คิดว่าจะเอาชนะได้เหรอ ฝันไปเถอะ” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเข้าประจำที่คนขับและออกรถไปยังจุดเริ่มต้น
ปัง!
เสียงสัญญาณดังขึ้นพร้อมกับธงที่สะบัดลงทำให้รถทั้งสองคนในสนามแข่งทะยานพุ่งเข้าสู่สนามแข่งอย่างเป็นทางการ
ญาดามองดูรถของไต้ฝุ่นอย่างใจจดใจจ่อ เธอกำลังคาดหวังที่จะเห็นเขาชนะกับตาตัวเองแบบชิดขอบสนามสักค
