หลินซิงเหยียนสาวน้อยผู้พลิกชะตา

ตอนที่ 8

ในวันนั้นที่บ้านของหลินซิงเหยียน จึงมีแต่เสียงพูดคุยเสียงหัวเราะของสองแฝดกับพี่สาวใจดีทั้งวัน ส่วนสองหนุ่มนั้นขอตัวขึ้นเขาหาของป่า หาฟืนมาเอาไว้ใช้และไปดูกับดักด้วยเลยทีเดียว เพราะนิสัยของหลินอี้เหิงนั้นเข้ากับกู้หยวนได้ แม้อายุจะห่างกันแต่คนที่มีอายุมากกว่ากับต้องมาเป็นน้องเขยเสียอย่างนั้น จะให้เรียกน้องเขยก็กะไรอยู่ อี้เหิงจึงเรียกพี่กู้หยวนไปก่อน เวลาที่อยู่กันกับครอบครัวคงไม่เป็นอะไร ส่วนสองแฝดนั้นดีใจมากที่มีพี่สาวใจดีคอยสอนนั้นนี้ให้ไม่มีเบื่อ ทั้งพาร้องเพลงแปลกๆที่พวกเขาไม่เคยได้ยินแต่ก็เพราะดี ทั้งสอนไล่ตัวหนังสือตัวเลขให้เด็กได้ผ่อนคาย ส่วนแปลงผักนั้นสองหนุ่มจะลงมาพลิกหน้าดินให้เองหลังลงจากขึ้นเขาลงมาแล้วและบอกให้หลินซิงเหยียนไม่ต้องหักโหมมาก

"พวกพี่จะทำให้เองนะ "

พี่ชายกำชับน้องสาวเอาไว้ก่อนจะขึ้นเขาไปกับว่าที่น้องเขย

หลินอี้เหิงนั้นได้รู้ความลับของน้องสาวของตัวเองแล้ว เมื่อคืนนี้ที่น้องสาวตัดสินใจบอกกับพี่ชายเรื่องที่เธอตั้งใจกระโดนน้ำจบชีวิตของตัวเอง แล้วมีพี่กู้หยวนช่วยขึ้นมานั้นคือเรื่องจริงและขอโทษพี่ชายที่ยึดติดกับอดีตคู่หมั้นจนเกินไป จนมองข้ามความรักของพี่ชายที่แสนดี

"ต่อจากนี้น้องสาวที่อ่อนแอนั้นได้ตายไปตั้งแต่พี่กู้หยวนช่วยเอาไว้แล้ว จะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาอีกค่ะ พี่ใหญ่น้องให้สัญญา และตอนที่น้องจมดิ่งลงไปในน้ำจนวิณญาณหลุดออกจากร่างไปเจอพ่อกับแม่ เจอท่านตาเทพด้วย ท่านตาเทพพาน้องไปในที่ห่างจากที่นี้มากเจริญกว่าที่นี้ มีการแสดงมากมายที่หลากหลายมาก น้องได้จดจำและเรียนรู้เอาทุกอย่างติดตัวมาจากสิ่งที่ท่านตาเทพพาไปดูจนชำนาญแม้แต่การต่อสู้ทุกรูปแบบ แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายคือทุกอย่างที่น้องได้เห็นหรือเรียนรู้กลับตามน้องมาในรูปแบบมิติที่ท่านตาเทพให้น้องมาและบอกให้น้องใช้ชีวิตให้ดีมีสติ ช่วยคนที่ด้อยกว่า สิ่งเหล่าของนั้นจะใช้ไม่มีวันหมดด้วยค่ะ พี่ใหญ่"

หลินอี้เหิงตกใจจนดึงน้องสาวมากอดแนบอก นี้เขาเกือบจะสูญเสียน้องสาวเพียงคนเดียวไปอย่างนั้นหรือ

"ทีหลังอย่าทำแบบนั้นอีกนะน้องเล็ก ไม่มีใครรัก พี่ชายคนนี้รักน้องเล็กคนเดียวก็พอ ถ้าน้องไม่อยากอยู่ในหมู่บ้านนี้พี่ใหญ่ตามใจน้อง อยากทำอะไรพี่ใหญ่จะสนับสนุนน้องเล็กทุกอย่างนะ"

"คะพี่ชาย น้องจะไม่ทำตัวโง่ๆแบบนั้นอีกแล้วค่ะ น้องไม่ได้รักผู้ชายคนนั้นแล้วค่ะ ต่อให้คุกเข่าลงตรงหน้าน้องน้องก็ไม่สนใจชายโฉดหญิงชั่วที่ร่วมมือกันหักหลังน้องหรอกคะ ชีวิตต่อจากนี้น้องจะพาพี่ชายร่ำรวยให้ดู น้องมีห้างสรรพสินค้าในมิติสามารถนำออกมาขายได้ไม่มีวันหมดด้วยนะค่ะ"

หลินซิงเหยียนบอกกับพี่ชาย

"พี่ชายหลับตาสิคะ น้องจะพาเข้าไปดูมิติของน้องพรึ่บ!!!!!!พี่ใหญ่ลืมตาได้คะ"

ซิงเหยียนบอกพี่ชายพอเข้ามิติเรียบร้อยแล้ว

หลินอี้เหิงตกใจแทบช๊อค นี้มันเรื่องจริงหรือเขาคิดว่าน้องสาวเล่ามานั้นเพราะฝันไป แต่นี้มันของจริงแถมยังพาเขาเข้ามาเดินดูในมิติจนทั่วแล้วมาดูเงินในห้องอีกเป็นหมื่นๆหยวน หลินอี้เหิงได้แต่อ้าปากค้างกับสิ่งที่สงสัยที่น้องสาวไม่เคยทำอาหารอร่อยให้เขากินเลย มีข้าวของเต็มห้องครัวก็ได้มาจากในมิตินี้เอง เขาจึงกำชับน้องสาวห้ามทำอะไรให้คนอื่นเห็นเดี๋ยวจะหาว่าน้องเล็กเป็นปีศาจจับไปเผาทั้งเป็นเอาได้ ซึ่งน้องสาวก็รับปากว่าบอกกับพี่ชายคนเดียว ส่วนว่าที่สามีต้องดูก่อนว่าจะไว้ใจได้ไหมหรือบางทีอาจจะแต่งแล้วค่อยหย่าทีหลังก็ได้ เพราะเดี๋ยวเรื่องคงจะเงียบไปเอง พวกเราก็ไปอยู่ในเมืองกันแล้ว ที่นี้ก็ให้ลุงผู้ใหญ่ดูแลไปก่อนจนพี่ใหญ่แต่งงานโน้นแหละแล้วเราค่อยมาคุยกันอีกที

หลินอี้เหิงคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้จนเดินตามว่าที่น้องเขยจนถึงภูเขาโดยไม่รู้ตัว กู้หยวนเองก็หันมามองพี่ชายของว่าที่ภรรยาเป็นครั้งคราเหมือนเขากังวล คิดอะไรอยู่แต่ก็ไม่ถามดู พอมาถึงที่ตีนเขาจึงเรียกดูมีเรื่องอะไรหรือเปล่า เมื่อเช้าก่อนจะออกมาจากบ้านก็เห็นดีๆอยู่

"อี้เหิง มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า บอกพี่ได้นะ"

กู้หยวนถามพี่ชายของว่าที่ภรรยาด้วยความเป็นห่วงเพราะเขาเองก็ไม่ได้สนิทกับอี้เหิงแต่ก็ไม่เคยมีเรื่องกัน เคยเห็นผ่านๆในหมู่บ้านเป็นบางครั้งและรู้ว่านิสัยของอี้เหิงนั้นดีไม่น้อยเหมือนกัน

"อ้อไม่มีอะไรครับพี่กู้หยวน กังวลใจเรื่องของน้องเล็กนิดหน่อย เอ่อ ผมขอถามพี่ตรงๆก็แล้วกัน พี่เต็มใจจะต้องแต่งงานกับน้องสาวผมหรือเพราะมารับผิดชอบน้องสาวของผมครับ"

ชายหนุ่มตัดสินใจถามในสิ่งที่ค้างคาใจเลยก็แล้วกัน

"อีกอย่าง ถ้ายังไงแต่งแล้ว ถ้าพี่ไม่เต็มใจ แยกกันอยู่คนละห้องกับน้องสาวของผมก็ได้นะครับ เอาไว้เรื่องเงียบแล้วค่อยหย่ากัน ส่วนผมจะพาหลิงซิงเหยียนเข้าเมืองไปค้าขายตามที่น้องเล็กฝันอยากจะทำครับพี่"

"หือทำไมถึงคิดอย่างนั้นละอี้เหิง พี่เต็มใจแต่งกับซิงเหยียน ถ้าแต่งแล้วไม่คิดจะหย่า พี่ให้สัญญา แต่ที่แต่งภรรยาเก่านั้นพี่ไม่ได้รักชอบ เพียงแต่ทำตามผู้ใหญ่เท่านั้นก็ดีแล้วที่เธอเลือกทิ้งพี่ไปหาสิ่งที่ดีกว่า แต่กับซิงเหยียนนั้นพี่เต็มใจแต่งงานด้วย ตั้งแต่ที่พี่เลิกกับภรรยาเก่าพี่ไม่เคยสนใจใครเลย จนได้ช่วยซิงเหยียน หรือเธอรังเกียจพี่ที่เป็นพ่อหม้ายหรือจึงไม่อยากให้พี่แต่งงานกับน้องสาวของนาย"

กู้หยวนถามอี้เหิงกับบ้าง

"ไม่ใช่นะครับ ผมกับน้องสาวไม่เคยรังเกียจพี่เลย ผมรู้ว่าพี่เป็นคนดีคนหนึ่งเลย ที่ถามเพราะอย่างที่พี่รู้ เมื่อวานน้องเล็กได้ชวนผมไปค้าขายในอำเภอเพราะพ่อกับแม่ก็มีตึกที่ซื้อเอาไว้ให้ผมกับน้องเล็กที่อำเภอ เมื่อก่อนพวกเรายังเด็กจึงไม่รู้เรื่องการค้าขาย พอเกิดเรื่องขึ้นกับน้องเล็กเรื่องคู่หมั้นเก่า พวกเราจึงอยากไปลองค้าเหมือนพ่อกับแม่ครับ"

"อืม พี่เข้าใจ พี่เองก็พร้อมจะสนับสนุนน้องสาวของนายด้วยเหมือนกัน ในหมู่บ้านนี้ไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง ให้ลุงผู้ใหญ่ดูแลให้ก็ไม่มีอะไรแล้ว ที่ห่วงเห็นจะเป็นป้าต้วนกับสามีที่แก่ชราลงไปทุกปี พวกท่านคอยช่วยพี่เลี้ยงเจ้าสองแฝดมาตลอดตั้งแต่แม่เขาทิ้งไป พี่จะลองคุยกับซิงเหยียนดู ถ้าแต่งงานกับพี่แล้ว"

กู้หยวนบอกเรื่องของเขา

" เอาละ เราขึ้นเขาไปดูกับดักก่อนเถอะ เรื่องในบ้านเอาไว้ลงไปถามน้องสาวของนายดูอีกที อย่าคิดมากเลย พี่คิดว่าซิงเหยียนมีเหตุผลไม่น้อยนายว่าจริงไหม"

"ครับพี่"

จากนั้นสองหนุ่มจึงรีบเดินขึ้นเขาไปหาสิ่งที่ต้องการและตั้งใจขึ้นมาหาโดยตรง

"ลงไปเราจะได้ขึ้นแปลงผักให้น้องสาวนายให้เสร็จอาทิตย์นี้ ส่วนเราก็ขึ้นมาหาฟืนกับของป่ากันจนถึงวันแต่งงานก็แล้วกัน ให้สองแฝดได้ปรับตัวกับว่าที่แม่คนใหม่นายว่าไหมอี้เหิง"

กู้หยวนถามก่อนจะเดินนำหน้าพี่ชายของว่าที่ภรรยาไป

"ครับพี่"

อี้เหิงตอบน้องเขย