หลินซิงเหยียนสาวน้อยผู้พลิกชะตา

ตอนที่ 7

กู้หยวนจึงหยุดเดินแล้วหันไปมองคนที่พากันพูดอย่างสนุกสนานกับเรื่องของคนอื่นสี่ห้าคนที่นั่งรวมกันอยู่

"มองพวกข้าทำไมไอ้พิการ"

ยายเม้าปากมากตะโกนใส่ชายหนุ่มพอเห็นเขาหยุดแล้วหันมามองที่พวกเธอกำลังว่าให้ชายหนุ่มตรงหน้ากับลูก

กู้หยวนก้มลงบอกลูกให้เอามือปิดหูเอาไว้

"ปิดหูก่อนนะ พ่อจะสั่งสอนคนชอบแส่เสียหน่อย"

สองแฝดได้ยินจึงยกมือปิดหูเอาไว้ทันที

"คนไม่ดี"

เด็กทั้งสองบอกก่อนจะปิดหู หลินซิงเหยียนนั้นเดินเข้ามาซื้อของพอดีกำลังจะกลับ ตอนที่เธอมายังไม่มีคนนั่งตรงนี้หรือจะเราอาจจะมาเช้าไปก็ได้ จึงทำให้มาได้ยินเรื่องของตัวเองพอดีจึงหยุดฟังว่าชายหนุ่มจะทำยังไง เธอยกยิ้มที่มุมปากพอได้ยินที่เขาบอกให้สองแฝดเอามือปิดหูเอาไว้

"ที่จริงผมก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่ในเมื่อต้องการว่าให้ผมแบบต่อหน้าแบบนี้ก็เกินไป ทั้งที่ผมไม่เคยไปสร้างความเดือดร้อนบนหัวของพวกป้าทั้งหลายเลยสักครั้ง แต่ก็เสือกกันเหลือเกินกับเรื่องของคนอื่นเห็นเป็นเรื่องสนุกเอาเวลาไปสั่งสอนลูกๆหลานๆของตัวเองก่อนไหม ดีกว่าจะมั่วสุมกัน ระวังจะปากจะพาเข้าไปกินข้าวในคุกนะ อีกอย่างเอาเวลาไปดูบรรดาสามีที่ดีของพวกป้าดีกว่าไหม เข้าเมืองไปทำอะไรกันทุกสามสี่วัน ระวังน้ำตาจะเช็ดหัวเข่านะ เด็กสาวในเมืองสวยๆ ทั้งนั้น ไม่หน้าดำด่างเหมือนพวกป้าหรอกนะ อ้อ แล้วเรื่องของผมไม่ต้องมาเสนอหน้าออกความคิดเห็น ผมไม่ได้สนิทกับพวกป้า ผมไม่เคยขอข้าวบ้านพวกคุณกินเก็บปากเอาไว้กินข้าวดีกว่านะครับ"

กู้หยวนมองคนที่ว่าให้เขาสี่ห้าคนตอนนี้อ้าปากพะงาบๆ เขามองด้วยสายตาเหี้ยมเกรียมกลับไป

หลินซิงเหยียนตบมือให้ชายหนุ่มทันทีที่เขาพูดจบ

"แปะ แปะ แปะ สุดยอดไปเลยพี่กู้หยวน"

แถมเธอยังยกนิ้วโป้งให้เขาอีกทั้งสองข้างอีกต่างหาก

"เยี่ยมไปเลยพี่"

ซิงเหยียนบอกก่อนจะเดินมายืนใกล้ชายหนุ่มกับสองแฝด เธอมาซื้อของตบตาชาวบ้านแค่นั้น อยากมาดูว่าในหมู่บ้านมีอะไรให้ดูบ้าง เมื่อวานรีบมารีบกลับจึงไม่ได้สำรวจอะไร เธอหิ้วของมาด้วยหลายอย่างและเอาออกมาจากมิติด้วย แต่ใส่ตระกร้าห้อยแขนเอาไว้มีขนมของสองแฝดด้วยเพราะจะมาช่วยเธอทำแปลงผักด้วยในวันนี้ รวมถึงว่าที่สามีที่ยืนด่าขาเม้าท์มอยประจำหมู่บ้านที่ตอนนี้โกรธหน้าดำหน้าแดงเพราะไม่เคยเห็นฝีปากของนายพรานกู้หยวน

เธอยิ้มให้สองแฝดที่มองมาที่เธอแต่มือยังปิดหูเอาไว้เพราะบิดายังไม่บอกให้เอาลง แต่ก็ยังเรียกพี่สาวด้วยรอยยิ้มดีใจที่ได้เจอพี่สาวคนสวยก่อนจะไปถึงที่บ้านท้ายหมู่บ้านด้วย

"แกด่าฉันหรอไอ้พิการ"

ยายเม้าตะโกนใส่ชายหนุ่มด้วยความโกรธ

"หูไม่หนวกนี้นา ถึงจะพิการก็ไม่หนักหัวป้าหรอกมังอย่าเสือกเรื่องคนอื่นมากนะระวังจะได้เข้าไปนอนในคุกเพราะปากเน่าเหม็นที่พูดเรื่องดีๆไม่เป็น ไม่แปลกใจเลยที่เห็นสามีของป้าเข้าไปในเมืองบ่อยๆหึๆ"

ชายหนุ่มวางระเบิดลูกใหญ่ใส่กับพวกป้าปากเสียแก๊งเดียวกัน

"พี่กู้หยวนจะไปหาฉันที่บ้านเหรอคะ พอดีเลยพวกเราเดินไปพร้อมกันเลยค่ะไป เจ้าแฝด วันนี้พี่สาวจะทำอาหารอร่อยๆให้กินนะ อย่าไปสนใจพวกเปรตที่รอส่วนบุญตรงนั้นเลยคะ คนพวกนี้สักมีแต่ปากที่เน่าเสียพ้นน้ำลายเหม็นเน่าใส่ร้ายคนไปทั่วแต่ไม่เคยก้มลงมองตัวเองเลยว่า ทำตัวทุเรศขนาดไหน คนจำพวกนี้เขาเรียกว่าจิตพิการค่ะพี่"

หลินซิงเหยียนบอกชายหนุ่มและชวนสองแฝดไปที่บ้านพร้อมเธอเลย

"วันนี้พี่สาวซื้อขนมอร่อยเอาไว้ให้ กู้หมิงกับกู้เสิ่นคนเก่งแล้วนะครับ "

พูดจบเธอก็เอามือดันหลังสองแฝดเดินตามนำหน้าพ่อของเด็กไปก่อน ให้พี่กู้หยวนจัดการละดีแล้ว พวกปากหอยปากปูแก่กระโหลกกระลากันจริงๆ

"นังซิงเหยียนแก่กล้าด่าพวกฉันเหรอ"

ยายเม้าจะวิ่งตามหลังหลินซิงเหยียนจะไปตบให้หายแค้นที่โดนด่าว่าปากเหม็นเน่าและใจพิการ

"ก็ลองแตะต้องว่าที่ภรรยาผมดูสิ อยากไปนอนในคุกลองดูไหม"

"ทำไม แกจะทำอะไรพวกฉัน"

ยายเม้ายังปากดีใส่กู้หยวน

"อยากลองไหมละป้าว่า ผมทำอะไรได้บ้าง ระวังจะไม่มีปากเอาไว้กินข้าวนะ"

กู้หยวนเดินหน้าใส่ป้าปากเสียทั้งห้าด้วยจะเอาเรื่องให้หลาบจำ

พอเห็นว่ากู้หยวนจะเอาจริง ยายเม้าปากมากแหกปากวิ่งหนีเพื่อนของตัวเองแล้วร้องตะโกน

"ช่วยด้วยไอ้พิการมันจะตีคนแล้ว"

สี่ป้าปากดีก็วิ่งกระเจิ่งตามเพื่อนตัวเองไปอย่างเร็ว

"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้พิการ"

เสียงด่าไป วิ่งไปล้มลุกคลุกคลานจนหางจุกตูด

หลินซิงเหยียนหัวเราะจนตัวงอด้วยความถูกใจและมีเจ้าแฝดยืนหัวเราะอยู่ข้างๆด้วย

"ไม่แน่จริงนี้หว่า"

หลินซิงเหยียนตะโกนบอกตามหลังไป

"อย่าลืมมาเอาคืนด้วยนะคะป้าๆจอมเสือกทั้งห้า"

แล้วก็หัวเราะคิกคักถูกใจก่อนจะหันมาหาสองแฝดแล้วบอกทั้งสองคนว่า

"กู้หมิง กู้เสิ่นครับ สิ่งที่หนูทั้งสองคนเห็นและได้ยินนั้นมันไม่ดีนะครับ อย่าทำเหมือนบรรดายายทั้งห้าที่ทำนิสัยไม่ดีใส่เรา คนบางคนต้องตอบโต้บ้าง ถ้าเรามัวแต่เรายอมเขายิ่งเหยียบย้ำเรา แต่อย่ามีเรื่องนั้นคือเรื่องที่ดีครับ ถ้าเลี่ยงได้เลี่ยงครับ แต่ถ้าเอ่ยชื่อของเราและด่าเสียขนาดนี้จัดเลยครับ พี่สาวจะช่วยเอง แต่ถ้าคิดว่าตัวเองสู้ไม่ไหวอย่าใจร้อนถอยก่อนนะครับ เข้าใจไหม นี้มีคุณพ่อกับพี่สาวอยู่ไม่ต้องกลัวครับ สู้ไหว หึๆ สะใจจริงๆ เลยวันนี้"

กู้หยวนหลงมองคนสอนลูกสองคนของ เขาก็ส่ายหัวที่เขาเห็นเมื่อสักครู่นี้มีหรือที่เธอจะถอย เขาคิดว่าเธอพุ้งชนอย่างแน่นอน เห็นทีจะปล่อยให้สามคนนี้คลาดสายตาไม่ได้เสียแล้วสิ แต่เขากับชอบนะที่เห็นเธอสู้คนไม่อ่อนแอตามข่าวที่ได้ยินมา

"ซิงเหยียนมาซื้อของเหรอครับ"

กู้หยวนถามว่าที่ภรรยาตัวน้อยที่สอนลูกของเขาแล้วยิ้มแฉ่งยกโป้งให้เขาอีกด้วย

"หึๆ ซนจริงๆสาวน้อย"

"ค่ะพี่ พอดีลืมซื้อบางอย่างนะค่ะ เลยเดินมาตอนเช้าและได้เห็นพี่อีกมุมหนึ่งด้วย มันต้องอย่างนี้สิคะตาต่อตาฟันต่อฟันหึๆ นี้คงจะไม่เคยเจอพี่ตอกกลับสักครั้งจึงปากดีด่าคนอื่นอย่างไม่เกรงกลัว เจอแบบนี้ต้องจัดค่ะอย่ายอมปากดีนักคงจะเข็ดไปอีกนาน ไปค่ะ สองแฝดจำเอาแต่สิ่งที่ดีกลับไปนะ ทำสิ่งที่มีประโยนช์กันดีกว่านะเด็กๆ ตามพี่สาวมาเร็วครับ"

หลินซิงเหยียนบอกเด็กทั้งสองคนให้กลับบ้านไปด้วยกันด้วยเสียงหัวเราะพูดคุยกันไปตลอดทาง โดยมีพ่อของเด็กทั้งสองที่มองตามแล้วหัวเราะเบาๆตามหลังคนทั้งสามไป

สรุปจะได้เมียหรือตัวยุ่งเพิ่มนะเราหึๆ แต่พี่ก็ชอบนะที่เห็นเธอร่าเริงเข้ากับลูกของพี่ได้เป็นอย่างดี

กู้หยวนหลงคิดและเดินตามทั้งสามคนไปด้วยรอยยิ้มในรอบหลายปี