หลินซิงเหยียนสาวน้อยผู้พลิกชะตา

ตอนที่ 4

พอลุงผู้ใหญ่บ้านได้ยินว่าหลินซิงเหยียนนั้นไม่ได้รังเกียจกู้หยวนหลงพ่อหม้ายลูกติดก็บอกว่า

"ดีๆเจ้าสองแฝดจะได้มีแม่กับเขาเสียที เช่นนั้นข้าจะหาวันที่ดีจะแต่งหลินซิงเหยียนให้กู้หยวนหลงนะ หลินอี้เหิงเจ้าพอใจไหม"

ลุงผู้ใหญ่หันไปถามพี่ชายของเธอต่อ

"เอ่อ ท่านลุงข้ามีข้อเสนอค่ะ คือว่าฉันกับพี่ชายคุยกันว่าอีกสามเดือนจะเข้าไปทำการค้าขายในเมืองที่พ่อกับแม่ทิ้งเอาไว้ให้หลังจากขายข้าวโพดรอบนี้เสร็จ ก็จะให้ลุงผู้ใหญ่เช่าที่นาทั้งหมดเลยค่ะ ขอเป็นเงินกับข้าวอย่างละครึ่งนะคะ ลุงฟาน"

หลินซิงเหยียนบอกกหัวหน้าหมู่บ้าน

"และฉันคงต้องถามพี่กู้หยวนก่อนว่า ถ้าฉันย้ายไปอยู่ในเมืองพี่จะไปด้วยไหมคะ หรือจะไม่แต่งก็ได้นะ ฉันไม่เป็นไรค่ะ พอฉันย้ายไปอยู่ในเมืองทุกอย่างที่คนลือคงจะเงียบหายไปเอง ฉันไม่เดือดร้อนหรืออยากให้พี่มารับผิดชอบเพราะพวกเราไม่ได้ทำอะไรเสียหายหรือเกินเลย เป็นการช่วยเหลือกันจากอุบัติเหตุเพียงเท่านั้นค่ะ"

เธอหันไปถามชายหนุ่มตรงหน้าต่อทันที

"ถ้าแต่งงานแล้วภรรยาพี่ไปไหนพี่จะไปด้วยครับ ก็ดีเหมือนกันอีกไม่นานสองแฝดจะเข้าโรงเรียนแล้ว ไปอยู่ในอำเภอก็จะสะดวกดีเหมือนกัน เพราะที่บ้านพี่เองก็ปลูกข้าวโพดกับข้าวเหมือนกัน จะจ้างคนทำหรือให้เช่าค่อยว่ากันอีกที ถ้าซิงเหยียนไม่รังเกียจพ่อหม้ายอย่างพี่"

กู้หยวนตอบคำถามสาวน้อยตรงหน้าด้วยความมั่นใจ

"ได้สิ ถึงพวกเธอจะไปอยู่ในเมืองก็ไม่เป็นไรหรอก ที่นาลุงจะทำต่อให้เองไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้ บ้านลุงก็จะคอยมาสอดส่องดูแลให้ พวกเธอหยุดก็กลับมาที่บ้านได้ตลอด เพราะทุกอย่างนั้นคือมรดกของพ่อกับแม่ที่สร้างเอาไว้ให้เธอสองพี่น้องแล้ว"

ลุงฟานตอบ

"ขอบคุณค่ะคุณลุงที่ดูแลหนูกับพี่ชายมาโดยตลอดตั้งแต่ที่พ่อกับแม่ของหนูเสียชีวิตไป"

หลินซิงเหยียนกับพี่ชายไหว้ขอบคุณลุงฟานอีกครั้งด้วยสำนึกถึงความช่วยเหลือที่ผ่านมาหลายปี

"เอาละถ้าเช่นนั้น ลุงคิดว่าอาทิตย์หน้าจะจัดงานแต่งให้กู้หยวนกับหลินซิงเหยียนเลยแล้วกัน ยายต้วนแกก็ไปช่วยภรรยาของข้าจัดเตรียมงานให้กับพวกเขาทั้งสองด้วยละ เพราะในหมู่บ้านนี้ก็มีเพียงบ้านขอฉันกับแกที่เอ็ดดูพวกเขาเหมือนลูกหลาน"

"ได้สิ ป้าดีใจด้วนนะกู้หยวนชีวิตของเจ้าแฝดจะได้มีแม่เหมือนเด็กคนอื่นและยังได้คนที่ไม่รังเกียจเจ้าแฝดด้วยข้าก็ดีใจด้วยนะกู้หยวนเอ่ย"

"ขอบคุณครับป้าต้วน ลุงผู้ใหญ่ ในหมู่บ้านไผ่งามก็มีเพียงพวกป้ากับลุงทั้งสองที่ไม่เคยรังเกียจผมกับลูก เรื่องเงินนั้นผมจะให้ป้าต้วนกับภรรยาของลุงฟานไปซื้อเครื่องที่จะจัดงานแต่งนะครับ"

กู้หยวนบอกกับสองคนผู้ที่คอยช่วยเหลือเขามาโดยตลอด

เพราะว่าป้าต้วนนั้นแต่งงานกับสามีนั้นไม่มีลูกด้วยกันสักคนแต่ก็อยู่ด้วยกันมาและสามีของป้าต้วนก็ไม่เคยที่จะทิ้งภรรยาไปหาเมียคนใหม่ จนทำให้ครอบครัวสามีป้าต้วนตัดขาดจากป้าต้วนจึงอยู่กันสองตายายมาตลอด พอมีสองแฝดลูกของกู้หยวนที่มารดาทิ้งไปจึงเลี้ยงดูเจ้าแฝดมาด้วยความรักเหมือนลูกตัวเอง กู้หยวนเองก็บอกทั้งสองผัวเมียว่าเขาจะเลี้ยงดูพวกท่านตลอดไปเพื่อตอบแทนที่ป้าต้วนช่วยเลี้ยงลูกทั้งสองคนให้เวลาที่เขาขึ้นเขาล่าสัตว์บ้าง ลงทำนาทำสวนบ้าง เพราะบ้านที่อยู่ติดกันจึงคอยเป็นหูเป็นตาสอดส่องดูแลบ้านของกู้หยวนหลงด้วย สองแฝดเองก็รักยายต้วนมากเหมือนกันเพราะเลี้ยงกันมาหลายปี

หลังจากที่ตกลงกันเรียบร้อย กู้หยวนเอาเงินให้ป้าต้วนไปร้อยหยวนเพื่อจะเมืองไปซื้อของมาเตรียมงานแต่งอย่างเรียบง่ายที่จะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วัน เขาจึงพาลูกแฝดอยู่ที่บ้านของหลินซิงเหยียนก่อน คิดว่าจะฝากให้เธอช่วยเลี้ยงสักวัน เพราะจะขึ้นเขาไปดูกับดักเสียหน่อย เมื่อเช้ายังไม่ได้ขึ้นไปเพราะลุงผู้ใหญ่บ้านนัดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนที่จะมาหาสองพี่น้องบ้านหลินในตอนเช้านั้นเอง

"ซิงเหยียนพอดีพี่จะขึ้นเขาไปดูกับดักเสียหน่อย พี่ฝากลูกไว้ที่บ้านเธอได้ไหม พี่คงจะมาถึงตอนบ่ายโน้นแหละครับ"

กู้หยวนบอกหลินซิงเหยียน

"ได้สิคะ พี่ไปเถอะระวังตัวด้วย พี่อย่าลืมว่ามีลูกตั้งสองคนที่ต้องดูแล อย่าได้ประมาทนะคะ "

หลินซิงเหยียนบอกชายหนุ่มตรงหน้าที่จะแต่งมาเป็นสามีของเธออีกไม่กี่วันจนแทบจะตั้งรับไม่ทัน พอตื่นมาในร่างของสาวน้อยหลินซิงเหยียนเมื่อวาน วันนี้เธอได้ทั้งว่าที่สามีกับลูกอีกสองคน ถ้าซื้อหวยคงจะเจอแจ๊กพลอตแน่ ซื้อหนึ่งแถมสองไปเลยได้ทั้งสามีได้ทั้งลูกเลยทีเดียว ไม่ได้คลอดเองอีกต่างหาก จันจิราเอ๋ยแกนี้มันโคตรโชคดีเลยจริงๆ

"ขอบใจน้องมากกนะที่ไม่รังเกียจพี่กับลูกของพี่ คนโตชื่อกู้หมิง คนเล็กชื่อกู้เสิ่นครับ"

เด็กสองคนก็ก้มลงทักทายหลินซิงเหยียนด้วยรอยยิ้ม เขาชอบพี่สาวคนนี้จังเลย ไม่เหมือนคนในหมู่บ้านที่เห็นเขาสองพี่น้องชอบรังเกียจไล่หนีไม่ให้เล่นด้วย แม้แต่เด็กรุ่นเดียวกันก็ตาม แต่พี่สาวคนนี้ยิ้มให้เขาทั้งสองคน แถมได้ยินผู้ใหญ่คุยกันว่าพี่สาวนั้นจะมาเป็นแม่ให้อีกด้วย ตั้งแต่ที่ผู้ใหญ่คุยกันเขากับน้องกังวลว่าจะเจอคนไม่ดีมาแต่งให้พ่อ แต่พอได้เห็นรอยยิ้มพี่สาวคนสวยที่ยิ้มให้จึงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแล้วตอนนี้

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไปทำธุระเถอะ ฉันจะดูแลสองแฝดให้เอง ว่าไงครับ กู้หมิง กู้เสิ่น วันนี้อยู่กับพี่สาวก่อนนะให้คุณพ่อไปทำธุระก่อนนะครับ"

"ครับ/ครับพี่สาว"

ทั้งสองคนเองก็ยิ้ม ตอบรับเหมือนกัน กู้หยวนยกยิ้มด้วยความพอใจกับการแสดงออกของลูกทั้งสองที่เข้ากันกับสาวน้อยตรงหน้าที่จะกลายมาเป็นแม่เลี้ยงของลูกทั้งสองคน

"ซิงเหยียน ถ้าเช่นนั้นพี่จะไปหาฟืนที่ตีนเขามาเพิ่มก็แล้วกัน น้องก็อยู่บ้านกับสองแฝดไปก่อน ตอนเย็นพี่จะขึ้นแปลงผักให้นะ"

"ได้คะ พี่ใหญ่เดี๋ยวน้องจะถางหญ้ารอพี่ก็แล้วกันนะคะ พี่ไปพร้อมพี่กู้หยวนก็ได้ไม่ต้องห่วงน้องนะคะ"

ซิงเหยียนบอกกับพี่ชาย

"จะปลูกผักเหรอซิงเหยียน เอาไว้พี่ลงมาจากเขาจะมาช่วยอีกแรงนะครับ"

กู้หยวนบอกว่าที่ภรรยา

"ลูกทั้งสองอย่าซนนะครับ เชื่อฟังน้าซิงเหยียน อย่าดื้อ เจ้าใหญ่ดูแลน้องดีๆนะ พ่อไปก่อนละ"

"ครับพ่อ ผมจะดูแลน้องครับ จะช่วยพี่สาวใจดีทำแปลงผักด้วยครับพ่อ/ผมด้วยครับ "

จากนั้นก็เดินไปส่งพี่ชายกับว่าสามีที่หน้าบ้านก่อนจะพาสองแฝดมาถางหญ้าเล่นรอสองหนุ่มที่ไปขึ้นเขากัน