หลินซิงเหยียนสาวน้อยผู้พลิกชะตา

ตอนที่ 5

ตลอดทั้งช่วงสายของวันนั้น สองแฝดอยู่บ้านกับพี่สาวซิงเหยียน ทั้งสองแฝดช่วยพี่สาวเก็บหญ้าที่พี่สาวตัดออกไปทิ้งรวมกันเป็นกองเอาไว้ด้วยความสนุก เพราะปกติแล้วสองแฝดนั้นก็ช่วยคุณยายต้วนที่บ้านรดน้ำผักปลูกผักเลี้ยงไก่เป็นประจำอยู่แล้ว จึงไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไรมากมาย พี่สาวใจดีมีน้ำหวานให้ดื่มอีกด้วย มื้อเที่ยงพี่สาวยังเลี้ยงข้าวผัดแสนอร่อยให้ทานอีกด้วย จนทั้งสองพี่น้องอิ่มแป้นั่งลูบท้องป๋องของตัวเองที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หลังบ้านของพี่สาวและนอนพักกันที่นั้นทั้งสามคน สองแฝดหลับไปแล้วเพราะเธอบอกให้พวกเขานอนพักผ่อน สองแฝดยังอยู่ในช่วงเติบโต ไม่ต้องรีบร้อนทำงานเหมือนผู้ใหญ่ กินนอน เตรียมตัวเข้าโรงเรียนอีกไม่นาน พอเห็นสองแฝดนั้นหลับไปแล้ว เธอแวบเข้าไปในมิติปรับเวลาให้เร็วกว่าข้างนอก ต้องขอบคุณระบบในมิตินี้ที่มีครบทุกอย่าง ห้างสรรพสินค้า แถมบ้านพักที่ชายแดนตามเธอมาด้วย ที่พักเธอปลูกผักเอาไว้มากมายทุกอย่างนั้นเก็บกินไม่มีวันหมด ด้านหลังนั้นยังเป็นภูเขาที่มีลำธารไหลลงมาที่หน้าบ้านของเธอที่ชาวบ้านช่วยกันสร้างให้เธอหลังโรงเรียนชาวดอย คนที่นั้นน่ารักมากช่วยกันดูแลเจ้าหน้าที่ที่มาช่วยพัฒนาหมู่บ้านเป็นอย่างดี เจ้าหน้าที่นำความรู้มากมายให้เข้าถึงชาวบ้านทุกคน การกินอยู่นั้นหาได้ตามป่าเขา เดือนหนึ่งจันจิราจะลงไปในเมืองสองครั้งเพื่อร่วมประชุมบ้าง ซื้อของด้วยไปเลยทีเดียว

หลังจากที่นำเอาของที่จะทำกินมื้อค่ำออกมาใส่ไว้ในห้องครัวจนเต็ม นำเอาซาลาเปาออกมาใส่ซึ้งนึ่งเอาไว้ให้ร้อนรวมทั้งขนมจีบหมูด้วย ข้าวผัดที่เตรียมเอาไว้ให้พี่ชายกับว่าที่สามีด้วย มองดูเจ้าสองแฝดที่หลับอยู่หลังบ้าน เธอเอาหมอนกับผ้าห่มให้เจ้าแฝดด้วยจนดูเวลาบ่ายของข้างนอกแล้ว จึงออกมาจากมิติพิเศษแล้วถางหญ้าไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน เพราะว่าไม่ได้ไปลงทำงานในทุ่งนาเหมือนยุคที่ผู้คนยังทำนาแลกคูปองแบ่งตามงานที่รัฐกำหนด ทุกอย่างผ่านพ้นมานานแล้วนี้คือโลกคู่ขนาน ตอนนี้แม้แต่การแสดงวงดนตรีมีให้เห็นในเมืองมากขึ้น ถ้าที่นี้คือโลกคู่ขนานที่เธอทะลุมิติเข้าร่างของหลินซิงเหยียน เราจะนำความรู้ ความสามารถไปต่อยอดกลายเป็นคนร่ำรวยในเมือง ด้วยที่ดินที่พ่อแม่ทิ้งไว้ ทั้งที่ดินเปล่า ทั้งตึกแถวเอาไว้ให้หลายคูหาตามความทรงจำของร่างเดิม เดี๋ยวคืนนี้ค่อยพูดกับพี่ใหญ่ก็แล้วกัน แล้วค่อยเข้าไปปรับปรุงซ่อมแซมร้านให้ดีพอถึงเวลาค่อยย้ายเข้าไป แล้วลงมือทำเลย จันจิราคิดคนเดียวไปเรื่อยเปลื่อย ส่วนว่าที่สามีนั้นคงต้องรอดูไปก่อน ถ้าเป็นคนดีจริงค่อยบอกความลับที่มี แต่พี่ชายนั้นคงต้องบอกในคืนนี้ เงินในตู้ที่เป็นเงินเดือนที่เธอถอนออกมาไว้ใช้บางครั้งนั้น ส่วนมากจะไม่ได้ถอนมีแต่ฝากไว้ ถ้าไม่จำเป็นที่ต้องซื้อจึงทำให้พอเปิดลิ้นชักหัวเตียงนอนนั้นมีเงินหยวนอยู่สามหมื่นหยวนนิดหน่อย นี้คงจะพอสำหรับการซ่อมแซมร้านอาหารกึ่งแสดงดนตรีร้องสดของเธอ จะสร้างสีสันให้ทุกคนที่มากินอาหารนั้นมีความสุขและสนุกไปด้วยกับบรรยากาศไทยผสมอิสานของเราเองอิๆ แค่คิดก็มีความสุขแล้ว แต่ เหอะ สามีนี้สิจะมีปัญหากับเราไหม ถ้ารับไม่ได้ก็หย่าไปเลยแล้วกัน แต่สงสารเจ้าแฝดเหมือนกันนะ ที่ช่างรู้ความยิ่งนัก คนเป็นแม่นี้มันทิ้งลูกไปได้ยังไงวะ งง แค่ผัวบาดเจ็บแทนที่จะให้กำลังใจช่วยรักษาคนที่ส่งเสียเลี้ยงดูตัวเองมาตั้งนาน ใช้สมองตรงไหนคิดวะ ซิงเหยียนคิดในใจ จนได้ยินเสียงพี่ชายเรียกที่หน้าบ้านเธอจึงไปเปิดประตูให้พี่ชายที่หน้าบ้าน

"เข้าบ้านก่อนค่ะพี่ใหญ่ เหนื่อยมากไหมคะ น้องเตรียมอาหารเที่ยงรอพี่ตั้งนาน ทำไมไปนานจังคะ ไม่ได้ห่อข้าวไปด้วยเสียหน่อย"

เธอถามพี่ชายด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับมองว่าที่สามีที่ยืนแบกหมูป่าหนึ่งตัวกลับมาด้วย คือหามกับพี่ชายของเธอนั้นแหละ

พอทั้งสองเข้าบ้านมาแล้ว เธอก็รีบปิดประตูแล้วรีบเดินตามหลังสองหนุ่มที่หามหมูป่าไปที่หลังบ้าน ตอนนี้เจ้าสองแฝดก็ตื่นมาพอดี มองบิดาหามหมูตัวใหญ่มาที่หลังบ้านอย่างตื่นเต้น

"วันนี้พ่อโชคดีอีกแล้ว ได้หมูป่าลงมาด้วยละเจ้าเล็ก"

เขาหันไปคุยกับน้องชายที่พึ่งตื่นลุกขึ้นนั่งทีหลัง

"วางไว้ตรงนี้ก่อนค่ะ แล้วไปล้างตัวมากินข้าวก่อน ค่อยทำหมูทีหลัง หรือพี่กู้หยวนจะนำไปขายในเมืองเลยคะ"

หลินซิงเหยียนถามว่าที่สามีเบาๆ

"ไม่ละครับพี่ตั้งใจนำมาให้ซิงเหยียนทำตากแห้งหรือรมควันเอาไว้สำหรับงานแต่งของเราครับ เดี๋ยวพี่จะช่วยกันทำกับอี้เหิงเองครับ"

"อ้อคะ ถ้าอย่างนั้นพวกพี่ก็กินข้าวก่อนนะค่ะ แล้วค่อยมาทำ"

เธอบอกสองหนุ่ม ก่อนจะรีบเดินเข้าไปที่ในครัวแล้วตักข้าวผัดมาให้ชายหนุ่มที่โต๊ะกินข้าว โดยมีเจ้าแฝดทั้งสองที่วิ่งตามไปช่วยกันยกอาหารออกมาช่วยอีกแรง สองหนุ่มนั้นแยกไปล้างมือก่อนจะมานั่งกินข้าว ซิงเหยียนจึงแบ่งซาลาเป่าให้เจ้าแฝดคนละลูกใหญ่ แล้วให้สองหนุ่มคนละสามลูกเจ้าแฝดขอบคุณพี่สาวใจดีแล้วนั่งกินที่แคร่ไม้ใต้ต้นไม้ตรงที่ทั้งสองนอนพักตอนกลางวัน

"อร่อยมากเลยครับพี่สาว ขอบคุณมากนะครับ"

สองแฝดคุยกับซิงเหยียนด้วยรอยยิ้มที่ได้กินของอร่อยจากพี่สาวใจดี

"กินเยอะๆนะ เดี๋ยวตอนค่ำพี่สาวจะห่อให้ไปกินที่บ้านด้วย มีขนมจีบด้วยนะ พี่สาวนั่งทำตอนที่พวกเธอนอนหลับจ้า"

ทั้งสามคนคุยกันเสียงหัวเราะดังเข้ามาในบ้านเป็นระยะ กู้หยวนยกยิ้มที่มุมปากที่ทั้งสามคนเข้ากันได้ดี ต่อไปเขาคงไม่ต้องกังวลเรื่องลูกแล้ว ถ้าแต่งงานกับหลินซิงเหยียน เธอคงจะอบรมสั่งสอนลูกชายทั้งสองคนของเขาได้เป็นอย่างดี อีกอย่างซิงเหยียนนั้นเรียนจมมัธยมต้นคงจะสอนหนังสือให้สองแฝดได้ ส่วนเขาจะหาเงินให้ทั้งสามคนได้ใช้จ่ายเอง

กู้หยวนเองที่นั่งกินข้าวฝีมือของน้องสาว ยังสงสัยเลยว่าน้องสาวนั้นหัดทำซาลาเปาตั้งแต่เมื่อไร ถึงจะสงสัยแต่เขาก็เก็บเอาไว้ในใจ เอาไว้ถามตอนอยู่สองคนดีกว่า กินข้าวกันจนหมดหม้อที่น้องสาวนำวางวางตั้งให้เติมกันเอง รวมถึงซาลาเปาด้วยจนหมดแล้ว มองหน้ากันหัวเราะเบาๆกับอาหารมื้อที่อร่อยและอิ่มที่สุด ส่วนคนทำนั้นตอนนี้กำลังถางหญ้ากับเจ้าสองแฝดต่อที่หลังบ้าน เสียงคุย กันหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ

จากนั้นสองหนุ่มจึงช่วยกันทำหมูเพราะกลัวว่าจะมืดค่ำเสียก่อน ใบสนนั้นเขาได้ตัดลงมาจากเขาแล้ว หลินซิงเหยียนจึงช่วยก่อไฟสำหรับรมควันหมูสองขาใหญ่ ตุ๋นเครื่องรวมทุกอย่างใส้หมู่ ย่างใส้หมูให้ทุกคนได้กิน ต้มกระเพาะหมูจิ้มน้ำจิ้มรสเด็ดที่เธอตำเอง เธอยังไม่ได้คุยกันกับพี่ชายและกลัว

ว่าที่สามีจะสงสัย จึงแกล้งเดินเข้าหมู่บ้านไปซื้อที่ร้านค้ากับสองแฝด เชิญป้าต้วนกับลุงผู้ใหญ่บ้านมาที่บ้านแล้ว แบ่งเนื้อหมูให้รวมทั้งกินมื้อค่ำด้วยกันทุกคนด้วยความอร่อย ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านไป เธอได้ห่อซาลาเปาให้สองแฝดกับขนมจีบหมูด้วย พรุ่งนี้เด็กทั้งสองคนขอมาอยู่ที่บ้านกับเธออีกเพราะจะช่วยทำแปลงผักช่วยพี่สาวใจดีหรือว่าที่แม่ใหม่ของสองต้าวทั้งสองนั้นเอง