บทที่ 18 วันซวยของพิกุล (3)

1560 คำ

พรพรรณเห็นรถคุ้นตาแล่นมาใกล้หน้าบ้านก็กางร่มวิ่งไปเปิดประตูรั้วให้ และเหมือนคนขับจะเข้าใจสิ่งที่เธอต้องการสื่อเพราะรถยนต์คันสวยแล่นเข้ามาจอดด้านในรั้วบ้านแล้ว “แม่ วิ่งตากฝนทำไม” เมื่อลงจากรถพิกุลก็ตะโกนถามเสียงดังแข่งกับเสียงฝนที่กำลังตกกระหน่ำลงมา “เข้าบ้านก่อน ๆ” และคนที่เข้ามาในบ้านตามคำชวนของพรพรรณไม่ได้มีแค่ลูกสาว เพราะร่างสูงใหญ่ของคนที่ขับรถมาส่งก็ตามเข้ามาด้วย “เอ่อ คุณเข้ามาทำไม” “เอ๊ะ กุลนี่ คุณวินเขาอุตส่าห์มาส่ง” พรพรรณปรามลูกสาวเมื่อพิกุลทำท่าจะไล่คนมีน้ำใจ ส่วนคนที่ถูกดุก็หน้ามุ่ยเพราะแม่เข้าข้างคนอื่นมากกว่า หลังจากที่อัศวินต่อยตีกับอัคคีอย่างไม่มีใครยอมใคร และแม้ว่าพิกุลจะส่งเสียงห้ามมากแค่ไหนก็ไม่อาจห้ามทั้งคู่ได้เลย กระทั่งมีรถตำรวจขับผ่านมาทำให้พวกเขาจำต้องแยกออกจากกัน และพิกุลไม่รอช้า เธอลากแขนคนตัวใหญ่ขึ้นรถทันที ทำให้อัศวินได้มานั่งตระหงานอยู่กลางบ้านเธอ พิ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม