“คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ” พิกุลถามเสียงเหนื่อยหน่ายเพราะระหว่างเธอกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีเรื่องให้ต้องพูดคุยกันสักนิด
“สนใจมานอนกับฉันไหม”
“คะ ?”
“ไอ้วินเขี่ยเธอทิ้งแล้วนี่”
“เฮ้อ ขอตัวนะคะ” คนถูกหาเรื่องเลือกที่จะเดินหนีดีกว่าต้องมาพูดคุยกับคนแบบนี้
แต่เหมือนท่าทางของเธอจะทำให้อัคคีอารมณ์เสียไม่น้อย เขาเอื้อมมาจับแขนเธอไว้อย่างแรง จนพิกุลต้องหันกลับไปมองด้วยสายตาไม่พอใจ
“ปล่อย” พิกุลรั้งแขนตัวเองกลับแต่อีกคนดันบีบแรงกว่าเดิมจนดวงหน้าหวานเหยเก
“ไม่เห็นต้องโมโหขนาดนั้นเลยนี่ ไอ้วินมันทิ้งเธอแล้วก็หันมาซบอกฉันดีกว่า ว่าไหม” อัคคีพูดขณะที่ดวงตาไล่มองทั้งร่างของหญิงสาวอย่างหยาบคาย
ไม่รู้ว่าอัคคีรู้เรื่องเธอกับอัศวินได้อย่างไร แต่อย่างหนึ่งที่เธอรู้คือทั้งเขาและญาติเขาช่างมีสกิลการดูถูกดูแคลนผู้หญิงได้เก่งเหลือเกิน
“คุณชอบกินของเหลือต่อเขาเหรอคะ” พิกุลตอบกลับอย่างเผ็ดร้อน เธอไม่สนว่าประโย
