เจอประโยคออดอ้อนนี้เข้าไปก็อึ้งสิ เกิดอะไรขึ้นกับเขานะ ทำไมถึงได้พูดแบบนี้ออกมาได้ แต่ว่าปกติตัวเธอก็นอนกอดเขาเป็นประจำอยู่แล้ว แต่พอเขาขอนอนกอดเธอบ้าง ทำไมมันถึงได้ดูไม่ปกติขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“คุณนันท์” ณธายุเรียกชื่อภรรยาเบา ๆ เพราะเจ้าตัวเหมือนจะคิดนานจนเกินไป
“ฉันนอนกอดคุณทุกวัน คุณจะกอดฉันคืนบ้าง คงไม่เป็นไรมั้งคะ อย่างที่คุณบอกนั่นแหละว่าเราจะไม่ได้ อ๊ะ” ยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ดึงตัวของเธอเอาไปกอดเต็มอ้อมแขน เสียงหัวใจของเขาเต้นแรงไม่ต่างไปจากของเธอ นี่มันอะไรกัน ทำไมเขาทำตัวแปลก ๆ แบบนี้ หรือว่าเพราะต้องจากกันไปไกล ‘โอ๊ย จะอะไรก็ช่าง มันรู้สึกดีชะมัด’
“ฉันหันหน้าไปหาคุณได้ไหมคะ”
“ได้สิครับ”
ธารินันท์พลิกตัวกลับไปหาสามี ซุกหน้าเข้ากับอ้อมกอดแสนอุ่นของเขา ใบหน้าสวยในความมืดเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม เขาไม่เห็นหรอกว่าเธอฉีกยิ้มแก้มแทบแตกอยู่แล้ว ไม่ต้องเปิดไฟดูก็รู้ ว่าหน้าของเธอกำลังร้อน
