4
ห่างเหิน
วันแรกที่ห่างกัน ธารินันท์รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างขาดหายไป เธอเฝ้ารอโทรศัพท์มือถือจากเขามาตลอดทั้งวัน เพราะเชื่อมั่นในคำที่เขาบอกว่าจะวิดีโอคอลหาก่อนขึ้นรถไป แต่เขากลับเงียบไร้ซึ่งการติดต่อกลับ หญิงสาวถอดใจที่จะรอเขาอีกต่อไป ปกติเธอสามารถปิดไฟนอนรอเขากลับบ้านได้ แต่ว่าคืนนี้บรรยากาศรอบข้างมันดูน่ากลัวชอบกล รีบลุกขึ้นไปเปิดไฟในห้องน้ำเอาไว้ แง้มประตูออกพอให้มีแสงสว่างเล็กน้อย และตั้งใจนอนหลับให้ได้ในตอนห้าทุ่มกว่า ๆ ช่วงเคลิ้ม ๆ จะหลับอยู่แล้ว เสียงวิดีโอคอลก็ดังขึ้น เพียงแค่กดเปิดกล้องรับ ก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของสามีอยู่บนจอ ธารินันท์ถึงกับเก็บรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ ความดีใจเผยออกมา ให้คนที่อยู่ปลายสายเห็นจนหมด
“ผมขอโทษนะครับคุณนันท์ที่คอลมาตอนดึกแบบนี้ ผมลงจากเครื่องปุ๊บก็ยุ่งมาก ไม่มีเวลาจับมือถือเลยครับ” เขาบอกเหมือนคนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ทั้งที่ตั้งใจจะวิดีโอคอลหาหล
