วิวาห์สามีไร้รัก

ตอนที่ : 9 เรื่องดี ๆ ของธารินันท์ 2

ณธายุใช้เวลาทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำแค่แป๊บเดียว ก่อนจะกลับออกมาปีนขึ้นเตียงนอนต่อ ซึ่งผิดปกติเป็นอย่างมาก เพราะเขาแทบจะไม่เคยตื่นแล้วหลับต่ออีกเลย มีแค่เธอที่ทำแบบนั้น

“คุณยุคุณจะนอนต่อเหรอคะ”

“ครับผมง่วง” เขาตอบก่อนปิดเปลือกตาลง คนเป็นภรรยานั่งมองเขานอนด้วยความสงสัยเต็มไปหมด

“ไปทำอะไรมานะถึงได้ง่วงนอนขนาดนี้ได้ เมื่อคืนก็เหมือนจะนอนเร็วอยู่นี่นา” ธารินันท์บ่นลอย ๆ ระหว่างก้าวเท้าลงจากเตียง คนที่หลับตาไปแล้วถึงกับต้องลืมขึ้นมาใหม่ พ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ กลอกตาไปมาอย่างนึกโมโห

“ก็เพราะผีอีมิ้งเข้าสิงคุณยังไงล่ะ ผมเลยนอนไม่หลับทั้งคืน”

“อะไรนะคะ นี่คุณยุคุณรู้ได้ยังไงว่าฉันฝันเห็นผีอีมิ้ง” ธารินันท์ปีนกลับขึ้นเตียงอีกรอบ จ้องเขาแบบคนสงสัยเป็นที่สุด แต่เขากลับมองเธอด้วยสายตาเย็นชา หญิงสาวเริ่มจะรู้สึกตัวแล้วว่า เธออาจจะเป็นต้นเหตุของการนอนไม่อิ่มของเขาก็เป็นได้

“ฉันนอนละเมอเสียงดังรบกวนคุณเหรอคะ” ฝันร้ายทีไร เธอมักจะละเมอออกมาเป็นประจำ คนที่บ้านทุกคนรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะอินทัชในตอนเด็กที่ยังนอนห้องเดียวกัน ชอบเอาคำพูดละเมอแปลก ๆ มาล้อเธออยู่บ่อย ๆ

“รู้ตัวด้วยนี่ ที่ผมนอนไม่อิ่มก็เพราะคุณเอาแต่สวดอะไรแปลก ๆ ออกมา สักพักก็ดันส่งเสียงเหมือนกินของอร่อยทั้งคืน กว่าจะหลับได้ก็เกือบเช้า ทีนี้ก็รู้แล้วนะครับว่าทำไมผมถึงนอนไม่พอ และต้องการพักผ่อนในวันนี้” เขาพูดช้า ๆ เนิบ ๆ แต่ธารินันท์รู้สึกคล้ายถูกด่าอยู่ชอบกล หญิงสาวฟังแล้วก็ได้แต่อึ้งในคำพูดของเขา และการกระทำของตัวเธอเอง ค่อย ๆ ก้าวขาลงมายืนอยู่ด้านข้างเตียงนอน

“เชิญคุณยุนอนตามสบายเลยค่ะ ฉันจะไปอาบน้ำเงียบ ๆ ไม่รบกวนคุณอีกแล้วค่ะ” หญิงสาวผายมือเชิญคนบนเตียงให้นอนหลับได้เต็มที่ เดินคอตกแบบคนรู้ตัวว่าผิด เข้าห้องน้ำไป และอาบน้ำแบบเงียบเสียงที่สุดเท่าที่จะทำได้

นับจากวันนั้นมา ธารินันท์ก็ไม่กล้าดูหนังผีอีกเลย แต่เรื่องหนึ่งที่ไม่สามารถแก้ไขได้ ก็คือการนอนตื่นขึ้นมาแล้วไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ก็เขาไม่ว่าอะไรนี่นา เธอเลยปล่อยเลยตามเลยไป เพราะในใจลึก ๆ แล้วมันบอกว่า อกของเขาก็อุ่นดีเหมือนกัน

หนึ่งเดือนต่อมาข่าวดีของเธอก็มาถึง พี่ชายของเธอบอกว่าได้คนมาทำงานแทนตำแหน่งของเธอแล้ว เป็นผู้บริหารระดับสูงมากฝีมือคนหนึ่ง เธอจึงสามารถออกจากบริษัทมาใช้ชีวิตที่ตัวเองต้องการได้ ไม่จำเป็นต้องทำงานเป็นพนักงานในบริษัทอีกต่อไป หญิงสาวพกข่าวดีนี้กลับบ้านมา ตั้งใจบอกคนเป็นสามีในตอนเย็น ทว่าบ้านกลับว่างเปล่า ในโทรศัพท์มือถือก็ไม่มีข้อความไลน์บอกอะไรไว้ ซึ่งปกติหากเขาจะกลับบ้านดึก ก็ต้องบอกกล่าวกันไว้ก่อน แต่นี่

‘หรือว่าเขาขี้เกียจบอกเราแล้ว ช่างเถอะ’

เธออาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน แต่ก็ไม่หลับเหมือนอย่างเคย ธารินันท์รู้ดีว่าหากเขายังไม่กลับบ้าน เธอก็ไม่สามารถนอนหลับลงได้ ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เมื่อไหร่ที่รู้ว่าเขาอยู่ในบ้านแล้ว เธอจะรู้สึกสบายใจและสามารถหลับไปก่อนเขาได้เลย แต่หากรู้ว่าเขายังไม่กลับเข้าบ้านมา มันเหมือนมีบางอย่างค้างคาอยู่ในใจ ไม่สามารถนอนหลับได้สนิทเลยสักที เธอเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ และไม่รู้จะแก้ไขมันได้อย่างไร

ราวตีสองสามีของเธอก็เปิดประตูเข้ามาในห้องแบบเงียบ ๆ กลิ่นแอลกอฮอล์โชยมาเตะจมูกของคนแกล้งหลับ เขาไม่ได้เปิดไฟในห้องนอน แต่เดินตรงไปอาบน้ำในทันที ระหว่างที่เสียงน้ำจากฝักบัวดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในใจของเธอก็กำลังคิดว่า ควรตื่นขึ้นมาพูดเรื่องของตัวเองตอนนี้ดีไหม แล้วเขาจะรู้สึกอย่างไรกับเรื่องงานของเธอ

‘บ้าจริงตั้งแต่แต่งงานกันมา คุณยุเขาไม่เคยถามเรื่องงานของเราเลย เฮ้อ’

นั่นแปลว่าเขาไม่สนใจเรื่องของเธอเลยต่างหาก หญิงสาวหลับตาลงแน่น ปล่อยเรื่องนี้ให้มันผ่านเลยไป เอาไว้เขาอยากรู้เธอค่อยบอกก็แล้วกัน ปิดเปลือกตาลงเพื่อนอนหลับต่อ แต่แล้วคนที่กำลังเคลิ้ม ๆ ใกล้หลับเต็มที ก็รู้สึกได้ถึงแรงยุบยวบของเตียงนอน พร้อมกับความนุ่มอุ่นบางอย่างแตะที่พวงแก้มของเธอ

‘เขาแอบหอมแก้ม !’

หัวใจของธารินันท์เต้นแทบไม่เป็นจังหวะ โชคดีที่เธอนอนหันหลังให้เขา และรับรู้ได้ว่าเขาเองก็พลิกไปนอนที่ของเขาแล้ว เธอไม่เคยรู้ว่าเขาทำแบบนี้มาแล้วกี่ครั้งกันแน่ แต่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอรับรู้

‘คุณยุนี่คุณคิดยังไงกับฉันกันแน่ อย่ามาล้อเล่นกับหัวใจกันแบบนี้สิคะ’

ใจจริงอยากจะถามออกไปตรง ๆ เหลือเกิน ติดที่ว่าเธอไม่กล้า หรือว่าเพราะเขาเมา เลยทำอะไรแปลก ๆ แบบนี้

‘โอ๊ย จะบ้าตาย’

ณธายุหลับสนิทไปในเวลาอันรวดเร็ว เสียงลมหายใจที่ดังสม่ำเสมอ ทำให้อีกคนกล้าที่หันหลังกลับไปมองเขา ขยับตัวเข้าไปใกล้ ๆ แอบดมกลิ่นสะอาดของคนเพิ่งอาบน้ำมา รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างน่าประหลาด หากเขาจะหันมามองเธอบ้างสักนิดก็คงดี ที่หอมแก้มเมื่อกี้ตั้งใจหรือเปล่าก็ไม่รู้ นอนมองหน้าสามีแสนหล่อเหลาของตัวเองอยู่ครู่ใหญ่ ถึงได้ปิดเปลือกตาลง คราวนี้เธอหลับตามเขาไปจริง ๆ

ตื่นเช้าขึ้นมาหญิงสาวก็เห็นเพียงความว่างเปล่าที่อยู่ด้านข้าง ไร้ซึ่งวี่แววของคนที่เธอแอบนอนกอดเขาอย่างตั้งใจมาตลอดทั้งคืน เป็นแบบนี้ประจำเขาตื่นก่อนออกไปทำงานก่อน ส่วนเธอพอรู้ว่าไม่ต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทแล้ว ก็ไม่รีบตื่น จึงทำให้ไม่ได้เห็นหน้าเขาในช่วงเช้า

หลายวันต่อมา ไปรยาแวะเข้ามาหาธารินันท์ถึงที่บ้าน เพราะว่ามีเรื่องงานต้องคุยกันในวันนี้ หญิงสาวมีอาชีพเป็นนักออกแบบตกแต่งภายใน ซึ่งกำลังรับงานของเพื่อนรักตัวเองด้วย

“จะไม่บอกคุณยุเขาจริง ๆ เหรอยัยนันท์” แถมด้วยการเป็นที่ปรึกษาปัญหาครอบครัว ให้เพื่อนรักอย่างธารินันท์อีกตำแหน่ง ขืนเอาไปปรึกษาอินทัชพี่ชายของเธอ มีหวังได้รู้เรื่องกันทั้งบ้าน ชีวิตของเธอกับเขาคงพังยับไม่เป็นท่า เป็นเพราะว่าเธอยังอยากใช้ชีวิตแบบนี้ไปก่อน ไม่รู้อะไรที่ทำให้เธอยังอยากอยู่กับเขาต่อ ธารินันท์ยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองด้วยซ้ำ

“เป้ฉันไม่ไปทำงานจะเป็นอาทิตย์อยู่แล้ว คุณยุเขายังไม่สนใจถามเลย”

“น้อยใจว่างั้น”