ผู้กองโชกุนไม่เคยโดนสาว ๆ หักอกมีแต่ไปหักอกสาว ๆ มากกว่า ทำอย่างไรได้ก็คนมันมีเสน่ห์ ผู้หญิงเห็นก็อดจะหลงรักเขาไม่ได้
“อีกไม่นานหรอก เชื่อมือกูได้เลย โชกุนผู้ไม่เคยกินแห้ว”
“มึงจะได้ลิ้มรสแห้วก็ครั้งนี้แหละ ไอ้ผู้กองเพลย์บอย เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า”
“ว่าแต่กู มึงเองก็ไม่เบา สมัยอยู่เมืองนอก ไม่ติดเอดส์ก็บุญแล้ว”
“นั่นมึงครับ ไม่ใช่กู หมดธุระแล้วก็กลับสิ กูจะทำงาน”
“ใครบอกหมดธุระ กูยังไม่ได้คุยกับคุณขนมเลย”
“อีกนานกว่าจะตื่น เที่ยงโน่นแหละ เขาปวดหัวก็เลยกินยาแล้วนอน”
“ไม่เป็นไรกูรอได้ กูจะอยู่กินข้าวด้วย มึงจะทำไม”
“ไม่ไปทำงาน? เวลาราชการนะโว้ย”
“แล้วไง” โชติกรณ์มีเหรอจะฟังย้ายที่นั่งทันทีที่พูดจบ ชายหนุ่มเดินมานั่งบนโซฟาอีกตัว ก่อนจะมองคนที่กำลังสนิทด้วยสายตาหวานหยดย้อย โดยมีสายตาของอาเรสจ้องมองตลอดเวลา
สมองของเขาก็คิดหาวิธีไล่เพื่อนไปด้วย แต่คิดอย่างไรเขาก็คิดไม่ออกจึง
