โฉมสิริตวัดสายตาไปมองขนมหวานด้วยความไม่พอใจ เธอจำได้ดีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเลขาไม่ใช่เมีย แต่เอ๊ะหรือหล่อนจะขยับสถานะขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว คิดได้อย่างนั้นมุมปากของหญิงสาวจึงโค้งขึ้นมาอย่างดูถูกดูแคลน ก็แค่คนคั่นเวลาเธอต่างหากที่จะต้องเป็นตัวจริงของอาเรส
“เหรอคะ งั้นวันนี้ฉันขอตัวก่อนดีกว่า แล้วค่อยเจอกันนะคะคุณอาเรส” ก่อนไปยังส่งสายตาเชื้อเชิญให้ชายหนุ่มอีก ถึงแม้ขนมหวานจะนั่งหัวโด่มองตาขวางแต่เธอไม่สนใจ
“ครับ เฉพาะเรื่องงาน เรื่องอื่นผมไม่สะดวก”
โฉมสิริหุบยิ้มทันควันก่อนจะหันไปมองขนมหวานที่กำลังกลั้นขำ จากนั้นเธอก็เดินกลับที่โต๊ะของตนเอง ซึ่งมีเพื่อนนั่งรออยู่อีกสองสามคน อาเรสจึงหันมามองขนมหวานพลางส่ายหน้า
“คุณส่ายหน้าให้ฉันทำไม แล้วผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นใคร”
“ก็คุณกลั้นขำจนตัวเกร็งไปหมด มันตลกดี ผู้หญิงคนเมื่อกี้ชื่อ โฉมสิริ เป็นลูกสาวของลูกค้า ไม่มีอะไรหรอก”
“เธอชอบคุณใช่ไหมคะ”
“
