“คุณลุงนี่ร่างกายฟื้นตัวเร็วมากเลยนะครับ ผมว่าอีกไม่น่าเกินสองเดือน คุณลุงจะต้องลุกขึ้นมาเดินป้อได้แล้วล่ะครับเนี่ย ยิ่งขยันทำกายภาพบำบัดบ่อยๆ อย่างคุณลุงก็ยิ่งกลับมาเดินได้เร็วขึ้นครับ...” คุณหมอประจำตัวเอ่ยปากชมเปราะ เมื่อเห็นการพัฒนาที่ดีขึ้นของเจ้าของไร่ราชพยัคฆ์ ซึ่งมีศักดิ์เป็นบิดาของเพื่อนร่วมชั้นเรียนทั้งสมัยมัธยมต้นกับมัธยมปลาย แต่ต้องแยกย้ายกันไปเรียน ก็ตอนเมื่อพวกเข้ามหาวิทยาลัยกันนั่นแหละ...
“ขอบใจมากนะหมอสัน ลุงก็ดีใจที่จะได้กลับไปเดินได้อีกครั้ง นั่งๆนอนๆแบบนี้ ไม่ไหวเลยจริงๆ เหมือนคนไร้ประโยชน์ยังไงก็บอกไม่ถูก เมื่อก่อนเคยไปนั่นไปนี่ยังพอช่วยงานในไร่ให้พยัคฆ์มันได้บ้าง พอมานอนอยู่แต่กับบ้านแบบนี้ ลุงอยากจะบ้าตายเสียวันละหลายๆหน บางทีก็เผลอใส่อารมณ์กับพวกเด็กๆก็ยังมีเลยหมอ...” น่านสิงห์ระบายยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าเมื่อได้ยินว่าตัวเองจะลุกเดินได้เร็วๆนี้ก็อดดีใจไม่ได้ คนเคยลุกเ
