bc

สะใภ้ขัดดอก

book_age16+
5.0K
ติดตาม
39.8K
อ่าน
เศรษฐี
แต่งงานตามสัญญา
หวาน
ชายจีบหญิง
โลกความเป็นจริง
เจ้าเล่ห์
like
intro-logo
คำนิยม

"เธอ" ถูกเขาตีตรา ตั้งราคาให้เป็นเพียงสะใภ้ขัดดอก

"เขา" เกลียดเธอ เพียงเพราะมีปมอดีตฝังใจ

คำโปรย...

“พี่พยัคฆ์...”

“ดีนะที่ยังอุตส่าห์จำชื่อผัวตัวเองได้อยู่...” คนโมโหหึงจนหน้ามืดเอ่ยประชดประชัน เมื่อกวาดตามองร่างหอมในอ้อมแขนน่านพยัคฆ์ก็อยากจะกอดให้ร่างนี้จมหายเข้าไปในร่างของตัวเองซะเหลือเกิน

“นั่นคุณจะทำอะไร...ปล่อยนิลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ...” เมื่อนาวินตั้งสติได้ จึงรีบลุกขึ้นยืนสาวเท้าเข้าไปขวางหน้าผู้บุกรุกอย่างไม่กลัวเกรง

“มึงอย่ามาเสือกเรื่องของผัวเมีย...หลบไปให้พ้นๆหน้ากูเลยไป ก่อนที่กูจะหมดความอดทนแล้วฆ่ามึงตายตรงนี้เสียก่อน...” น่านพยัคฆ์ชักสีหน้ารำคาญกระชากเสียงไล่ด้วยอารมณ์ร้อนฉ่า หากมันไม่ยอมถอย เขาคงได้ฆ่าคนอย่างที่ปากว่าก็ได้ เมื่อหัวใจของเขาตอนนี้ มันกำลังเดือดพล่านยิ่งกว่าภูเขาไฟระเบิดเสียอีก

“อ้อ...คุณคงเป็นคุณพยัคฆ์สินะ...” นาวินยืดตัวมองผู้ชายที่มาฉกเอาดวงใจของเขาไปครอบครองด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์เช่นกัน

“เออ!...กูนี่ล่ะน่านพยัคฆ์ ผัวของหนูนิ...”

น่านพยัคฆ์กระแทกเสียงบอก ก่อนจะก้าวขาของตัวเองเดินต่อไปยังรถยนต์ของตัวเอง นาวินได้แต่ยืนนิ่งเพราะไม่สามารถจะยื้อแย่งหญิงสาวที่เขารักกลับมาได้ เมื่อคนที่มาฉกเอาดวงใจของเขาไป มีสิทธิ์ในตัวของเธออย่างเต็มที่และถูกต้องทุกประการ...

“หนูนิเวียนหัวจังเลยค่ะ พี่พยัคฆ์...” ใบหน้าหวานที่ตอนนี้มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มขมับ เผยอริมฝีปากบอกสามี เมื่อเขายังอุ้มเธอเอาไว้บนตักกอดรัดร่างของเธอไม่ยอมปล่อยให้เธอนั่งบนพื้นเบาะ ถึงตอนแรกเธอจะขัดขืนไม่ยอมนั่งบนตักเขา แต่เมื่อถูกเขาดุเสียงดังขึ้นมา เธอเลยต้องจำยอมนั่งบนตักเขาไปโดยปริยาย

“ไม่ต้องมาทำเป็นสำออย!ไปหน่อยเลยนะหนูนิ เธออย่าคิดว่าพี่โง่มองไม่เห็นอะไรสิ...” คนหึงเมียยังคงหน้ามืด อารมณ์ขุ่นเคืองยังอัดแน่นอยู่ภายใน ชายหนุ่มจึงพูดออกมาเพราะความโกรธบังตา ไม่ได้คิดถึงหัวใจของคนฟังเลย...

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
บทนำ : พยัคฆ์พิโรธ
เพล้ง!!! เพล้ง!!!           เสียงอึกทึกครึกโครมดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งบริเวณรอบตัวบ้านไม้สักหลังโตโอ้อ่า เมื่อเจ้าของบ้านหลังงามหลังนี้กำลังลงมืออาละวาดพังทำลายข้าวของเครื่องใช้ จำพวกเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงหูฉีกลงอย่างบ้าคลั่ง น่านพยัคฆ์เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง หลังจากที่เขาได้กลับออกมาจากบ้านหลังใหญ่ บ้านซึ่งมีผู้อาศัยเป็นถึงเจ้าของไร่ ราชพยัคฆ์ ไร่ส้มที่กินบริเวณเนื้อที่เกินกว่าสองพันไร่...             “กูไม่แต่ง...ได้ยินไหมโว้ย!ว่ากูไม่แต่ง...” เสียงตะโกนควบคู่ไปกับการพังทำลายข้าวของ เรียกให้คนหมอบร่างสั่นเทาอยู่ใต้โต๊ะ นั้นต้องแอบโผล่หัวขึ้นมาชำเลืองสายตา เมียงมองไปยังเจ้านายของตัวเองเพียงนิด แต่ก็ไม่กล้าโผล่พรวดขึ้นมามองอย่างเต็มตาทั้งตัวนักหรอกนะ  ดวงตากลมแป๋วเหล่มองเจ้านายสุดรักอย่างท้อใจ ไม่แต่งก็ไม่แต่งสินาย ใครหน้าไหนเขาจะไปกล้าบังคับนายได้ ถึงแม้จะเป็นนายใหญ่ก็ตามเถอะ เห็นพอนายลุกขึ้นมาอาละวาดทำตัวคล้ายเด็กมีปัญหาทีไร เดี๋ยวนายใหญ่ก็ยอมลงให้อีกเช่นเคยนั่นแหละ ก็มันเป็นเสียแบบนี้ไง นายพยัคฆ์ของเธอถึงได้เอาแต่ใจตัวเองจนเคยตัว พอโดนขัดใจเข้านิด ก็กลับเข้ามาอาละวาด ทำลายข้าวของแพงๆเป็นการระบายอารมณ์ขุ่นมัว และพอสงบลงได้เมื่อไหร่ คราวนี้ก็ถึงตาอีสายบัว ต้องคอยก้มหน้าก้มตาตามเก็บตามกวาด ไอ้พวกเศษซากอารมณ์ของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายเหนือหัวด้วยความละเหี่ยใจ...             เพล้ง!!! เพล้ง!!!  เสียงเศษกระเบื้องตกกระทบกับพื้นไม้ยังคงดังขึ้นเป็นระยะอย่างต่อเนื่อง ดูทีท่าแล้วคงอีกนานกว่าพายุลูกโตจะสงบลงได้ คงไม่น่าจะจบลงง่ายๆเร็วๆนี้อย่างแน่นอน สายบัวเห็นได้ดังนั้น เลยหดหัวของตัวเองกลับลงไปหมอบลงใต้โต๊ะเหมือนเก่า... เอ้า!ตามสบายเลยนายจร้า อีสายบัวจะนั่งรอจนกว่านายจะคลายอารมณ์หงุดหงิดก็แล้วกันนะ... “นายคร้าบ นายสุดที่รักของมืด...” เสียงเรียกเจ้านายลากยาวมาแต่ไกล ไม่พ้นให้คนหลบอยู่ใต้โต๊ะต้องโผล่หัวขึ้นมาดูอีกรอบ พร้อมกับหลุดเสียงหลงออกไป เมื่อเห็นเจ้านายกำลังยกแจกันใบพอดีมือขึ้นมา             “อุ้ย! อย่าเพิ่งเดินเข้ามาพี่มืด ระวังด้วยจ๊ะพี่มืดจ๋า นายกำลังจะปาแจกันไปตรงนั้นแล้ว หลบๆพี่มืด...”ยังไม่ทันขาดคำเตือนดีด้วยซ้ำ เสียงแจกันกระแทกกับพื้นก็ดังขึ้น คนมาทีหลังถึงกับกระโดดจนตัวลอยเพื่อหลบแจกันราคาแพง  เพล้ง!...เพล้ง!                   “เฮ้ย!นาย...” มืดที่ก้าวขาเข้ามาทีหลังรีบหดขากระโดดตัวลอย หลบแจกันใบแพงแทบไม่ทันกับเสียงร้องเตือนของน้องสาวตัวเอง และพอมืดเงยหน้าขึ้นไปมองด้านบน ก็เห็นแจกันใบย่อมกำลังลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ ก่อนจะตกตุบลงมากระแทกกับพื้นต่อหน้าต่อหน้าของตัวเอง             “พระเจ้า!ช่วยกล้วยหัก...โว้ย นายนะนาย...” มืดถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อตอนกระโดนหลบแจกัน “ขวัญเอ่ยขวัญไ****ดจงกลับเข้าร่างมาด้วยเถิด อย่างเพิ่งเตลิดเปิดเปิงไปที่ไหนไกลเลย เจ้าประคุณเอ่ย...”  มืดหลับหูหลับตาลูบอกของตัวเองขึ้นลงไปมาเพื่อเป็นการเรียกขวัญของตัวเอง ที่มันกระเจิดกระเจิงไปไกลให้กลับคืนมา แต่พอมืดลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ไอ้ขวัญที่เรียกกลับมานั้น มันยังไม่ทันจะเข้าร่างดีด้วยซ้ำก็มีอันต้องกระเจิงต่อไปอีกจนได้  เมื่อนายรักของมันเล่นเอาของราคาเฉียดสิบล้านแถมยังเป็นของชิ้นโปรดสุดรักสุดหวงของนายใหญ่ จับขึ้นมาพิจารณาก่อนจะโยนขึ้นกลางอากาศอย่างไร้เยื่อใย...             ตายห่า!!!เล่นของแพงเสียด้วยนายกู...ดวงตาหลังกรอบบานประตูขยายใหญ่โตจนเกือบล้นออกมานอกเบ้า มืดรีบเปร่งเสียงร้องห้ามนายของตัวเองเสียงดังลั่น...                 “นายคร้าบ...ชิ้นนั้นไม่ได้นะ...โอ้ย!ๆๆ...ตายๆๆ” ยังไม่ทันจะสิ้นเสียงห้ามของมืดดีด้วยซ้ำ     “ เพล้ง!” แจกันลายครามราคาแพงหูฉีก ก็มีอันต้องเป็นไปอีกใบจนได้  แถมใบนี้เป็นใบที่นายใหญ่ แห่งไร่ราชพยัคฆ์หวงนักหวงหนาเอาเสียด้วยสิ งานนี้ไ****ดมีหวังได้โดนหักค่าแรงจนตูดบานเป็นแน่แท้...  “เฮ้อ!นายนะนาย เล่นมืดอีกแล้วไหมล่ะนั้น...” มืดได้แต่ร้องอุทรอยู่ในใจ ใบหน้าครามแดดบิดเบี้ยวเมื่อนึกไปถึงสิ้นเดือนที่จะถึงนี้ ไอ้ของเก่าฝีมือนายทำไว้ก็ยังผ่อนจ่ายเขาไม่ทันจะหมดดี นี่นายเล่นของใหม่อีกแล้วหรือเนี่ย โธ่...กรรมของไ****ดแท้ๆเชียว...  เพราะถึงแม้ลูกพี่มันจะเป็นคนลงมือกระทำทุกอย่าง แต่คนรับกรรมก็คงหนีไม่พ้นลูกน้องตาดำๆอย่างไ****ดคนนี้คนเดียวอีกตามเคย ไม่รู้เงินเดือนออกสิ้นเดือนนี้ยังจะพอเหลือพาสาวคนรักไปเที่ยวสักกี่บาทกันเชียว เกิดมาเป็นขี้ข้าเขา ทำไมมันถึงได้ชีช้ำกะหล่ำปลีจังวะไ****ดเอ่ย... มืดหลับตาปี๋เพื่อทำใจ ในใจก็ได้แต่นึกปลงอนิจจังกับตัวเอง ทำไมนายถึงได้ทำกับมืดอย่างนี้ นายนะนาย...มืดจะไม่รักนายอีกต่อไปแล้วด้วย ประเดี๋ยวเถอะ เมาๆแบบนี้จะปล่อยให้นอนตากยุงให้เป็นไข้เลือดออกเสียให้เข็ด... แต่เมื่อมืดมองผ่านบานประตูเข้าไปยังด้านใน สิ่งที่มืดเห็นก็ทำให้มืดได้แต่แต่ส่ายหน้าให้กับภาพดังกล่าว...เมื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาจนเป็นขวัญใจสาวๆไปทั่วทั้งตัวเมือง กำลังนั่งกระดกเหล้าเข้าปากอย่างไม่ลืมหัวลืมตา เฮ้อ!เอาเข้าจริงๆ ต่อให้ตัวมันต้องโดนหักเงินเดือนจนตัวเองล้มละลาย มืดก็ไม่กล้าทิ้งชายหนุ่มตรงหน้าไปไหนได้หรอก ชีวิตของนายพยัคฆ์นั้น ใครได้มาฟังก็มีแต่คนจะนึกสงสารและเห็นใจ และก็คงรู้สึกรักและเป็นห่วงนายไม่ต่างจากมันสักเท่าไหร่หรอกมืดเชื่อว่าอย่างนั้นนะ... เมื่อไม่เห็นนายหยิบจับอะไรข้างตัวขึ้นมาอีก มืดจึงเดินเข้าไปยังด้านใน ตรงดิ่งไปหาเจ้านายที่กำลังนั่งกระดกเหล้าเข้าปากอักๆอยู่เพียงลำพัง... “นายคร้าบนาย นี่มืดเองนะ...” พอก้าวขาเข้าไปใกล้ มืดจึงรายงานตัวเสียก่อนที่เจ้านายจะปาอะไรออกมากระแทกหัวมันเหมือนเมื่อคราวก่อนนี้อีก ถึงรอยแตกบนหัวจะหายสนิทดีแล้ว แต่รอยแผลนั้นก็ทำให้มืดขยาดกับนายรักไปอยู่พักหนึ่งก็ว่าได้... “แล้วไอ้เหล้าเนี่ยเมื่อไหร่นายจะเลิกกินมันเสียทีฮะ กินไปก็ไม่เห็นมันจะช่วยอะไรนายได้สักที แล้วดูสภาพนายตอนนี้สิมันดูได้เสียที่ไหนกัน นี่ถ้าพวกสาวๆคนไหนดันโผล่หน้าเข้ามาเห็นนายสภาพนี้เข้านะ มีหวังไอ้คะแนนความฮอทปรอทแตกของนาย จะไม่เหลือให้เห็นมันสักคะแนนเดียว...”  ถึงปากจะพร่ำพูดไปเรื่อย แต่สายตายามเมื่อมองไปยังร่างใหญ่โตของผู้เป็นนายรัก มันกลับฉายแววแสดงถึงความห่วงใยอยู่ในนั้นจนเต็มเปี่ยม  มืดต้องใช้วิชาตัวเบาในการเดินย่องเพื่อหลบพวกเศษแก้วเศษกระเบื้องพอสมควร กว่าจะเดินเข้าไปถึงยังโซฟา ตัวที่นายรักนอนเมาจนไม่เหลือคราบของพญาพยัคฆ์แต่กลับกลายเป็นตัวอะไรไปแล้วก็ไม่รู้ตอนนี้... สายตาดำทอดมองผู้เป็นนายพร้อมกับส่ายหัวไปมา ชายหนุ่มที่คนทั้งค่อนเมืองต่างให้ความเคารพยำเกรงด้วยมีนิสัยกล้าได้กล้าเสีย ถึงไหนถึงกัน แต่ตอนนี้ดูสิ ถ้าใครมาเห็นเข้า ยังจะหลงเหลือความน่าเกรงขามเอาไว้อยู่อีกไหมหนอ?   มืดมองนายรักแล้วก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างอิดหนาระอาใจ โดยไม่รู้จะช่วยเหลือนายรักอย่างไรดี ในเมื่อเสือกับสิงห์นั้นแรงด้วยกันทั้งคู่ มันก็แค่ลูกน้องตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น คงไม่อาจเอื้อมยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหองระแหงของพ่อลูกคู่นี้ได้ ทุกอย่างคงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของเวรกรรมจะนำพาไปก็แล้วกัน... “ใครมันมาเห่าอยู่ข้างหูของกูวะ...” เสียงคนเมาเหล้าดังขึ้นอ้อแอ้เต็มที แต่ก็ทำให้คนฟังถึงกับสะบัดค้อนใส่ผู้เป็นนายได้ “มืดเองนาย...แล้วมืดก็เป็นคนนะไม่ใช่หมาที่ไหนด้วย...” คนไม่เมาเอ่ยแย้งเสียงเง้างอน “อ้อ...อ้ายมืดเองเหรอ เอ่อๆ...มึงมาก็ดีแล้ว ปายอาวหล้าวมาเพิ่มให้กูอีกขวดดิ ขวดนี้มันแตกหมดแล้ววะ...เอิ้ก...ดูดิ เหล้าห่าอารายวะแตกง่ายฉิบหาย...”  น่านพยัคฆ์ร้องสั่งลูกน้องคนสนิทเสียงยานคาง  ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำเพราะพิษของแอลกอฮอล์ ดวงตาสีสนิมเหล็กเปิดปรือแทบลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว แต่ปากก็ยังเรียกหาน้ำเมาไม่หยุดหย่อน                 “พอเถอะนาย...เมาจนนั่งจะไม่ไหวอยู่แล้วนั่น ยังจะกินต่ออีกทำไม...มา มืดจะพานายขึ้นไปนอนข้างบนเอง พอได้แล้วนาย เชื่อมืดสักครั้งเหอะ ปะนาย ลุก...”  มืดรีบขันอาสาพร้อมกับส่ายหน้า เมื่อยังเห็นนายรักกระดกเหล้าเข้าปากต่อไม่คิดจะฟังคำห้ามกันเสียบ้างเลย มืดเลยเดินตรงรี่เพื่อหวังจะเข้าไปพยุงร่างใหญ่โตให้ขึ้นไปนอนยังข้างบน แต่ดูเหมือนมืดยังไม่ทันจะถึงตัวนายรักดีด้วยซ้ำ ลำขายาวก็ยื่นออกมากันเอาไว้เสียก่อนแล้ว...             “อย่าดื้อนักสินาย มืดจะพาไปนอนไง...” มืดไม่ยอมง่ายๆหลบปลายเท้าแข็งแรงแล้วพุ่งร่างที่เล็กกว่าเข้าไปหาร่างใหญ่โต แต่ทว่ากลับโดนฝ่ามือหนายันออกมาอีกเช่นเคย “เสือก... กูสั่งให้มึงไปอาวเหล้ามาให้กูงาย...ปายอาวมาเดี๋ยวนี้...เดี่ยๆมึงโดนตีนกูจนด้ายหรอก...อ้ายมืด อ้ายลูกน้องไม่รักดี...” น่านพยัคฆ์ขืนตัวเองไว้สุดพลัง เมื่อมืดจะเข้าไปพยุงร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นจากโซฟา  มือหนาจึงผลักร่างมืดให้ออกห่างอย่างคนอารมณ์เสีย  ฝ่าเท้าก็ยกยันทำท่าทำทางจะสั่งสอนลูกน้องให้ได้ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะครองสติตัวเองไม่ไหวอยู่แล้วนั้น... “อย่ามาดื้อกับมืดนะนาย แล้วจะหาว่ามืดไม่เตือนไม่ได้นะ...” ลูกน้องไม่รักดี แอบทำปากขมุบขมิบบ่นคนเดียวเสียงแผ่วเบา พร้อมกับส่งค้อนประหลับประเหลือกมองคนเมาเอ้อย่างคาดโทษ ก่อนจะระบายลมหายใจออกมาเสียงดัง  และเมื่อขยับเข้าใกล้ร่างใหญ่อีกครั้ง มืดก็โดนผลักออกมาเหมือนเช่นเคยอีกจนได้... “สรุปว่านายจะไม่ขึ้นไปนอนข้างบนใช่ไหมฮะคืนนี้...” คนถามยืดตัวตรงยืนเท้าสะเอวมองหน้าผู้เป็นเจ้านายตาเขียวปั๊ด “แล้วจะนอนตรงนี้ให้ยุงมันหามนายไปกินแทนข้าว...” คนยืนเท้าสะเอวยังคงถามต่อ แต่ทว่าคนเมาเหล้ากับนั่งฟังเฉย ทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงที่ถามเสียอย่างนั้นไป คนถามเองก็ชักเริ่มจะอ่อนใจกับความดื้อรั้นมากขึ้นทุกทีของเจ้านายตัวเอง                                                                          **************************

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

สวาทรักใต้เพลิงแค้น

read
14.7K
bc

เล่ห์รักนายหัว

read
6.9K
bc

Relazione เจ้าหัวใจสายใยรัก

read
4.2K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
13.7K
bc

ลุ้นรักสลับใจ

read
1K
bc

หวงรักเมียเด็ก

read
1K
bc

ตัวเลือกเผื่อรัก

read
14.2K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook