บทส่งท้าย
ข้ามารับเจ้าแล้ว...ภรรยา
ท่านพี่!
“วันนี้ได้ไข่เยอะมากๆ เลย”
หวางเชียงอิงถือตะกร้าไส่ไข่ไก่เดินออกมาจากเล้าด้วยรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่น้องๆ ทั้งสามคนต่างรู้ว่าพี่สาวบรรจงแต่งแต้มขึ้นเพื่อให้พวกตนสบายใจ
นับตั้งแต่พี่สาวกลับออกมาจากจวนสกุลโจว พี่สาวมักจะแอบนอนร้องไห้ทุกคืนจนหลับไป บางคืนก็ละเมอเรียกหาใครบางคน ‘ท่านพี่’ เดาว่าคงเป็นคุณชายโจวเหวินหลงที่พี่สาวไปเป็นภรรยาเพื่อตั้งครรภ์นั่นเอง
แค่ไม่กี่วันพี่สาวยังต้องทุกข์ทรมานถึงเพียงนี้เชียวหรือ เด็กๆ ทั้งสามได้แต่ครุ่นคิดด้วยความห่วงใย และแอบโล่งใจที่ได้ข่าวว่า ‘ฮูหยินโจวเล่อเสีย’ ได้รับโทษประหารชีวิตไปอย่างน่าประหวั่นพรั่นพรึง นั่นแสดงว่าสัญญาที่ทำกับพี่สาวไว้ย่อมเป็นโมฆะ พี่สาวที่รักของพวกตนจะได้หลุดพ้นจากสกุลโจวแล้ว ที่เหลือก็คงแค่ต้องอาศัยเวลาเพื่อเยียวยาแผลใจก็เท่านั้นเอง
“เช่นนั้นวันนี้เราทำซีหงซื่อผัดไข่ดีหรือไม่เจ้าคะท
