ตอนพิเศษ
ปรารถนาไม่รู้อิ่ม
รัก...
“หรือ...อาจเป็นตอนที่เจ้ากำลังจะขึ้นขี่ข้ากันนะ”
อดไม่ได้ที่จะแกล้งหยอกเย้า จนคนตัวเล็กถึงกับหน้าแดงขึ้นไปอีก แก้มป่องๆ ของนางพองกลม ปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันได้อย่างน่ารักน่าชัง จนเขาอดไม่ไหวเผลอหยิกที่แก้มไปหนึ่งที
“เจ้าคงไม่รู้หรอกว่าข้าแทบคลั่งแค่ไหน ที่ต้องนอนนิ่งเฉยๆ ทั้งที่ข้าอยาก ‘เอา’ เจ้าจนแทบบ้า”
คนตัวโตเน้นเสียงคำว่า ‘เอา’ อย่างเจ้าเล่ห์
“ทะ...ท่านพี่!”
คนตัวเล็กทำได้เพียงร้องเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงกึ่งแง่งอนกึ่งขำขัน ยิ่งคิดไปถึงเหตุการณ์ที่ตนพยายามจะขึ้นขี่สามีอย่างเก้ๆ กังๆ พอสอดใส่ไม่ได้ก็ร้องไห้โฮออกมาราวกับเด็กๆ
ช่างน่าอายเหลือเกิน!
“ความจริงแล้วข้าไม่ได้พิการ แล้วก็ไม่ได้เป็นใบ้หรอกนะ แต่ข้าจำต้องแกล้งทำเพื่อจะหาหลักฐานในการจับกุมมารดาเลี้ยงให้รับโทษตามอาญาบ้านเมือง”
“ข้าดีใจนะเจ้าคะที่เห็นท่านพี่เดินได้ พูดได้ และยิ้มให้ข้าเช่
