ตอนที่ 14 แสดงละคร #2
988 คำ
ห้องนอนนับดาว
นับดาวกำลังจะหอบผ้าลงไปนอนที่พื้นห้อง เพราะจะให้องศานอนบนเตียงคนเดียว องศาเดินเปลือยท่อนบนออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ เผยให้เห็นกล้ามอกที่แข็งแรงและขาวเนียนน่ากินยิ่งนัก
“เธอทำอะไรของเธอ” องศาถามเสียงดุเมื่อมองเห็นนับดาวกำลังปูที่นอนบนพื้น
“ก็ปูที่นอนไงคะ”
“ใครสั่งให้เธอไปนอนตรงนั้น”
“ก็ไม่มีใครสั่งหรอกค่ะ ฉันคิดเองก็ได้มั้ง”
“คิดได้แต่คิดผิดไง มานอนตรงนี้” องศาทำเสียงดุชี้ไปที่เตียงนอน ให้นับดาวเก็บผ้าห่มขึ้นไปนอนกับเขา
“ไม่ค่ะ คุณนอนคนเดียวเถอะ ฉันนอนตรงนี้ได้ค่ะ”
“จะมาดีๆ หรือจะให้ฉันไปอุ้มมา” องศารีบเดินมาที่นับดาว
“ว้าย ไปก็ได้อย่าเข้ามานะคุณองศา” นับดาวกรีดร้องและรีบวิ่งหนีกระโดดขึ้นบนเตียง
“นึกว่าจะแน่ซะอีก” องศายิ้มออกมาอย่างพอใจ
“คุณก็ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนสิ”
“แหม…พูดยังกับไม่เคยเห็นงั้นแหละ อย่ามาทำเป็นอายหน่อยเลยน่า มากกว่านี้ก็ยังเคย” องศาทำหน้าตาทะเล้นกับนับดาว
“ช่างฉันปะไร อย่ามาหยาบคายกับฉันนะ คุณรีบไปแต่งตัวสิเดี๋ยวป้าพรก็มาเห็นเข้าหรอก”
“เห็นจะเป็นไรไป ก็เราเป็น…” องศาพูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงคนมาเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก
“คุณองศาคะ ป้าเอานมมาให้ค่ะ” องศาหันหน้าไปมองนับดาวกำลังจะไปเปิดประตู นับดาวหน้าตาตื่น
“นี่คุณองศา คุณจะไปสภาพแบบนี้ไม่ได้นะ” นับดาวกระโดดลงจาเตียงแล้วรีบวิ่งไปดึงแขนองศาไว้
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” องศาเดินไปถึงประตูแล้วเปิดออกทำให้ป้าพรเห็นเข้าพอดี ป้าพรถึงกับยืนตะลึงตาค้างกับภาพที่เห็น นับดาวเกาะแขนองศาที่นุ่งแต่ผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว
“เอ่อ…คือ…เอ่อ…คือป้าเอานมมาให้คุณองศาน่ะค่ะ ป้าไม่รบกวนแล้วนะคะ” ป้าพรพูดติดๆ ขัดๆ นับดาวเห็นสายตาป้าพรที่มององศาและมองมาที่เธอก็กลัวป้าพรจะเข้าใจผิดจึงพยายามจะอธิบาย
“เอ่อป้าคะ มันไม่ใช่อย่างที่ป้าคิดนะคะ”
“ป้าขอตัวก่อนนะคะ” ป้าพรเดินจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก
“ป้าคะ ป้า…โธ่เว้ย เป็นเพราะคุณคนเดียวเลย” องศาปิดประตูแล้วยกแขนข้างที่นับดาวไม่ได้เกาะไว้ขึ้นแล้วทำท่ายักไหล่หมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ทำเพื่ออะไรเนี่ย” นับดาวแว้ดใส่องศา องศามองสายตามาที่มือนับดาวที่ยังคงเกาะแขนเขาอยู่ นับดาวจึงรีบปล่อยแขนองศาทันที แล้วรีบวิ่งขึ้นบนเตียงเพื่อแก้เขิน
องศาผิวปากอย่างสบายใจแล้วเดินไปแต่งตัว นับดาวมองตามด้วยสายตาขุ่นเคือง หลังจากองศาแต่งตัวเสร็จแล้วก็มานอนข้างนับดาวหน้าตาเฉย นับดาวพยายามขยับกายหนีองศาเขากลับคว้าหมับเข้าที่ร่างนับดาวทันที
“ปล่อยฉันนะคุณองศา” นับดาวพยายากระเถิบร่างออกห่างองศา
“หนีไม่พ้นหรอกน่า อย่าพยายามเลย ฉันเคยบอกเธอว่ายังไง ลืมไปแล้วเหรอ” องศากอดนับดาวแน่นแล้วกระซิบที่ข้างหูนับดาว ทำให้นับดาวขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“นอนนิ่งๆ อย่าทำให้ฉันโมโห” องศาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวนับดาวก็เริ่มมีความต้องการขึ้นมาอีก
องศาจับใบหน้านับดาวหันมาหาเขา ทั้งสองมองตากันด้วยความรู้สึกสับสน องศามองริมฝีปากอันอวบอิ่มของนับดาวก็อดใจไม่ไหว องศาโน้มใบหน้าลงมาหานับดาวแล้วจูบริมฝีปากสีชมพูระเรื่ออย่างอ้อยอิ่งและอ่อนโยน องศาใช้ลิ้นควานหาความหวานในปากนั้นอยู่นาน จนนับดาวรู้สึกเสียวสะท้านไปทั้งตัว นับดาวรู้สึกถึงความแต่งต่างจากวันที่เขาทำกับเธอวันนั้นอย่างสิ้นเชิง
องศาเริ่มรู้สึกว่าอารมณ์ตัวเองกำลังจะเตลิดไปไกลมากกกว่านี้จึงถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย นับดาวหายใจหอบถี่กับรสจูบที่เขามอบให้จนไม่อยากให้เขาหยุด
ตรงแก่นกายเขารู้สึกปวดร้าวไปหมด มันเป็นความรู้สึกทรมานที่เขาต้องอดกลั้นที่จะไม่ทำอะไรนับดาวในวันนี้ องศาได้แต่ถอนหายใจแรงกับการที่ต้องอดทนกับความต้องการของตัวเอง คืนนั้นทั้งสองพยายามข่มตาให้หลับอย่างยากลำบาก
ป้าพรกลับไปถึงห้องก็เล่าเรื่องที่เจอมาให้ลุงเข้มฟัง ขณะนั้นกันต์ก็เดินผ่านมาได้ยินพ่อกับแม่คุยกันพอดี
“นี่แก ฉันว่าคุณองศาจะแสดงละครเหมือนจริงเกินไปแล้วนะ แกรู้มั้ยฉันไปเจออะไรมา” ป้าพรพูดด้วยความตื่นเต้น ลุงเข้มฟังป้าพรพูดโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ฉันเห็นคุณองศานุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวอยู่กับนับดาว แกว่ามันผิดปกติมั้ย”
“ไม่เห็นจะแปลกเลยนี่นา” ลุงเข้มหยุดคิดชั่วขณะว่าพูดอะไรออกไป
“ห๊า…อะไรนะ นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวงั้นเหรอ”
“ใช่ๆ แถมนับดาวก็ยืนเกาะแขนคุณองศาอยู่หน้าประตูตอนที่ฉันเข้าไปพอดี”
กันต์ได้ยินที่พ่อกับแม่คุยกันก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที เดินทำหน้าหงอยเหงาเข้าห้องตัวเองไป
ลุงเข้มเดินมาหาป้าพรแล้วนั่งคุยกันเรื่องนับดาวและองศาอยู่นานจนดึกดื่น ก่อนจะเข้านอนในคืนนั้น
- ผู้เขียน
