ตอนที่ 15 แอบมีใจ
949 คำ
เช้าวันต่อมานับดาวลืมตาตื่นขึ้นมาแต่เช้า มองใบหน้าอันงดงามขององศายามหลับตาพริ้มช่างหน้าหลงใหลเหลือเกิน ต่างกับเวลาตื่นที่ทำหน้าดุตลอดเวลา นับดาวนอนดูอยู่นานจึงทำท่าจะลุกไปช่วยป้าพรทำกับข้าว แต่องศากลับรั้งร่างบางเข้าไปกอดไว้
“จะไปไหน”
“นี่คุณองศาตื่นแล้วเหรอคะ ฉันกำลังจะไปทำกับข้าวช่วยป้าพรค่ะ” นับดาวถามด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะตื่นนานแล้ว “ตายแล้วนับดาว เขาจะเห็นตอนที่เราแอบมองหน้าเขามั้ยเนี่ย” นับดาวคิดอยู่ในใจสีหน้าเขินอาย
“ไม่ต้องไป นอนก่อน ฉันยังง่วงอยู่เลย”
“ก็เรื่องของคุณสิคะ ฉันไม่ง่วงนี่”
“จะนอนดีๆ หรือจะให้บังคับ” องศาทำเสียงดุนับดาว นับดาวจำต้องยอมนอนลงข้างๆ ภายในใจองศารู้สึกอบอุ่นในหัวใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูห้องนับดาวดังขึ้น องศารู้สึกหงุดหงิดที่มีคนมารบกวนแต่เช้า
ก๊อก ก๊อก
“องศาตื่นหรือยังคะ” เสียงเมย์ยืนเรียกองศาอยู่หน้าประตูห้อง
“ผู้หญิงของคุณมาละ” นับดาวเอ่ยขึ้นมา องศาทำท่าทางหงุดหงิด
“เมย์ไม่ใช่ผู้หญิงของฉัน อย่ามาทำรู้ดี” องศาพูดอย่างเสียอารมณ์กับคำพูดของนับดาว
“ก็คิดว่าดีใจ เมียเก่ากลับมาหา”
“เมียเก่าเหรอ” พูดจบองศาก็จูบเข้าที่ริมฝีปากนับดาวอย่างเร่าร้อนและดูดดื่มขึ้นเรื่อยๆ นับดาวพยายามดิ้นกลัวว่าเมย์จะสงสัย แต่องศายิ่งกอดรัดร่างนับดาวแน่นขึ้น เมย์ยืนรออยู่นานไม่มีใครมาเปิดประตูให้เธอจึงลองเปิดประตูเข้ามาเองอย่างช้าๆ
“อง..ศา..ค่ะ” เมย์ยืนตะลึงกับภาพที่เจอตรงหน้า องศากำลังจูบกับนับดาวต่อหน้าต่อตาเธอ องศาได้ยินเสียงเมย์จึงถอนจูบจากริมฝีปากนับดาวอย่างเสียดาย แต่ยังคงกอดนับดาวไว้ นับดาวตกใจพยายามดิ้นแต่ไม่สำเร็จ
“คุณองศา ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” นับดาวกระซิบกับองศา
“ไม่ปล่อย อยู่เฉยๆ อย่าดิ้นถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“องศาไม่ลงไปข้างล่างหรือคะ จะนอนกกแม่นี่อยู่อย่างนี้หรือคะ” เมย์ทำท่าทางหงุดหงิดใจ เมื่อเห็นองศากับนับดาวนอนกอดกัน
“ผมรอนับดาวอาบน้ำก่อนครับ เมย์ไปก่อนเลยเดี๋ยวผมตามลงไปครับ” เมย์เดินกลับไปอย่างอารมณ์เสีย
“องศานะองศา ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย โอ๊ยอารมณ์เสียโว้ย” เมย์เดินกระทืบเท้ากลับมาที่ห้องตัวเองแล้วนั่งบ่นอยู่โซฟา
องศาและนับดาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาทานข้าวข้างล่างและเตรียมตัวเข้าฟาร์ม นับดาวเดินลงมาเจอป้าพรกำลังจะเดินเข้าไปในครัวช่วยป้าพรแต่โดนองศาห้ามไว้ก่อน
“ไม่ต้อง นั่งลง” องศาทำเสียงดุ ป้าพรมองมาที่นับดาวแล้วพยักหน้าให้ทำตามองศา
“คุณเมย์ล่ะป้า เห็นไปตามผมที่ห้องยังไม่ลงมาหรือครับ”
“เดี๋ยวป้าไปตามให้นะคะ” ป้าพรเดินขึ้นไปที่ห้ององศา
ก๊อก ก๊อก
“คุณเมย์ได้เวลาอาหารเช้าแล้วค่ะ” ป้าพรยืนอยู่สักพัก เมย์ไม่ยอมเปิดประตูป้าพรจึงเปิดประตูเข้าไป เห็นเมย์นอนอยู่ที่เตียง
“คุณเมย์คะ ได้เวลาอาหารเช้าแล้วค่ะ”
“ฉันปวดท้อง ฉันเดินไปไม่ไหวหรอก บอกคุณองศาให้มาหาฉันที” ป้าพรได้ฟังก็รู้ทันทีว่าเป็นแผนการของเมย์
“ค่ะ ฉันจะบอกให้นะคะ” หลังจากป้าพรออกไปแล้วเมย์ก็แสยะยิ้มที่มุมปาก
“คุณเมย์ว่ายังไงบ้างครับป้า”
“คุณเมย์ปวดท้องค่ะ เดินไม่ไหวให้ป้ามาบอกคุณองศาค่ะ” องศานั่งคิดพักนึงก็พูดขึ้นว่า
“ป้ายกข้าวไปให้คุณเมย์ข้างบนเลยครับ แล้วก็หายาให้เธอด้วย ส่วนผมกับนับดาวจะออกไปที่ฟาร์มครับ” องศาบอกป้าพรแบบไม่เหลือเยื่อใยให้กับเมย์เลยสักนิด นับดาวทำหน้างงๆ ที่เขาจะให้เธอเข้าไปที่ฟาร์มด้วย
“ฮึ ฉันด้วยหรือคะ”
“ใช่ เธอด้วย” นับดาวมองหน้าป้าพรด้วยความจำยอม ป้าพรก็พยักหน้าให้อีกตามเคย
“วันนี้ฉันมีนัดสัมภาษณ์งานคนที่จะมาช่วยกันต์หน่อยน่ะ”
“ค่ะ”
เมื่อองศากับนับดาวออกไปฟาร์มเกษตรแล้วป้าพรจึงเดินขึ้นไปบอกเมย์
ก๊อก ก๊อก
เมย์นอนยิ้มอยู่บนเตียงในใจคิดว่าเป็นองศาเข้ามาหาเธอเพราะเป็นห่วงเธอ แต่เมื่อประตูเปิดเข้ามา
“คุณเมย์คะ ฉันเอาข้าวกับยามาให้ค่ะ” เมย์ได้ยินเสียงป้าพรถึงกับหุบยิ้มและลุกขึ้นทันที
“เอายามาทำอะไร”
“คุณเมย์ปวดท้องไม่ใช่หรือคะ”
“คุณองศาไปไหน” เมย์พูดด้วยความหงุดหงิด
“ไปฟาร์มแล้วค่ะ”
“อร๊าย…” เมย์กรีดร้องเสียงดัง ทุบเตียงนอนอย่างอารมณ์เสีย
“ฉันจะกลับบ้าน กรี๊ดๆๆๆๆ อร๊าย..” เมย์กรีดร้องเสียงดังจนป้าพรต้องปิดหูไว้ ป้าพรยิ้มและรู้สึกขำกับท่าทางของเมย์ เมย์พูดจบก็เก็บข้าวของแล้วขับรถออกจากบ้านองศาไปโดยไม่ร่ำลาใคร
- ผู้เขียน
