ตอนที่ 13 แสดงละคร
1038 คำ
ภายในห้ององศา
ก๊อก ก๊อก
เมย์ยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เมย์กำลังเดินมาที่ประตู ป้าพรเปิดประตูเข้ามาเมย์ก็หุบยิ้มทันที
“นี่ป้าเข้ามาทำไม” เมย์ถามออกมาอย่างแปลกใจ
“มาเก็บเสื้อผ้าและของใช้ของคุณองศาไปไว้ห้องโน้นค่ะ”
“กรี้ด องศานะองศา คุณอย่าคิดว่าจะรอดพ้นเมย์ไปได้ เมย์เชื่อว่าคุณยังรักเมย์อยู่ เมย์จะต้องเอาชนะคุณให้ได้”
ป้าพรยืนฟังแล้วเบะปาก “ยังจะหน้าด้านกลับมาอีกนะ” ป้าพรพูดออกมาแทบจะเป็นเสียงกระซิบ
“แกพูดว่าอะไรนะ”
“เปล่าค่ะ ฉันเสร็จธุระแล้วฉันขอตัวนะคะ อ้อ อีกอย่างบ้านนี้เวลาอาหารเย็นคือ 18 นาฬิกานะคะ มาให้ตรงเวลาด้วยค่ะ” พูดจบป้าพรก็เดินจากไป
ป้าพรจัดเสื้อผ้าองศาในห้องนับดาวเสร็จก็ขอตัวและชวนนับดาวไปเตรียมอาหารเย็น ปล่อยให้องศานอนเล่นในห้องเพียงลำพัง
เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น องศาให้นับดาวมานั่งทานข้าวข้างๆ เขา องศาตักกับข้าวให้นับดาวเหมือนคู่รักกันทั่วๆ ไป ทั้งสองแสดงเป็นคู่รักกันได้หวานมาก แต่นับดาวกลับรู้สึกเขินจริง นับดาวได้แต่บอกตัวเองว่า
“อย่าเผลอใจไปเชียวนะนับดาว มันก็เป็นแค่ละครที่เขาไม่มีทางมาคิดกับเธอแบบนั้นจริงๆ หรอก จำไว้ว่าเธอเกลียดเขาแค่ไหน”
“เหมาะสมกันจริงๆ นะแก” ป้าพรแอบยืนยิ้มและเอียงศีรษะไปซบไหล่ลุงเข้ม ลุงเข้าส่ายหน้ากับท่าทางของป้าพร
“มันแค่การแสดงน่ะแก อย่าอินให้มันมาก” ลุงเข้มเตือนสติป้าพร
กันต์เดินเข้ามาเห็นพ่อกับแม่กำลังแอบดูอะไรก็สงสัยจึงเดินตามเข้ามาดู เห็นภาพที่นับดาวนั่งทานข้าวข้างองศาและกำลังตักกับข้าวให้นับดาวก็รู้สึกอิจฉาสีหน้าสลดลงทันที แต่ที่รู้สึกแปลกใจมากก็คือ นับดาวไปนั่งร่วมโต๊ะอาหารกับองศาได้อย่างไร และที่แปลกกว่านั้นคือแฟนเก่าของคุณองศาทำไมมาอยู่ในบ้านหลังนี้ได้
“อ้าวกันต์ กลับมาแล้วเหรอลูก”
“แม่เตรียมอาหารไว้แล้วไปกินกับพ่อก่อนก็ได้นะ แม่รอคุณองศากับนับดาวอิ่มก่อนค่อยจะตามไป”
“ครับแม่ ทำไมนับดาวไปนั่งทานข้าวกับคุณองศาได้ล่ะครับ แล้วคุณเมย์มาอยู่นี่ได้ยังไงกัน”
“เรื่องมันยาว เดี๋ยวพ่อเล่าให้ฟัง” พ่อเอามือแตะหลังลูกชายแล้วเดินไปห้องครัวปล่อยให้ป้าพรยืนฟินอยู่คนเดียว
“ไม่สบายหรือเปล่าทำไมทำท่าทางหงอยๆ”
“เปล่าครับพ่อ วันนี้งานเยอะครับเลยเพลียนิดหน่อย”
“งั้นรีบไปกินข้าวแล้วก็นอนพักเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา แล้วงานในฟาร์มเป็นอย่างไรบ้าง”
“งานเยอะครับพ่อช่วงนี้หน้าฝน ต้องทำหลายอย่าง คุณองศากำลังประกาศรับสมัครคนงานเพิ่มอยู่ครับ เอาไว้มาเป็นผู้ช่วยผม”
“ก็ดีนะ ถ้านับดาวทำงานที่นี่ได้ก็ดีสิ จะได้ไปช่วยคุณองศากับกันต์ได้”
“พ่อครับทำไมคุณเมย์เข้ามาอยู่ในบ้านนี้ได้ล่ะครับ” กันต์ถามย้ำเรื่องเมย์อีกครั้ง ทั้งๆ ที่อยากรู้เรื่องนับดาวมากกว่า
“ก็ตามมาง้อคุณองศาล่ะมั้ง”
“ยังจะกล้ากลับมาอีกนะ” กันต์พูดพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ
“ไม่รู้จะอยู่กี่วัน คุณเมย์ให้พ่อเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปไว้ที่ห้องคุณองศา แล้วคุณองศาก็ย้ายเข้าไปอยู่ในห้องนับดาว”
“ห๊า…ขนาดนั้นเลยหรือครับพ่อ มันจะไม่มากเกินไปหรือครับ นับดาวโดนทำร้ายจิตใจเกินไปแล้วนะครับพ่อ”
“เฮ้อ… ทำยังไงได้ล่ะ เราขัดคุณองศาไม่ได้นี่นา นั่นไงแม่แกเดินมาแล้ว ถามเขาดูสิ”
“มีอะไรกันเหรอ”
“แม่ครับ ทำไมคุณองศาต้องไปนอนกับนับดาวด้วยล่ะครับ ห้องว่างมีตั้งหลายห้อง”
“ก็คุณองศาน่ะ เขาบอกคุณเมย์ไปว่านับดาวเป็นผู้หญิงของเขาน่ะสิ”
“ห๊า..ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยหรือครับ” กันต์มีสีหน้าตกใจกับความคิดขององศา
“กันต์มีอะไรหรือเปล่าลูก”
“เปล่าครับแม่ แต่ผมคิดว่ามันไม่แฟร์กับนับดาวน่ะครับ”
“คุณองศาไม่มีทางทำอะไรนับดาวหรอกน่า” กันต์นึกถึงเหตุการณ์ที่องศากับนับดาวตอนอยู่ในฟาร์มแล้วก็รู้สึกใจคอไม่ค่อยดี
“กันต์ลืมไปแล้วหรือว่าคุณองศาเกลียดผู้หญิงยังกับอะไร”
“ไม่แน่หรอกครับแม่ อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ” “ก็เพราะเกลียดผู้หญิงนี่แหละครับผมถึงต้องคิด” กันต์ได้แต่คิดในใจคนเดียวโดยไม่กล้าพูดออกไป
“อย่าคิดมากเลยน่า รีบกินข้าวแล้วไปพักผ่อนเถอะ” กันต์หน้าตาไม่สู้ดี กินข้าวอิ่มก็เดินเข้าห้องไป โดยไม่พูดจากับใคร กันต์ยังคงเป็นห่วงเรื่องนับดาวที่ต้องนอนห้องเดียวกันกับองศาอยู่ดี
“อะไรของลูกคนนี้นะ” แม่ของกันต์บ่นลูกชายที่ทำตัวน่าสงสัย
ห้องนอนของกันต์
กันต์นอนดิ้นไปดิ้นมาคิดถึงแต่เรื่องนับดาว รู้สึกเป็นห่วงนับดาวจนนอนไม่หลับ
“นับดาวน่ารักขนาดนั้น คุณองศาจะอดใจได้หรือ ถึงแม้จะเกลียดผู้หญิงแค่ไหนก็ช่างเถอะ สักวันก็อาจใจอ่อนก็ได้”
“ป่านนี้จะเป็นอย่างไงบ้างนะ” ยิ่งคิดกันต์ก็ยิ่งนอนไม่หลับ
ห้องนอนเมย์
เมย์ยืนพูดอยู่คนเดียวในห้อง สายตามีความอิจฉาริษยา เธอกำลังคิดหาวิธีที่จะแย่งองศาคืนมาเป็นของเธอให้ได้
“ฉันจะต้องเอาองศากลับมาเป็นของฉันให้ได้ นังเด็กนั่นมันเป็นใคร ถึงได้บังอาจมาเป็นผู้หญิงขององศาได้”
- ผู้เขียน
