อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกเลยNc
1319 คำ
ตอนที่7 อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกเลย
ขาเรียวของหญิงสาวยังหยัดบนพื้นห้องทั้งที่ถูกผลักให้นอนราบบนที่นอนหนานุ่ม ส่วนนท์นภัทรกำลังตัดสินใจทำอะไรบางอย่างทั้งที่ตัวของเขายังอยู่ที่ปลายเตียง พิมลดาตกใจจนเค้นเสียงไม่ออกเมื่อตอนนี้ขาของเธอถูกจับไปวางพาดบนไหล่แน่นหนั่นและเขาก็ใช้ลิ้นกับพื้นที่หวงห้ามของเธออย่างไม่ทันเตรียมใจ มือหนายื่นมาเค้นเต้าอวบสลับกับขยี้จุกยอดด้วยความทะนุถนอม หญิงสาวกัดปากกั้นเสียงบางอย่างที่ตีตื้นขึ้นมาแต่สุดท้ายมันก็เล็ดรอดออกมาอยู่ดี
“อ๊าาาส์”
ยิ่งได้ยินเสียงหวานร้องกระเส่าร่างสูงยิ่งฮึกเหิม เขาตวัดลิ้นอ่อนนุ่มบนเนื้อสาวจุดรวมความสยิวอย่างไม่ปราณี จนกระทั่งมวลน้ำลื่นใสถูกปลดปล่อยออกมาให้เขาได้ลิ้มรส
“อื้อออ พอแล้ว”
เรียวขาทั้งสองถูกวางลงให้เป็นอิสระ พิมลดาหอบหายใจเสียงดังเมื่อความสยิวยังติดอยู่ตรงนั้นของเธอ นนท์นภัทรตามมาคร่อมทับก่อนจะดึงเธอให้ขึ้นไปนอนบนเตียงทั้งตัว
“พี่นนท์”
“เลียให้ขนาดนี้แล้ว อย่าบอกให้หยุด” น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะจับขาขาวเนียนราวน้ำนมให้แยกออกกว้างและถูไถส่วนปลายกับช่องรักของเธอจนมันน่าจะฉ่ำวาวไปด้วยน้ำรัก เขาตัดสินใจที่จะส่งมันเข้าไปในตัวของหญิงสาวให้ได้ในครั้งนี้และจะไม่มีการผ่อนปรนให้เธออีกแล้ว
“กรี๊ดด เจ็บ อื้อออ”
“โอยย อ่าาส์”
กึด
“กรี๊ดดด!!!”
ไม่ทันได้เข้าไปเกินครึ่งนนท์นภัทรกลับต้องชะงักกึก เขารู้สึกเหมือนลำกายเพิ่งจะทะลวงเยื่อกั้นที่เรียกว่าพรหมจรรย์ของเธอไป หญิงสาวตัวสั่นงกสองมือผลักดันที่หน้าท้องหวังให้เขาผละออก
“เธอหลอกพี่เองนะ”
สองมือของพิมลดาถูกตรึงไว้เหนือศีรษะอีกครั้ง เขาขยับเขยื้อนสะโพกเพื่อสนองความกระหายตัวเองโดยไม่สนเสียงร้องที่ดังแข่งกับสายฝนที่โหมกระหน่ำอยู่ภายนอกเลยสักนิด
“ใบเฟิร์น พี่ทำเบา ๆ เอง”
“ก็มันเจ็บ ถึงพี่อยู่เฉย ๆ มันก็ยังเจ็บ”
“เรื่องนั้นค่อยคุย” เขาตอบกลับที่ไม่ได้ช่วยให้คนใต้ร่างรู้สึกดีขึ้นก่อนจะเอาแต่ใจตัวเองจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันแข่งกับเสียงร้อง และเสียงฝน
ปึก ปึก ปึก
พรึ่บ
จู่ ๆ ไฟก็ติดสว่างขึ้นกลางคัน ทั้งสองต่างมองกันและกันอย่างคิดไม่ถึง พิมลดาอับอายเมื่อเผลอมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแตกช้ำคงเพราะซัดกับพี่ชายของเธอมา และหมดสติหนีในขณะที่เขากวาดสายตาโลมเลียเรือนร่างเธออย่างจาบจ้วง
“หุ่นแม่งโคตรน่ากระแทกแรง ๆ”
ปึก
“เจ็บ...”
ปึก ปึก ปึก
ไม่ว่าอย่างไรหญิงสาวก็ต้องพาลพบกับความเจ็บปวด นนท์นภัทรเลิกเอาใจเธอแล้วเอาแต่ใจตัวเองแทน ยิ่งได้จ้องมองเรือนร่างสุดเย้ายวนไปด้วยเขายิ่งโหมกระแทกใส่เธออย่างบ้าคลั่ง
“อ่าาส์ ซี้ดดด” ร่างสูงเชิดหน้าครางก่อนจะกัดริมฝีปากล่างตัวเองแน่นเมื่อต้องดึงท่อนเอ็นออกมารูดเร็ว ๆ เพื่อปลดปล่อยน้ำกามขุ่นข้นบนอกอวบของพิมลดา... และนมเธอมันโคตรเร้าจนเขาเกิดความต้องการอีกแล้ว
หญิงสาวอดทนกับความน่าสะอิดสะเอียนเกินรับไหวเมื่อท่อนเอ็นแข็งขืนกำลังถูดเต้าอวบของเธอบีบอัดด้วยฝีมือของเขา อย่างน้อยมันก็ดีกว่าตอนที่มันทำให้เธอเจ็บปวดตรงนั้นเป็นไหน ๆ ทั้งน้ำกามทั้งลำกายแดงกล่ำที่ส่วนหัวมันแทบจะถูกปลายคางเธออยู่รอมร่อทำให้พิมลดาเลือกที่จะปิดเปลือกตาลงเสียดีกว่า
.....
“จะไปไหน” ชายหนุ่มคว้าข้อมือของเข้าของห้องเอาไว้เพราะทันทีที่เขาทิ้งแผ่นหลังลงบนเตียงเธอก็ลุกหนี
“จะไปอาบน้ำ เนื้อตัวสกปรกขนาดนี้” เมื่อได้รับอิสระพิมลดาก็คว้าผ้าห่มขึ้นปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าของตัวเองและตรงปรี่เข้าห้องน้ำทั้งที่ความเจ็บแสบยังแล่นพล่านบริเวณนั้นไม่ลดน้อยลง
หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่นกับพื้นด้วยความอ่อนล้าอ่อนแรง เธอเอื้อมมือขึ้นเปิดน้ำจากฝักบัวเพื่อให้มันไหลลงมาชะล้างสิ่งโสมมเป็นเนื้อตัวให้หมดไปจากเธอ
“คิดว่าเป็นนางเอกมิวสิคหรือไง” เปลือกตาที่ปิดลงก่อนหน้าจำเป็นต้องลืมขึ้น คนตัวใหญ่สวมกางเกงบ็อกเซอร์ยืนพิงผนังห้องน้ำมองเธอสีหน้าเรียบนิ่ง พิมลดามั่นใจว่าเธอล็อกประตูห้องน้ำแล้วแน่นอนแล้วเขาเปิดมันเข้ามาได้ยังไง
“เข้ามาทำไม”
“ไม่เข้ามาจะรู้เหรอว่ามาทำตัวเป็นนางเอกอยู่แบบนี้”
“พี่นนท์ กลับไปได้แล้วค่ะ” เธอออกปากไล่เขาก่อนจะพยุงตัวเองลุกขึ้นและคว้าผ้าเช็ดตัวมาห่อพันร่างกายก่อนจะหลีกหนีออกมาซึ่งเขาก็ปล่อยให้เธอเดินผ่านหน้าไปแต่โดยดี
“ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว”
“ได้พี่แล้วไล่เลยนะ”
“ขอร้อง.. กลับไปก่อนที่จะเช้าได้มั้ยคะ ใบไม่อยากทะเลาะกับน้ำขิง”
“ทำเหมือนเราเป็นชู้กันซะอย่างนั้นน่ะ” นนท์นภัทรพูดขึ้นน้ำเสียงติดความเย้ยหยัน มีแต่ผู้หญิงร้องขอให้เขาอยู่ต่อ แต่ผู้หญิงคนนี้ดันไล่ให้กลับเร็ว ๆ
พรึ่บ
พิมลดาขัดขืนเมื่อเขาเข้ามาสวมกอดเธอแน่น ต่างคนต่างมีเนื้อผ้าปกปิดเพียงเล็กน้อยทำให้ผิวสัมผัสกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอยิ่งดิ้นเขายิ่งกอดแน่นจนต้องยอมนิ่งในที่สุด
“โกรธเหรอ”
“เกลียดต่างหาก ใบเกลียดพี่”
“ไม่เอาน่า เมื่อสักพักเรายังเข้ากันได้ดีอยู่เลย เสร็จแล้วทำกับพี่แบบนี้เหรอคะ” หญิงสาวข่มอารมณ์ที่อยากจะฟาดฝ่ามือใส่หน้าเขาสักที น้ำเสียงและสีหน้าเขามันบ่งบอกอย่างชัดเจนว่ากำลังกลั่นแกล้งเธอ เขาอยากให้เธอร้องไห้ หรือขอร้องอะไรจากเขาสักอย่าง เขาแค่อยากควบคุมเธอได้เท่านั้นเอง
“ถ้าทำไปทั้งหมดเพราะจะเอาคืนพี่ไม้ ใบจะบอกให้ว่ามันสูญเปล่าและต่อไปนี้อย่ามาวุ่ยวายกันอีก”
“เหรอ ถ้าไอ้ไม้มันรู้ว่าน้องสาวของมันโดนฉันพรากพรหมจรรย์ไปแล้วมันจะไม่รู้สึกอะไรจริง ๆ เหรอ” หยาดน้ำตาของร่างบางร่วงเผาะก่อนจะหันเพียงเสี้ยวหน้าอ้อนวอนเขาด้วยความจำใจ
“อย่าให้พี่ไม้รู้ หรือใครก็รู้ไม่ได้ทั้งนั้น”
“เรื่องที่โดนพี่เอาไปแล้วน่ะเหรอ” เขายังคงเอียงหน้าถามกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน เขานั้นพร้อมจะเปิด แต่เธอดันขอให้ปิดก็คงต้องเจรจากันหน่อยแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นเราคงต้องมีอะไรมาแลกกันสักหน่อย พี่อยากประกาศจะแย่... ว่าได้เป็นคนแรกของเธอใบเฟิร์น” มือหนาที่กำลังบีบเต้าอวบของเธอผ่านผ้าที่ขวางกั้นทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงได้ดึงผ้าผืนบาง ๆ น่ารำคาญนั่นออกไปให้พ้นจากร่างอรชรหอมกรุ่นและจับเธอหันมารับจูบชวนวาบวามจากเขา พิมลดาใช้มือน้อย ๆ ผลักไสเขาออกเธอจะไม่ยอมให้เขาได้ทำแบบนั้นอีกแล้ว
“ขอร้องนะคะ อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกเลย”
“ถ้าเธอยอม พี่จะไม่บอกใครเรื่องของเรา”
“...”
“แต่ถ้าไม่ยอม เรื่องนี้จะไม่รู้กันแค่เรานะคะน้องใบ”
- ผู้เขียน
