เมื่อคืน
1288 คำ
ตอนที่8 เมื่อคืน
“เมื่อคืนไฟดับตั้งนาน ดีนะที่ฝนตกตลอดเลยไม่ร้อนเท่าไหร่” ทันทีที่นั่งบนโต๊ะหินอ่อนน้ำขิงก็บ่นให้ของขวัญฟัง แต่พิมลดาต้องบีบมือบนหน้าตักตัวเองแน่นเพราะดันมีเรื่องเกิดขึ้นกับเธอช่วงที่ไฟดับ
“แล้วทำไมไม่ไปอยู่กับใบเฟิร์นล่ะ ห้องก็อยู่ใกล้กันแค่นั้น” ของขวัญออกความเห็น เธออยากจะออกไปอยู่คอนโดเหมือนเพื่อน ๆ แต่ที่บ้านไม่อนุญาตเนี่ยสิ
“เมื่อคืนเราอยู่กับพี่นนท์น่ะสิ”
“ว่าไงนะ!” พิมลดาเก็บอาการไว้ให้ได้มากที่สุด ส่วนเรื่องข้องใจของขวัญได้ถามเผื่อเธอไปแล้ว ก็เมื่อคืนเขามาอยู่ในห้องของเธอจนเกือบเช้า แล้วทำไมน้ำขิงถึงยังบอกว่าอยู่กับเขาอีก
“ก็เมื่อคืนเราไปเยี่ยมพี่นนท์ที่ห้องเขามา.. ทีนี้มันมืดพี่เขาเป็นห่วงเลยขับรถมาส่งที่ห้องแล้วฝนมันตกแรงใบก็เห็นใช่ป้ะ”
“จ้ะ เมื่อคืนฝนตกนานมาก เกือบเช้าแหนะ”
“อยู่ด้วยกันทั้งคืนเลยเหรอ ได้ทำอะไรกันป้ะ” ของขวัญถามน้ำขิงน้ำเสียงล้อเลียนตามนิสัยขี้เล่นของเธอ แต่คำตอบของน้ำขิงกลับทำให้อีกคนเกิดคำถามในหัวอย่างมากมาย
“จะเหลือเหรอ”
“ไวเกิ้น เพิ่งรู้จักเขาจริง ๆ แค่สองเดือนเองนะขิง”
“เรารู้จักพี่เขามานานแล้วไง รู้แหละว่าเขาเป็นยังไง” พิมลดาเหมือนหัวใจถูกบีบไว้ในมือของใครสักคน แต่กลับแสดงความปวดหน่วงออกมาไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
“เธอเพิ่งคุยกับเขาได้สองเดือนจริง ๆ เหรอขิง”
“จริง ๆ ก็ไม่ถึงหรอก ทำไมเหรอ”
“ระ..เราแค่สงสัยว่าทำไมไม่เคยได้ยินเธอพูดถึงเขาน่ะสิ” หากรู้ใจกันมากกว่านี้น้ำขิงจะเห็นว่าแววตาของเพื่อนนั้นเศร้าหม่นมากแล้ว ของขวัญได้แต่ลอบมองเพื่อนทั้งสองสลับกันไปมาก่อนจะยกแก้วชานมขึ้นดูดเพื่อข่มความสงสัยให้อยู่แค่กับเธอ
“ก็ตอนแรกไม่คิดว่าจะหลงเขามากขนาดนี้ไง กะคุยแก้เบื่อแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เราพร้อมเป็นมากกว่าคนคุย”
“ใบ ถ้าน้ำขิงมีแฟนเธอเหลือตัวคนเดียวเหงาแย่เลยนะ” ของขวัญเปลี่ยนเรื่อง เมื่อพิมลดาเริ่มอึกอัก
“ซื่อบื้ออย่างนี้โดนหลอกตายเลย หรือไม่ก็คงจะเป็นแฟนที่โคตรน่าเบื่อ”
“ไม่แน่นะน้ำขิง ใบเฟิร์นผู้ชายมาจีบเยอะเธอก็รู้ อาจจะหยุดเสือได้สักตัวแหละ”
“ยาก เราว่าจะมาร้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่ามากกว่า” น้ำขิงยังคงปรามาศว่าพิมลดาไม่เลิก ซึ่งคนที่ถูกกระทำเช่นนั้นเริ่มชินชาเสียแล้ว ของขวัญได้แต่ส่งยิ้มน้อย ๆ ปลอบใจเพื่อนอีกคนที่นั่งหน้าเสียอยู่ตรงข้ามกับเธอ
.....
ในขณะที่ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งจมอยู่กับความรู้สึกผิด จุดเริ่มต้นของเรื่องที่เกิดกำลังเผยรอยยิ้มร้ายกาจออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“ยิ้มอะไรของมึงวะ หรือมีอะไรเด็ด ๆ” รอยยิ้มหายไปในชั่วพริบตา เขามองหน้าอิทธิกรด้วยความหงุดหงิดก่อนจะคว้าแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นมาดื่มกลบเกลื่อนการตอบคำถาม
“เมื่อคืนมึงหายไปเลย ไอ้เหี้ยคริสก็หายไปอีกตัว”
“มันไปไหน”
“กูจะรู้มั้ยล่ะ อยู่แต่กับเหล้าและผู้หญิงเนี่ย” หญิงสาวคนหนึ่งถูกอิทธิกรสั่งให้มานั่งข้างเขา เธอเซ็กซี่ขั้นสุดด้วยหน้าอกหน้าใจที่ถูกเกาะอกสีแดงบีบจนล้น ผิวเนื้อของเธอนั้นขาวจนเห็นเส้นเลือดจาง ๆ แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่เรียกสายตาของเขาให้จ้องมองเท่านั้นหาได้มีอารมณ์อยากชวนไปขึ้นเตียงด้วยสักนิด
“โหยยไอ้นนท์ ของมันจับมันต้องได้มึงก็เอาแต่มอง”
“ไม่มีอารมณ์”
“ฮ๊ะ!” อิทธิกรร้องขึ้นด้วยความสงสัยขณะเดียวกันนั้นหญิงสาวหน้าตาสะสวยก็เสียอาการอย่างไปไม่เป็น
“กูจะคิดว่ามึงมีเมียแล้วนะเนี่ย อาการมันเป็นยังไง”
“เมียเหี้ยอะไร”
“ปกติไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า”
“กูแค่เบื่อ มึงเข้าใจมั้ยไอ้อิทธิ์ และกูต้องเปลี่ยนกลิ่นไปเรื่อย ๆ อย่างคนนี้กูเคยเอามาแล้วมันก็ไม่อยากขนาดนั้น” ถึงจะจำชื่อไม่ได้แต่มั่นใจว่าได้เธอมาแล้วแน่นอน เขาพอจะจำหน้าตาคนที่นอนด้วยได้แค่ไม่เคยถามชื่อแค่นั้นเอง
“ซ้ำได้แค่อิงฟ้าคนเดียว?”
“...” นนท์นภัทรมองเพื่อนอย่างเบื่อหน่าย ทำไมมันนิสัยเหมือนผู้หญิงนัก
“กระต่ายขอตัวก่อนนะคะ”
“มึงทำกระต่ายตัวขาว ๆ เศร้าหมองไปเลยไอ้เหี้ยนนท์ มันจะมีใหม่ ๆ มาจากไหนให้มึงนักหนาวะ มันต้องซ้ำบ้างสิ”
“กูไม่ได้หมกมุ่นเหมือนมึงมั้ง”
“มึงดูไอ้คริสเป็นตัวอย่างสิวะ ไอ้นั้นแค่นั่งใกล้ ๆ ก็อยากแล้ว”
“...”
“หรือจริง ๆ แล้วมึงตายด้านวะ กูว่าใช่พ่อก็เป็นแบบนี้เลย”
“ไม่นะ เมื่อคืนกูก็เอาผู้หญิงคนเดิมได้ตั้งหลายที” เพราะความไม่ยอมทำให้เขาพลั้งปากพูดแบบนั้นออกไป เมื่อเขาเหลือบมองเพื่อนฝั่งตรงข้ามจึงได้เห็นสายตาสอดรู้จ้องมองมาอย่างกดดัน
“ใครวะ เก่งกว่าอิงฟ้าของมึงอีกเหรอ”
“ไม่เก่ง ไม่เคยด้วย”
“เห้ย! กูว่ามึงต้องลองไปเอาอีก ถ้าคืนนี้มึงยังเอาซ้ำ ๆ ได้เอามาเป็นเมียเลย”
“กูไม่ได้อยากมีเมีย เบื่อก็หาใหม่เอาใครมาเป็นภาระทำไม”
“แหม อย่าบอกว่าน้องน้ำขิงที่มารอมึงใต้คอนโดเมื่อวานนะ” อิทธิกรโดนหญิงสาวข้างกายรั้งไปจูบได้อย่างตรงจังหวะ เขาจึงไม่ได้รับคำตอบจากเพื่อนที่นั่งทิ้งตัวเหมือนมีเรื่องบางอย่างในหัว
คริสว่าเบื่อง่ายแล้ว เขากลับหนักยิ่งกว่า การกินซ้ำแทบไม่เคยเกิดขึ้นกับเขายกเว้นกับคู่นอนคนแรกในชีวิต อิงฟ้า ผู้หญิงเก๋าเกมส์โคตร ๆ ที่อริของเขาเสือกตกหลุมรักหัวปักหัวปำ
ก๊อก ๆ
“ใบเฟิร์น”
“น้ำขิงเหรอ มาคนเดียวหรือเปล่า” เพราะคอนโดที่อยู่ไม่ได้มีความหรูหราอย่างในละครทำให้เธอไม่สามารถดูหน้าคนที่เคาะประตูเรียกได้เลย
“ใช่ มาคนเดียว” พิมลดารีบเปิดประตูให้น้ำขิงก่อนจะรีบปิดล็อกอย่างดีเมื่อดึงเพื่อนเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
“เป็นอะไรเนี่ยใบเฟิร์น”
“คือเราดูข่าวแล้วระแวงโจรน่ะ”
“อย่าบอกนะว่ากลัวโดนข่มขืนน่ะ” น้ำขิงพูดแหย่แต่เจ้าของห้องยืนหน้าซี้ดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
“จะมานั่งทำรายงานด้วย เดี๋ยวของขวัญตามมามั้งนะ”
“ความจริงแล้วเราน่าจะไปทำที่บ้านของขวัญเนอะ น่าจะง่ายกว่า”
“ขวัญก็ไม่ได้ติดปัญหานะเราถามแล้ว ส่วนห้องเราเผื่อพี่นนท์จะมานอนด้วยอีกไงเรากลัวห้องรก” น้ำขิงพูดโดยไม่รู้ว่ามันกระทบจิตใจของเพื่อนขนาดไหน
“เขาจะมานอนกับขิงอีกเหรอ”
“น่าจะนะ ไม่รู้ว่าคืนนี้เขาจะมาหรือเปล่าแต่เราอยากให้เขามานะ เหงาอะ” น้ำขิงยังคงพูดในสิ่งที่ใจคิด เธอกำลังหลงเขาอย่างหาทางออกไม่เจอ เขาไม่เหมือนคนคุยที่ผ่านมาเลยสักนิดแม้จะใช้เวลาคุยวันละไม่กี่นาทีก็ตาม
- ผู้เขียน
