ทำตามใจ
1363 คำ
ตอนที่6 ทำตามใจ
หลังจากอาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็ยืนเช็ดอยู่หน้าห้องน้ำครู่หนึ่ง ก่อนที่ทุกอย่างจะมิดสนิทไปในฉับพลันหลังจากเกิดเสียงสายฟ้าฟาดลงที่ไหนสักที่
เปรี้ยง!!!
กรี๊ด!
พิมลดานั่งหมอบลงไปกับพื้นสองมือยกขึ้นปิดหูอย่างเสียขวัญ ผนังตรงระเบียงดันเป็นกระจกใสทำให้เห็นได้แสงจากสายฟ้าแปลบปลาบน่ากลัวแม้จะมีผ้าม่านบังไว้ก็ตาม
“ไฟดับเลยเหรอ”
ก๊อก ๆ
“น้ำขิง” คนแรกที่พิมลดานึกถึงก็คือน้ำขิงที่อยู่ห้องติดกันกับเธอ ไฟดับแบบนี้ก็คงจะกลัวไม่ต่างกันโดยลืมไปสนิทใจเลยว่าเพื่อนเธอนั้นมีคนอยู่ด้วยแล้วต่างหาก
ก๊อก ๆ
“แป๊บนึงนะขิง” หญิงสาวที่เส้นผมยังคงเปียกชื้นเดินงมทางไปจนถึงประตูห้องและรีบเปิดมันด้วยคิดว่าเพื่อนน่าจะยืนรอพร้อมความกลัว
พลั่ก!!!
“กรี๊ด! อื้ออ” ร่างบางถูกดันด้วยคนที่พละกำลังมากกว่าและถูกปล้นริมฝีปากอย่างไม่ทันตั้งตัว พิมลดาพยายามเป็นอย่างมากที่จะกรีดร้องออกมาให้สุดเสียงแต่เหมือนวันนี้โชคจะไม่เข้าข้างเธอซะแล้วไหนจะร่างกำยำป่าเถื่อนไหนจะเสียงฝนพายุที่โหมกระหน่ำนี่อีก ใครจะผ่านมาได้ยินเสียงร้องของเธอกัน
“กรี๊ด!อุ้บบ” ทันทีที่กลีบปากถูกปล่อยหญิงสาวก็ส่งเสียงร้องอย่างไม่ลังเลแต่มือหนาก็ตามปิดมันไว้ในชั่วเสี้ยววินาทีก่อนจะได้เห็นหน้าของเขาจากสายฟ้าที่แลบแปลบสาดแสงเข้ามา
“พี่นนท์!”
“ครับ” คนหนึ่งเรียกเขาด้วยความตกใจถึงขีดสุดแต่อีกคนหนึ่งขานรับอย่างสุภาพแต่สวนทางกับการกระทำอย่างสิ้นเชิง
“พี่เข้ามาทำไมทำแบบนี้ทำไมถ้าคิดจะเอาคืนพี่ไม้วิธีนี้คิดผิดแล้วค่ะ!”
“ใครจะไปทำอย่างนั้น พี่ลูกผู้ชายพอที่จะไม่เล่นสกปรก”
“แล้วที่ทำ..”
“พี่ทำตามใจตัวเองต่างหาก” เขาสวนกลับก่อนที่คำถามของเธอจะสมบูรณ์ด้วยซ้ำ และมันคือเรื่องจริงที่เขาไม่ได้จะเอาคืนศัตรูด้วยวิธีนี้ ‘แต่เธอก็น่าจัดการจนเขาปล่อยหลุดมือไปเฉย ๆ ไม่ได้’
“อื้ออ” พิมลดาเบี่ยงหน้าหนีจูบร้อนแรงจากคนตัวสูงแต่เขาก็ไล่บี้เอามันมายัดเยียดให้เธอโดยไม่ปล่อยให้เธอมีจังหวะพักหายใจ มือหนาสอดเข้าใต้เสื้อนอนสัมผัสกับแผ่นเนื้อเนียนนุ่มมือเพียงเท่านี้ก็ปลุกบางอย่างให้ตื่นตัวได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งที่กับคนอื่นต้องเล้าโลมอย่างเร่าร้อนเขาถึงจะเกิดความกระสันซ่านขึ้นมา
“อื้มมม”
“พี่นนท์อย่าทำกับใบแบบนี้” หญิงสาวดีดดิ้นสุดแรงเมื่อเขาหลุดเสียงประหลาดแต่น่าขนลุกในลำคอ ขณะนี้ริมฝีปากหยักหนาของเขากำลังลากไล้ลงบนลำคอระหงแถมยังล็อกตัวเธอไว้ในอ้อมกอดจนขยับแทบไม่ได้
“บรรยากาศกำลังดี เรามาเอากันดีกว่า”
“เลว พี่เพิ่งออกมาจากน้ำขิงแล้วก็มาเลวกับใบเนี่ยนะ”
“เพื่อนเธอก็แค่สะพาน ปลายทางคือเธอต่างหากล่ะ” กระดุมหน้าของชุดนอนหลุดหมดแผงตั้งแต่เมื่อใดพิมลดาก็ไม่ทันสังเกตตัวเอง แต่เขาเอามันออกไปจากร่างนวลเนียนของเธอไปแล้ว อากาศเย็นเฉียบแต่เธอกลับเหงื่อซึมเพราะความหวั่นกลัว ยามที่สายฟ้าแลบแปลบร่างสูงถึงจะได้มองเห็นความสวยงามตรงหน้า และมันก็น่าพึงพอใจเสียเหลือเกิน
พรึ่บ!!!
“กรี๊ดดด!” ร่างสูงจู่โจมเจ้าของห้องที่เหลือเพียงชั้นในติดร่างกายเท่านั้น เขาดันเธอให้นอนราบไปกับพื้นเย็นเฉียบโดยไม่สนว่าผิวขาว ๆ กำลังเสียดสีกับความแข็งของพื้นจนแดงเถือก ข้อมือเล็ก ๆ สองข้างถูกตรึงไว้เหนือศีรษะ ลำตัวถูกคร่อมทับจนไร้หนทางดีดดิ้นหนี แต่เธอก็ยังสู้เขากลับด้วยการกัดริมฝีปากหนาที่ดูดเม้มปากของเธออยู่นั่น
“อ้าา คืนนี้กัดจริงว่ะ”
“ก็เพราะใบไม่ยอมพี่ไง ถ้าพี่ทำเท่ากับว่าพี่ข่มขืน!”
“ก็แจ้งความสิครับ หรือจะฟ้องไอ้ไม้ก็ได้” เขาตอบกลับอย่างไม่สะทกสะท้านก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนเนินอกน่าขย้ำ คนที่ถูกพันธนาการไว้ร้องโวยวายหวังรอดจากมือเขาไปให้ได้ในท้ายที่สุด กระทั่งเสื้อชั้นในถูกดึงรั้งลงต่ำจนเขาสามารถครอบครองยอดอกเธอไว้ด้วยกลีบปากได้สำเร็จ เขาเอาความอ่อนโยนนุ่มนวลเข้าต่อรองและมันก็ได้ผลถึงจะไม่มากก็ตาม
“อื้ออ พี่นนท์อย่าทำแบบนี้ใบขอร้องพี่เป็นแฟนน้ำขิงนะ”
“ไม่ใช่ พี่โสดสนิท” เขาขยับขึ้นมาพูดชิดแก้มเนียนหลังจากนั้นก็ซุกไซร้ใบหูจนเธอต้องกำมือไว้แน่น นิ้วเท้าเริ่มจิกเกร็งข่มอาการบางอย่างที่กำลังก่อตัวอย่างน่าอาย
“พี่ทำแบบนี้กับใบไม่ได้อยู่ดีเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“เป็นเมียพี่ไงคะ น้องใบ” ชายหนุ่มหยอดคำหวานให้พิมลดาที่เขามั่นใจเกินครึ่งว่าเธอต้องรู้สึกดีกับเขาบ้างไม่มากก็น้อย การประเหลาะเอาใจให้ผู้หญิงยอมอ่อนโอนนั้นสนุกกว่าการใช้กำลังข่มเหงเป็นไหน ๆ ‘ถ้าไม่จำเป็น’
พิมลดาตัวสั่นเป็นแมวเปียกฝนเมื่อชั้นในทั้งสองชิ้นถูกเลื่อนออกไปจากร่างกาย เธอเปลือยเปล่าทั้งที่เขายังน่าจะสวมเสื้อผ้าครบทุกชิ้น
เคร้ง
เข็มขัดถูกเหวี่ยงออกไปอย่างไร้ความอ่อนโยนจนเกิดเป็นเสียงหัวของมันกระทบกับพื้น ยามที่เขาหยัดตัวออกไปเปลื้องเสื้อผ้าหญิงสาวก็เกิดสติกลับคืนเธอจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้สำเร็จเด็ดขาดแต่ก็ไม่พ้นมือราชสีห์ไปได้ง่าย ๆ
พรึ่บ
“เรามาทำตามอารมณ์กันดีกว่าใบเฟิร์น ถ้าพี่หงุดหงิดแล้วเธอจะเจ็บ”
“พี่จะมาเอาเปรียบใบไม่ได้ พี่กับเพื่อนของใบ..อื้อออ” คำพูดที่เหลือไม่มีโอกาสได้พูดให้จบเพราะเขาช่วงชิมเรียวลิ้นของเธอด้วยความมูมมามตามความต้องการที่พุ่งสูงมาก ๆ นิ้วแกร่งกรีดกรายช่องทางรักของหญิงสาวเพื่อเปิดทางและสำรวจความคับแน่นว่ามันมีมากมายเท่าใด
“เคยเอากับใครหรือยัง”
“คะ..เคยแล้วค่ะ หลายครั้งแล้วด้วย”
“เดี๋ยวค่อยเคลียร์ว่ามันเป็นใครถึงมาได้เธอตัดหน้าพี่ไปก่อน”
“อื้อออ” จู่ ๆ เขาก็สอดนิ้วทั้งสามเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว พิมลดาเจ็บจนหยาดน้ำตาก่อตัวและไหลออกจากดวงตาแต่เขาไม่มีวันได้เห็นมันในความมืดนี้
“แสดงว่าห่างไปนานถึงได้รัดนิ้วพี่แน่นขนาดนี้”
“อ..เอาออก ใบเจ็บ”
“เดี๋ยวก็เสียวแล้ว เสร็จแล้วบอกด้วยนะว่าพี่กับผัวเก่าเธอใครทำดีกว่ากัน”
นนท์นภัทรถูไถส่วนปลายแดงเถือกของตัวเองกับช่องทางรักที่เพิ่งชักนิ้วออกมาทั้งความฝืดเคือง หญิงสาวเกร็งจนร่างแข็งทื่อไม่ว่าเขาจะเล้าโลมเช่นไรเธอก็ไม่เคลิ้มตามอย่างที่ควรจะเป็น จนกระทั่งเขาพยายามเสือกใสท่อนเอ็นขนาดใหญ่ให้เข้าไปในตัวเธอ
“อื้ออ เจ็บอย่าทำนะออกไป!”
“ทำไมเข้ายากวะ” นนท์นภัทรไม่ละความพยายามทั้งที่คนใต้ร่างเจ็บจนฝังเรียวเล็บไว้กับท่อนแขนของเขาเต็มแรงจนความแสบสันแล่นพล่านแต่ก็ไม่สามารถหยุดเขาได้แล้วในตอนนี้
“เข้าไม่ได้ว่ะ”
“ใบเจ็บ...” น้ำเสียงสั่นเครือเบาหวิวบอกเขาให้รู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจอุ้มร่างบอบบางไปวางไว้บนเตียงที่เขาเคยวางน้ำขิงตรงนี้ในคืนก่อน
“จะไม่ทำแล้วใช่มั้ยคะ”
“เธอควรจะเสร็จก่อนสักรอบ”
- ผู้เขียน
