เวลา 4 ทุ่ม
ผมยอมนอนที่โซฟาตามที่มินขอเพราะไม่อยากออกไปนอนที่ห้องอื่น ถึงผมจะรู้สึกขัดใจอยู่บ้างก็ตาม ผมรู้สึกว่ามินไม่เหมือนมินคนเดิมที่ผมรู้จัก อาจจะเพราะมินกำลังความจำเสื่อมอยู่หรือเปล่า แต่ทำไมผมถึงรู้สึกแปลกๆกับมินตั้งแต่วันแรกที่มินกลับมาจากต่างจังหวัดแล้วนะ
ครื๊ดดด ครื๊ดดด >>> เสียงโทรศัพท์ของอัสดาสั่นหลายครั้ง แต่เขาหลับไปแล้ว
เวลา ตี 2
ฉันแกล้งนอนหลับเพื่อที่จะรอเวลาที่จะทำอะไรบางอย่าง ฉันลืมตาขึ้นมามองเขาเพื่อดูว่าเขาหลับไปหรือยังแล้วลุกขึ้นนั่งช้าๆ เพื่อเดินไปดูเขาใกล้ๆ เสียงกรนของเขาดังขึ้นบ่งบอกว่าเขาน่าจะหลับสนิทแล้ว
ฉันย่อต่อลงช้าๆแล้วยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของเขาที่วางอยู่ข้างใบหน้าเขา แล้วลุกขึ้นช้าๆเดินอ้อมไปข้างหลังโซฟาแล้วนั่งลงเพื่อหาที่หลบมุม
“ใครโทรมาหาคุณดึกๆดื่นๆแบบนี้นะ แล้วทำไมคุณถึงไม่รับสาย ฉันต้องรู้ให้ได้..”
ฉันเปิดโทรศัพท์เข
