“คุยเรื่องอะไรกัน” คงไม่ได้คุยเรื่องเธอหรอกนะ
“ผมขอคำแนะนำเรื่องเรียนต่อกับพี่เคน”
“อ้อ....” แล้วไป นึกว่าเอาฉันไปเผาให้น้องชายฟังแล้วซิ
“เอ่อ...พี่เคนเค้าไม่ค่อยสบายนะพี่ เห็นบ่นว่าปวดหัวเลยลางานกลับบ้านมาก่อน”
“เหรอ” มิน่าล่ะถึงได้กลับห้องแต่หัววัน
“ผมว่าพี่จ๋าน่าจะซื้อข้าวต้มไปฝากพี่เคนนะ ยังไงก็ห้องติดกัน ถ้าไงก็ดูแลกันไว้ดีที่สุด”
“น้องชายฉันเป็นคนใจดีเหลือเกิน”
“พี่จ๋าก็รีบๆหาแฟนเป็นตัวเป็นตนได้แล้ว ไอ้เสี่ยทรงวุฒิอะไรนั้นมาตีสนิทกับพ่ออยากจะได้พี่ไปเป็นเมีย”
“จะบ้าตาย! เสี่ยทรงวุฒิอายุสี่สิบห้าแล้วนะ แล้วนี่เค้าแต่งงานรอบที่เท่าไหร่แล้ว ไม่ใช่ครั้งที่สามแล้วเหรอ”
“ไม่รู้นะพี่จ๋า ผมคาบข่าวมาบอกพี่แล้ว พี่หาหนุ่มๆมาเป็นไม้กันพ่อกับแม่ได้เลยนะ”
จารวีคิดหนัก คิดอยู่แล้วว่าสักวันพ่อกับแม่คงต้องหาผู้ชายมาให้เธอแน่ๆ คนที่พ่อแม่ดูแล้วว่าดีเหมาะสมการเงินโอเคและที่สำคัญเป็นหน้าเป็น
