กัมปนาถยิ้มน้อยๆ แล้วจูบที่ขมับของหญิงสาว เขาเปลี่ยนเป็นพลิกตัวนอนหงายแล้วดึงคนตัวเล็กมาซุกไว้ในวงแขน ไม่ใช่ว่าไม่ต้องการ แต่เพราะรู้สึกกับเธอมากกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ เขายังไม่อยากรีบร้อนจนเสียเธอไป
“คุณเคน” เธอเรียกเขาอย่างไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่ซบหน้ากับแผงอกได้ยินเสียงหัวใจของเขา
“ผมแค่ไม่อยากให้เราไปเร็วไป” เขาสารภาพแล้วลูบผมเธอเบาๆ
“ดีค่ะ” หัวใจเธอก็แทบจะเต้นรัวเป็นกลองรบอยู่แล้ว
“ดีเหรอ?” เขาถาม
“ก็... จะให้จ๋าพูดยังไงล่ะ”
“ถ้าผมไม่หยุดแค่จูบล่ะ” เขาถามแล้วมองหน้าคนที่ซบอยู่กับอก เธอไม่พูดอะไรได้แต่ก้มหน้านิ่งทำให้เขาอยากรู้จนต้องประคองใบหน้าของเธอให้เงยขึ้น ดวงตากลมโตมีแววตาสับสนอยู่เต็มเปี่ยม
“คือ...จ๋าไม่รู้ว่าสถานะของเรามันคืออะไร จ๋ากลัวว่าเราจะมองหน้ากันไม่ติด” เธอพูดอย่างที่เธอคิด
“ฮืม”
“จ๋าไม่เหมือนคุณนี่ มีอะไรกับใครก็ได้” เดี๋ยวนะ... ทำไมรู้สึกหึงนิดๆ แฮะ
“ดีแล้ว”
