พลาดไปแล้วกัมปนาถ! ไม่น่าไปแอบหอม เอ๊ย ดม กลิ่นแก้มของเธอเลย
กว่าจะประคองเธอมาถึงห้อง302ได้ก็เล่นเอากัมปนาถเหงื่อแตกพลั่กๆ ไม่ใช่เพราะกลิ่นหอมละมุนเท่านั้น แต่เพราะห้องพักของทั้งสองอยู่ชั้นสาม ไม่มีลิฟต์ ต้องเดินขึ้นลงด้วยบันได้ เพราะอย่างนี้ห้องพักชั้นบนค่าเช่าจึงถูกกว่าชั้นล่าง
“คุณจ๋า ถึงห้องคุณจ๋าแล้วครับ” เขาเรียกเธอหลายครั้ง
จารวีปรือตาขึ้นมอง เห็นเลขห้องตัวเองแล้วก็ก้มมองกระเป๋าตัวเอง เธอล้วงมือหากุญแจห้องแต่มองไม่ค่อยเห็น เธอเดินโซเซไปทางด้านบันไดหนีไฟเพราะตรงนั้นมีหลอดไฟส่องสว่าง กัมปนาถยืนมองเธอค้นหากุญแจครู่หนึ่งก็หยิบพวงกุญแจออกมา แล้วสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
“คุณจ๋า ระวัง!”
“อ๊ะ!”
พวงกุญแจในมือหล่นไปทางบันไดหนีไฟ แต่จารวีเหมือนคนยังตื่นไม่เต็มตา เธอกลับไม่รู้ตัวว่าทำกุญแจตก ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินไปประคองเธอมาที่หน้าห้องตัวเอง ไขกุญแจเปิดประตูห้อง เปิดไฟในห้อ
