Ep3 : ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน
1864 คำ
Sun Say.......
“ ล็อคประตูด้วยค่ะ “
เธอกำลังเข้าหาผมงั้นหรอ ไม่ใช่หรอก มันไม่ใช่ตัวเธอ แต่เข้ามาด่าผม อันนี้อะไม่แน่
“ พี่ซัน !! “
“ วะ..ว่า “ ด่าชัวร์
“ พี่ช่วยทำอะไรซักอย่าง ให้ลูน่าเลิกหวังในตัวพี่ได้ไหม นั่นหลานสาวพี่เลยนะ “ นั่นไง
“ ให้พี่ทำยังไง พี่ก็เต็มที่แล้ว พี่ไม่เคยเล่นด้วยกับลูน่าสักหน่อย เธอก็เห็น เธอก็รู้ว่าพี่รักผู้หญิงคนเดียว มา 23 ปีแล้ว “
“ อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม ฉันแต่งงานแล้วนะ “
ผมเดินเข้าไปจับมือเธอ เสืออะ มันไม่เคยทิ้งลายหรอกนะ
“ พี่อะ รักลูน่าเหมือนลูก เธอก็เห็น พี่มองลูน่าเป็นเหมือนลูกพี่นั่นแหละ “
ยอมให้จับมือด้วยแฮะ หรืออาจจะยังไม่รู้ตัว
“ แต่ลูน่าไม่ได้คิดกับพี่แบบนั้น รักหลานมันจริง ช่วยหน่อยเถอะค่ะ ช่วยทำให้มันตัดใจที ถือว่าฉันขอ ฉันห่วงลูก กลัวมันจะเจ็บ กลัวมันจะทำให้ไรที่เกินกว่าพี่จะควบคุม “
เธอดูกลุ้มใจเรื่องนี้มากเลย แต่ผมเข้าใจเธอนะ
“ อะๆ พี่สัญญา พี่จะทำให้หลานตัดใจให้ได้ แต่ถ้าพี่ทำได้ เธอต้องมีรางวัลให้พี่บ้างนะ พี่มาหาเธอแบบนี้มา 20 ปีแล้วนะ ไม่ใจอ่อนให้พี่บ้างหรอ “
“ เราหมดวัยนั้นไปแล้วค่ะ อีกอย่างอย่าทำให้ฉันผิดต่อสามี ต่อลูก ต่อคุณปู่เลย “
“ ซี ไอ้นนท์มาตายมา 5 ปี แล้วนะ เมื่อไหร่เธอจะเข้าใจสักที “ ชิบหายละ เผลออารมณ์ขึ้นใส่เธอ อ่าาาาาาา โดนด่าสวนแน่ๆ แทนที่มันจะดีมันกลับแย่ เวรเอ้ย
“ จะให้ลืมยังไง เค้าเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน แต่พี่ไม่ใช่ “
นั่นไงกู พลาดเอง
เธอสะบัดมือผมออก แล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องไปเลย ผมนี่มันงี่เง่าจริงๆ อุตส่าห์ได้โอกาสขนาดนี้ กอดสักทีก็ดีหรอก แต่จะทำยังไงเธอรักสามีเธอขนาดนี้ ผู้ชายที่ดีที่สุดงั้นหรอ แค่รักอย่างเดียวคงไม่พอสินะ ต้องดีด้วย
จะเป็นคนดียังไง ทุกวันนี้ก็ดีสุดละ ไม่เคยนอกใจเธอเลยนะ แต่นอกกายก็ต้องมีตามภาษาผู้ชาย
เช้าวันต่อมา
“ ลุงซันข๋า ยามเช้าที่นี่อากาศดีนะคะ “
“ ค่ะ “ จะปฏิเสธรอยยิ้มนั้นยังไง ผมรักเธอเหมือนลูกจริงๆ แต่จะทำให้เธอร้องไห้ ก็น่าสงสารไป
“ ลุงซันข๋า เราไปเดินเล่นตรงนู้นนนนนอกันไหมคะ “
“ ลุงว่าหนูไปเก็บของ เตรียมตัวกลับกรุงเทพดีกว่า “
ผมจิบกาแฟของผมต่อ แต่ก็แอบชำเลืองมองคนที่ผิดหวังเล็กน้อย น่าสงสารจริงๆ หน้ามุ้ยเชียว ขอโทษนะหลานรัก แต่แม่เธอขอลุงมา
“ เดี๋ยวนี้ลุงใจร้ายกับฉันมากไปไหมคะ ลุงซันที่เคยแสนดีหายไปไหน “ พอเธอพูดจบเธอหันหลังสะบัดบ๊อบออกไปทันที
นั่นไง งอนไปซะแล้ว เฮ้อออออออ
“ ลุงซัน “ เสียงเรียกที่คุ้นหูทำให้ผมต้องขานรับ หนุ่มน้อยผู้เป็นหลานชาย
“ ไง หลานชาย “
“ เลิกจีบแม่ผมได้ไหม ถ้าลูน่ามันรู้ ลุงคิดว่าบ้านผมจะแตกไหม “
“ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย “
“ ผมได้ยินที่ลุงคุยกับแม่ในห้อง “
“ ลุงเข้าใจ แต่แกต้องเข้าใจลุงด้วยนะ ลุงไม่ได้คิดอะไรกับพี่สาวแกเลย สักนิดเดียว ลุงนี่โคตรชัดเจนแล้ว นี่คุยกันแบบแมนๆเลย “
“ ลุงไม่เหมาะสมกับแม่หรอก ลุงมันอ่อนแอเกินไป ทำอะไรก็ไม่เป็น เจ้าชู้ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง “ พอพูดจบ มูนก็เดินไปเลย
เหอะๆๆ ฉันยังเป็นลุงแกอยู่ไหมวะ
อ่อนแอหรอ ฉันเป็นนักธุรกิจนะ จะให้แข็งแรงเหมือนกรรมกรรึไง ทำอะไรก็ไม่เป็นงั้นหรอ แล้วต้องทำอะไร เดินลงไปในไร่ที่มีแต่แมลงนั่นอะหรอ ไม่นะ
แต่ซีก็เป็นผู้หญิง แถมทำงานในไร่ทุกวัน หรือเราต้องลงทุนจีบหญิงตอนแก่จริงๆ ผู้หญิงคนอื่น ซื้อกระเป๋าให้ก็ตกได้แล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้ ยากที่สุดแล้ว มันไม่ใช่แบบสมัยที่จะแซวนู่นนี่นั่นให้เขิน 54 แล้วนะ อายุขนาดนี้ แถมอดีตเคยทำไม่ดีไว้กับเธออีก ยากบอกเลย งานนี้ยาก
อีกด้าน Tiger Say.......
“ แกจะตามเมียแกมาแบบนี้ทุกทีไม่ได้นะ “
“ หมาแถวนี้มันเยอะ เจอกันนานๆที ยังเลียจนแขนเปียก “
“ เดี๋ยวนี้ปากคอเราะร้าย “
“ พอทั้งคู่ค่ะ ไม่งั้นฉันจะไล่กลับไปให้หมด “
นี่แหละม๊าผม พูดคำเดียวเงียบทั้งกอง ผมเข้าใจว่าลุงคิมกับป๊าสนิทกันมานาน แต่ทำไมป๊าต้องยอมให้เค้ามาแซวเมียตัวเองอยู่ได้
“ เจ้าข๋าถ่ายรูปสวยนะเนี่ย “
“ คุณน้าชมเกินไปค่ะ หนูเรียนทางนี้มา นี่ก็เป็นการหาประสบการณ์ เพราะเป็นผู้หญิงเลยรู้ด้วยละมั้งคะ ว่าควรจะถ่ายเสื้อผ้าผู้หญิงยังไงให้สวย “
ม๊าค่อนข้างชอบเจ้าข๋ามาก เผลอๆจะมากกว่าผมที่เป็นลูกด้วยซ้ำ มีขนม มีของติดไม้ติดมือมาฝากทุกครั้ง
“ อะ เจ้าข๋าออกให้ยุทธมันมาถ่ายต่อ ไปวิ่งเล่นก่อนไป เราจะได้กลับพร้อมกัน “
“ พ่อคะ หนูไม่ใช่เด็กแล้วนะ “
“ งั้นเจ้าข๋ามานี่เลย มากินเค้กที่น้าซื้อมาดีกว่า ไม่เจอกันตั้งนานสวยขึ้นนะเนี่ย “
“ เกรงใจจังเลยค่ะ เจ้าข๋าขอสองเลยนะคะ “
ผมอดไม่ได้ที่จะแทรกกลางระหว่างทั้งคู่ ไม่ชอบความที่ม๊าเอาอกเอาใจเกินหน้าเกินตา
“ ม๊า เค้กสตรอว์เบอร์รี่ป๊าเค้าชอบไม่ใช่หรอ ให้เจ้าข๋าหมดแล้วของป๊าอะ “
ยัยเจ้าข๋าพยายามผลักกล่องเค้กออกเพราะได้ยินว่าป๊าของผมชอบ เค้กสตรอว์เบอร์รี่ที่เธอตั้งใจจะหยิบออกมาจากกล่อง
“ ป๊าแกไม่ได้ชอบกินเค้ก ป๊าแกชอบกินสตรอว์เบอร์รี่บนเค้ก แล้วช่วยหันไปดูนิส ว่าม๊าซื้อสตรอว์เบอร์รี่มาเป็นกิโลเลย อยู่บนโต๊ะ เจ้าข๋ากินได้เลยนะ อย่าสนใจเด็กขี้อิจฉาเลย “
หึหึ ให้ตายเถอะ เป็นการมาทำงานที่หัวร้อนสุดๆ ผมนั่งลงบนเก้าอี้ก็ที่อยู่ตรงข้ามกับเธอ แล้วมองดูเธอนั่งกินเค้กสบายใจ
“ เน่ ยัยทอม เรื่องพี่ลูน่าว่าไง “
“ นายก็ไปจีบเองดิ แล้วอีกอย่างฉันไม่ใช่ทอม แล้วฉันก็มีหนุ่มมาจีบเยอะแยะ “
“ ฮ่าๆ พวกนั้นชอบของแปลกอะเดะ “
“ เด็กขี้อิจฉา “ เธอล้อเลียนคำที่ม๊าเรียกผม
ให้ตายเถอะ ยัยนี่มัน มัน!!
“ โห มินิทรู้ใจพ่อจัง ซื้อสตรอว์เบอร์รี่มาด้วย “ ลุงคิมเดินมาถึงก็เปิดถุงสตรอว์เบอร์รี่หน้าตาเฉย
“ ลุงครับ นี่ของป๊าผม “
“ แล้วไง ของป๊าแก ฉันจะกินอะ “ พอพูดจบเค้าหัวหัวเราะออกมา
ผมไม่โอเคอย่างแรง ทำไมต้องยอมเค้าขนาดนี้ ช่างภาพในกรุงเทพมีเยอะแยะ
“ รู้ไหมไอ้เสือ แกกับป๊าแก เหมือนกันยังไง “
ผมมองหน้าคนที่พูด ด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจ ในสิ่งที่ลุงคิมกำลังจะพูด
“ พวกแกสองคน แกล้งสนุกไง สำนึกบุญคุณไว้ไอ้เสือ ไม่ได้ฉันอะ แกไม่ได้เกิดหรอกไอ้หนู “ ลุงคิมหยิบสตรอว์เบอร์รี่แล้วหัวเราะออกไปอย่างมีความสุข ที่แกล้งจนหน้าผมเสียอาการได้แบบนี้
“ พ่อเธอหมายความว่าไง “
“ สงสัยเหมือนกันใช่มะ ว่าทำไมพวกเค้าถึงเป็นแบบนี้ “ สีหน้าของหญิงสาว ดูสงสัยไม่ต่างจากผม
ความสัมพันธ์ของพวกเค้ามันเป็นยังไงกันนะ ผมกับเจ้าข๋ามองหน้ากัน ด้วยความสงสัย
“ ฉันจะกินเค้กสตรอว์เบอร์รี่ “ ผมต้องรีบท้วงทันที เมื่อเจ้าข๋ากำลังจะเอาเค้กชิ้นที่ผมเล็งไป
“ แต่ฉันจองก่อนนะ “
“ แต่ฉันจะกินไง ตอนนี้ป๊าฉันจ้างงานพ่อเธออยู่นะ เธอทำกับลูกค้าแบบนี้ได้ไง “
“ เผด็จการว่ะ
เธอยอมคืนเค้กสตรอว์เบอร์รี่ชิ้นนั้นให้ผมแต่โดยดี ก็แค่เนี้ย
“ เป็นแบบนี้ก็ดี ฉันเบื่อหน้าขี้เก๊กของนายเต็มทนแล้ว รู้ไหมว่านายอยู่กับคนอื่น นายจะดึงหน้าแบบนี้ “ เจ้าข๋าทำหน้าล้อเลียนผมอีกครั้ง
ผมทำแบบนั้นที่ไหน ผมหล่อกว่านั้นตั้งเยอะ
“ ทำแบบนั้นจริงหรอ ฮ่ะๆๆ ฉันว่าฉันหล่อกว่านั้นนะ “
“ โคตรหลงตัวเองเลยอะ ฮ่าๆ “
“ บอกลูกชายแก ห่างๆลูกสาวฉันเลย “ เสียงหัวเราะของทั้งคู่ทำให้คนกวนๆ เกิดไม่ตลกขึ้นมา
“ มีพ่อตาแบบนี้ ผมก็ไม่เอาหรอก แม้หนูเจ้าข๋าจะน่ารักก็เถอะ “
“ ลูกแกมันร้าย ไปเลยไปจัดการเลย ไม่งั้นไม่ถ่ายมันแล้วงาน “
“ อย่ามาทำเป็นเด็กได้ไหม พี่ 50 แล้วนะ “ หญิงสาวเอ็ดขึ้น
“ ตอนป๊าเธอหวงเธอ พี่ไม่เข้าใจ ตอนนี้พี่เข้าใจแล้ว แล้วจะไม่ให้ใครมาเต๊าะลูกสาวพี่แน่ๆๆ “
“ ไทเกอร์ ห่างๆลูกสาวเค้าหน่อย พ่อเค้างอแง แล้ว “
“ ม๊านายบอกให้ห่างฉันหรอ “ เสียงแว่วๆที่ดังมา ทำให้เจ้าข๋าย้ำถามผมอีกครั้ง
“ ลุงคิมงอแง ฮ่ะๆๆๆ ตลกอะ แบบนี้ก็ได้หรอ เหมือนได้เอาคืนพ่อเธอเลย แบบนี้เรายิ่งต้องสนิทกันปะ “
นี่ไง เห็นทางเอาคืนพ่อเธอแล้ว ที่แท้ก็โคตรหวงลูกสาวเลย แบบนี้นิเองยัยนี่ถึงไม่เคยมีแฟนซะที เพราะว่าเราเจอกันมาตั้งแต่เด็กมันเลยทำให้ผมเป็นตัวเองกว่าที่เคยเป็น
พอถ่ายงานเสร็จ เราก็ต่างเก็บของเพื่อจะกลับ ผมเลยไม่ลืมที่จะเอาคืนคนขี้แกล้ง ที่แกล้งเรามาแสนนาน
“ ลุงคิมผมมาลาครับ เจ้าข๋าเราเจอกันที่ ม. นะ “ ไม่พอผมเลยเอามือเพื่อจะลูบผมของเจ้าข๋า ในช่วงที่เธอไม่รู้ตัวเพราะหันหลังให้ผมอยู่ แต่โดนพ่อเธอจับมือผมเอาไว้ซะก่อน
“ อย่ามาแตะลูกสาวฉัน “
“ ผมว่าลุงก็แกล้งสนุกนะ อ่อ นอกจากผมจะเป็นลูกป๊า ผมยังเป็นลูกม๊าด้วยนะ “ สายตาที่มองผม เบิกโพลงขึ้น ผมเลยยิ้มมุมปาก
“ แล้วไง!! “
“ ลุงรู้ใช่ไหม ว่าคนขี้แกล้ง ต้องโดนเอาคืนเป็นสองเท่า “ ผมมองกลับแบบกวนๆ แล้วเดินตามป๊ากับม๊าไปทันที
“ ต่อไปอย่าไปใกล้มันเลยนะ บังอาจมากระตุกหนวดเสือ เอาคำของฉันมาเอาคืนฉันงั้นหรอ “ หนุ่มใหญ่ห้าสิบ โกรธจนควันออกหู
“ พ่อเป็นแบบนี้ไง เค้าถึงอยากแกล้ง “
- ผู้เขียน
