Ep 4 : สงสัย
1893 คำ
“ พี่ลูน่าดูให้ผมหน่อยได้ไหม ทำไมผมถึงถ่ายออกมาเบลอทุกรูปเลย “
“ ไทเกอร์ สงสัยน้องจะถ่ายไม่ได้ตามกรรมพันธุ์จริงๆ กี่รูปก็เบลอ “
ผู้ชายคนนี้เป็นมนุษย์ที่น่าสงสาร เทพเจ้าแห่งการถ่ายภาพไม่รักเค้าเลย เพราะตั้งใจแค่ไหน ก็เบลอมันซะทุกภาพ จนฉันอดจะหัวเราะออกมาไม่ได้ มาดนิ่งๆ ขัดกับฝีมือจริงๆ
ฉันสอนไทเกอร์ถ่ายรูปไปพรางๆ เพราะต้องรอพี่ต้นกล้าที่มีเรียนบ่าย
เนี๊ยบดีจริงๆ ไม่ว่าจะขยับ ไม่ว่าจะนั่ง หรือเดิน บุคลิกดี เหมือนถูกฝึกมาอย่างดี ชอบนั่งไขว่ห้างเหมือนลุงซันเลยแฮะ
“ พี่มองผมทำไมครับ “
“ อ่อ ปะ ป่าว “
หวงตัวซะด้วย ห้ามมองด้วยหรอ
“ นายจะมานั่งเป็นคุณชาย สิงที่นี่ไม่ได้นะ เรียนนิเทศก็ไม่ใช่ มานั่งเก๊กอยู่ได้เกะกะ “ เจ้าข๋าพูดขึ้นมา เพราะเห็นไทเกอร์นั่งนิ่งๆอยู่ที่เก้าอี้ ที่ใกล้ๆกับจุดที่เธอกำลังทำงานอยู่
“ เธอต้องสงสารฉัน ฉันถ่ายออกมา 10 รูปเบลอหมด กำลังนั่งทำใจอยู่ “
“ อาจจะเพราะพี่สอนไม่ดีเอง “
ใช่มันเป็นความผิดของฉันจริงๆ สอนยังไงให้ถ่ายออกมา เบลอทุกรูป ฉันเลยสอนเค้าอีกครั้ง ตั้งแต่เริ่มแรก ตั้งแต่ท่าจับ การโฟกัสภาพ รวมไปถึงกดการกดชัตเตอร์เลย
“ พี่ทำให้ผมดูหน่อยได้ไหมครับ “
ฉันเลยยืนซ้อนหลังของคนตัวสูงข้างหน้า แล้วสอดมือของฉันเข้าใต้แขนของเค้า สอนให้เค้าทำตามทีละขั้นตอน อธิบายช้าๆ ทำให้เค้าดูช้าๆ
แชะ!!!
“ นี่ไงไทเกอร์ ชัดแล้ว “
ไทเกอร์หันตัวกลับมาโดยที่แขนของฉันยังสอดใต้แขนของเค้าอยู่เลย มันทำให้ฉันได้เห็นเค้าใกล้ๆ ขนาดนี้เป็นครั้งแรก หล่อจังเลย ผมดำสนิท จมูกโด่ง
ตึกๆ ตึกๆ
“ พี่จะกอดผมอีกนานไหม “
ฉันต้องรีบดึงแขนกลับ เพราะตอนนี้ก็เหมือนตัวเองกอดเค้าอยู่จริงๆ
“ มองพี่ใกล้ๆ แบบนี้ พี่น่ารักมาก “ พอพูดจบ เค้าก็เดินไปถ่ายรูปจุดต่างๆต่อ
อะไรวะ ชมแล้วก็ไป สรุปเค้าชมฉันน่ารักงั้นหรอ ฉันมองเค้าที่ถ่ายภาพไปเรื่อยๆ แล้วเดินเอากลับมาให้ฉันดู ซึ่งมันก็เบลออีกแล้ว เค้าดูเซ็งมาก
“ ลูน่า รอนานไหม ขอโทษที พี่รีบมาสุดๆแล้ว “ เสียงของคนที่รีบมาจนหอบ ทำเอาฉันต้องหันไปมอง
“ นาน แต่ว่าได้ไทเกอร์ มาช่วยฆ่าเวลา คนอะไรถ่ายรูปไม่ได้เรื่องเลย ฮ่าๆ “
พี่ต้นกล้ามองชายหนุ่มที่แทบไม่ได้สนใจฉัน หรือสนใจที่เค้ามาเลย แต่จริงจังกับการถ่ายภาพแบบสุดๆ
“ เรากลับกันเลยไหม “
พอได้ยินว่าฉันจะกลับ ไทเกอร์ก็เดินเข้ามา ขอบคุณตามมารยาทที่ฉันสอนเค้าถ่ายรูป
“ ขอบคุณครับพี่ วันนี้ผมสนุกมาก สงสัยต้องฝึกอีกยาว “ คนที่ไม่ยิ้ม จู่ๆ ก็ยิ้มออกมาบางๆ ยิ้มสวยจังแฮะ
ฉันบอกลาทุกคน ก่อนจะเดินตามพี่ต้นกล้าเพื่อขึ้นรถ วันนี้ฉันมีนัดกับลุงซันที่โรงแรม เพื่อฝึกงาน ถ้าสายต้องโดนดุแน่ๆ
“ ไอ้เสือ นายมันร้าย เอาซะพี่ลูน่าเสียอาการเลย “
“ ดูด้วยฉันใคร การจีบสาวอะ มันมาทางกรรมพันธุ์เหมือนกัน “
“ อาเติร์ดเนี่ยนะ ไม่เชื่ออะ ป๊านายนะ ดูเป็นผู้ใหญ่ รักม๊านายมากๆ “
“ เห็นแบบนี้ ป๊าฉันเนี่ย เสือมาก่อนนะ แค่เค้าหยุดเพราะเจอคนที่เค้าจะรักแล้วเท่านั้น ฉันก็เหมือนกัน ฉันรอคนนั้นอยู่ ไม่มาสักที “ ชายหนุ่มตอบหญิงสาวด้วยความภาคภูมิใจ
“ ดีเนอะ ป๊านายยังหยุดได้ พ่อฉันเนี่ยหยุดไม่ได้เลย “
“ แต่เค้าก็รักเธอมากนะ อย่ามาทำเป็นหมาหงอยได้ไหม มันทุเรศ “
“ นายสิทุเรศ “ หญิงสาวตัวเล็กกระทุ้งแขนใส่ชายหนุ่มอย่างแรง
“ โอ๊ยยย!!!! เธอทำร้ายร่างกายฉันมา 2 ไฟลท์ละนะ ไปดีกว่า สาวไม่อยู่แล้ว เหลือแต่หมาหงอย ไว้พรุ่งนี้จะมาใหม่ “
Jaokha Say.......
แชะ!!! เสียงจากจากชัตเตอร์ที่ห่างไปไม่ไกล ทำเอาฉันต้องหันหลังไปมอง อ่าวพี่เต มาถ่ายฉันทำไมอะ
“ นางแบบวันนี้สวยนะคะ “
“ พี่เตมีอะไรรึป่าวคะ “ แบบนี้มันกำลังหลีฉันชัดๆ
พี่เตเป็นหัวหน้าชมรมถ่ายภาพ ที่สาวๆมากมาย ต่างอยากมาเป็นนางแบบให้เค้าถ่ายทั้งนั้น
“ ไม่มีหรอกค่ะ แค่จะบอกว่าเจ้าข๋าสวยทุกวันเลย “
เหอะๆ ให้ตายเถอะจะหนีออกไปยังไงดี อยู่กันสองคนแบบนี้ไม่ดีเลย ไม่ใช่ว่าฉันเล่นตัวนะ แต่คนเจ้าชู้ในชีวิตฉันมีแค่พ่อฉันคนเดียวก็พอ
“ เราไปกินข้าวกันดีไหมคะ แล้วพี่จะได้ส่งน้องเจ้าข๋าที่บ้านด้วย “
“ ไม่ดีกว่าค่ะ พ่อของเจ้าข๋าโหดมาก เค้าต้องไม่โอเคแน่ๆเลย ที่มีผู้ชายมาส่ง “
ฉันพยายามจะปฏิเสธ เพราะไม่อยากมีปัญหากับพ่อเรื่องคนที่มาส่งอีก
“ แย่จังเลย เจ้าข๋ากับเจ้าเพอร์เฟคแมน คบกันอยู่หรอคะ “
เพอร์เฟคแมน ไทเกอร์อะหรอ คบกัน??? แหวะ!!!! ไม่มีทางอะ ชีวิตฉันจะไม่เอาคนเจ้าชู้เข้ามาในชีวิตเพิ่มอีกเด็ดขาด
“ ใช่ที่ไหนล่ะคะ เป็นคนขี้เก๊ก ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กค่ะ อย่าบอกว่าคบกันอีกนะคะ ฉันขนลุก “
“ ถ้าแบบนี้เจ้าข๋าก็โสดใช่ไหมคะ “
“ ฉันไม่เคยคบใครอยู่แล้ว “
ฉันรีบเก็บของแล้วออกจากห้องดีกว่า ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย ฉันเป็นคนปฏิเสธไม่เก่งซะด้วย ทำยังไงดี
“ หมาหงอย ฉันลืมกล้อง “ เสียงที่เหมือนเสียงสวรรค์มาช่วยของฉัน แม้จะมาจากคนที่ไม่ได้อยากให้เข้ามาช่วยเท่าไหร่ก็เถอะ
“ พี่เต เพื่อนเจ้าข๋ามาพอดีเลย คงต้องไว้คราวหน้านะคะ “
ฉันเดินไปควงแขนคนที่มาเอากล้อง แล้วเดินออกไปทันที ทิ้งให้พี่เตให้ยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้อยากเล่นตัวจริงๆนะ ไม่ใช่ว่าเค้าขี้เหร่ แต่อย่างที่บอก ชีวิตฉันมีคนเจ้าชู้แค่คนเดียวก็พอแล้ว
“ เธอติดหนี้ฉันแล้วนะ อย่าลืมช่วยฉันจีบพี่ลูน่าหล่ะ “ เสียงทุ้มๆของคนที่มองมาด้วยสีหน้าเรียบๆ เหมือนกับกำลังจะบอกว่า ที่พูดออกไปเอาจริงนะ
ให้ตายเถอะ นายมันแค่คนที่ผ่านมาเท่านั้น ดันเป็นบุญคุณเลยซะงั้น โคตรจะถูกเอาเปรียบเลยว่ะ รับปากส่งๆไปก่อนแล้วกัน ช่วยได้แค่ไหนก็แค่นั้น
“ เออ จะช่วยแค่ในระดับที่ไม่ฝืนใจนะ “
“ อื้ม ฉันอะมีความสามารถพอ แค่โทรบอกเวลาที่เค้ามาชมรม คอยบอกว่าฉันมาที่นี่ทุกวันก็พอ แม้ฉันจะไม่มาก็ต้องบอกว่ามา เข้าใจไหม “ หมอนี่มันน่าจะเกิดเป็นลูกพ่อฉันนะเนี่ย
“ นายนี่มันเหมือนพ่อฉันจริงๆ เกลียดที่สุด “
ขาของคนที่ฟังหยุดชะงัก
“ สาบานเลยว่าไม่เหมือน เพราะถ้าฉันคิดจะรักใคร ฉันรักจริงนะ “ สีหน้าที่พูดออกมาด้วยความจริงจัง มันทำเอาฉันไม่อาจจะละสายตาจากเค้าได้เลย
ให้ตายเถอะ คำว่ารักมันเป็นยังไงนะ
“ ความรักมันเป็นยังไง เสือ “
“ ไม่รู้สิ มันเป็นความรู้สึกที่ เราจะให้ทั้งชีวิตกับเค้าได้มั้ง “
คนที่ให้ได้ทั้งชีวิต มันมีจริงหรอ??
ขายาวๆของชายตรงหน้าก้าวเดินต่อ แต่ฉันกับเดินต่อไม่ได้เพราะความสงสัย
“ จะมาหยุดบ้าบออะไรนี่มันถนน “ มือใหญ่ของคนที่พูดเดินมันจับมือของฉันที่ยืนนิ่งอยู่กลางถนนให้เดินไปต่อ
ฉันมองด้านหลังของคนที่ลากฉันให้ตามถนนด้วยความไม่เข้าใจ
“ กลับไง ฉันไม่ส่งนะ บ้านเธอกับฉันมันคนละทาง “
“ เออ รู้แล้วล่ะหน่า เดี๋ยวพ่อฉันมารับ นายไปได้แล้วไป “
แล้วเค้าก็ไปจริงๆ สุดยอดเลยผู้ชายคนนี้ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย นี่นะหรอ เพอร์เฟคแมน ที่ทุกคนคลั่งไคล้ ปีศาจแมนละสิไม่ว่า
ไม่นานนักรถสีดำคันที่คุ้นเคยก็มารับ
“ ทำไมทำหน้าเป็นตูดแบบนี้อะ “
“ พ่อเคยมีความรักจริงๆไหม “ ฉันถามคนเป็นพอที่ทำสีหน้าตอบไม่ถูก
“ เคย บ่อยไป “
“ แล้วทำไม พ่อถึงไม่แต่งงานกับใครสักคน “
“ อยากมีแม่ว่างั้น มินิทเป็นไง ฮ่ะๆๆ “ พ่อตอบแกมตลก แต่ฉันไม่ตลก
“ เอาจริงๆ พ่อชอบเค้าใช่ไหม คุณน้ามินิทอะ “
“ ไม่ได้ชอบ แต่พ่อชอบแกล้งสามีเค้าไง ตอบไปกี่ครั้งแล้ว “
แค่นั้นจริงๆหรอ คุณน้ามินิทเป็นคนสวยฉันรู้ แต่พ่อไม่ชอบคนมีเจ้าของ แต่การตามแซวคุณน้ามินิทตั้งแต่ฉันเด็กยันโต มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ พ่อฉันไม่ใช่คนขี้เหร่ แม้จะมีอายุ แต่บอกเลยว่าหน้าเด็กกว่าอายุมาก แถมสาวๆที่เป็นนางแบบติดกันเกลียว
“ พ่อจะตามขั่วนางแบบรุ่นลูกไปเรื่อยๆไม่ได้นะ หนูอยากให้พ่อมีความสุขมากกว่า “
“ เจ้าข๋า ตอนนี้พ่อแฮปปี้นะ “
“ พ่อไม่เคยคิดจะให้ทั้งชีวิตกับใครบ้างหรอคะ “
พ่อฉันอึ้งและเงียบไปเลย หลังจากที่ฉันถาม ฉันยังคงมองคนเป็นพ่อเพื่อทวงคำตอบ
“ มี!!...หนูไง หนูเป็นคนเดียว ที่พ่อยอมแชร์โลกของพ่อทั้งใบ เพราะหนูคือโลกทั้งใบของพ่อ “
คำตอบที่ทำเอาฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้ จริงอย่างไทเกอร์ว่า ฉันมีพ่อที่รักฉันมากจริงๆ แบบนี้ไงฉันเลยไม่เคยดื้อกับพ่อเลยสักครั้ง การที่พ่อเลี้ยงฉันคนเดียวได้ดีขนาดนี้ ฉันไม่ได้รู้สึกขาดซะหน่อย
“ กินไรดีคะ อยากกินไรยำๆอะ “
“ โอเค ซื้อไปกินบ้านก็ได้ “
นี่คือเหตุผลนึงที่อยากให้พ่อมีเมีย เพราะบ้านเราไม่มีใครทำอาหารเป็นเลย ฉันทำได้นะ แต่รสชาติสามารถฆ่าคนให้ตายได้เลยล่ะ
พอเรามาถึงบ้าน พ่อก็ถอยรถเทียบกับรถคันเก่า ที่พ่อยังจอดเก็บเอาไว้ พ่อบอกทิ้งหรือขายไม่ลง เพราะใช้มาตั้งแต่บริษัทเรายังเป็นบริษัทเล็กๆ พ่อจะใช้เวลาในวันหยุดเช็ดมันบ่อยกว่ารถคันที่ใช้ทุกวันซะอีก
“ พ่อคะ หนูอยากลองเอารถคันเก่าของพ่อไปหันขับดูได้ไหมคะ “
“ เอาคันใหม่ไปเลย คันนั้นพ่อจะเก็บเอาไว้ในความทรงจำ มันพังไปหาอะไหล่ไม่ได้แล้วด้วย “
อะไรคือความทรงจำนะ รถที่แม่เคยนั่งแบบนี้หรอ จริงหรอ อย่างพ่ออะนะจะรักแม่ขนาดนั้น ไม่มีทางอะ ต้องรู้ให้ได้ซะแล้วสิ
- ผู้เขียน
