หลี่ซ่งหมินถอนใบหน้าคมเข้มของเขาออกมาเพียงนิดเพื่อพิศมองนาง เขาเห็นหงเหม่ยหลงกำลังเหม่อมองตอบเขากลับมา
“หลงเอ๋อร์...” เขายังคงเรียกนางเสียงแผ่ว
“หืม...” นางตอบเขาเสียงเบาแผ่วเช่นกัน
หลี่ซ่งหมินมิได้กล่าวคำใด เขาเพียงก้มหน้าลงเพื่อแนบชิดนาง
หงเหม่ยหลงเพียงยืนนิ่งๆ ตัวแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น
นางมิอาจต้านความรู้สึกใดๆที่กำลังก่อตัวอยู่ในยามนี้
ไม่อาจต้านทานได้จริงๆ
หลี่ซ่งหมินเองก็เช่นเดียวกัน
เขาไม่คิดที่จะห้ามปรามความต้องการใดๆที่มีต่อนาง
สองชายหญิงที่ยืนอยู่ในท่าแนบชิด เพียงเอียงหน้าเข้าหากันจนริมฝีปากอุ่นร้อนของทั้งคู่ประกบเข้าหากันจนไร้ช่องว่างใดๆ
จากประสบการณ์ที่ถูกหลี่ซ่งหมินจูบมาก่อนหน้า ทำให้หงเหม่ยหลงตอบสนองเขาได้ไม่ยาก
มือข้างหนึ่งของหงเหม่ยหลงจับอยู่ตรงท้ายทอยของหลี่ซ่งหมิน มืออีกข้างกอดกระชับอยู่ตรงไหล่กว้าง
หลี่ซ่งหมินเลื่อนริมฝีปากของเขาออกจากริมฝีปากของนาง เลื่
