นางเป็นสตรีร้ายกาจ หน้าตาดุดัน นิสัยไม่เหมือนใคร
ส่วนเขาเป็นถึงโอรสแห่งมังกร ทั้งสูงส่งงามสง่า เป็นที่หมายปองของเหล่าสตรี
“ข้าเคยบอกแก่ท่านแล้ว ว่าข้ามิใช่สตรีใจดี และความอดทนของข้าย่อมมีจำกัด”
ชายหนุ่มก้มหน้าตรงซอกคอของหญิงสาวในอ้อมกอดจากทางด้านหลัง เขาพยายามเอ่ยแม้เสียงจะแหบเบา “ข้ารู้ ข้าขอโทษ”
นางถามเสียงเบา อยากให้แน่ใจ “ท่านยังเหมือนเดิม ใช่หรือไม่...”
“แน่นอน ข้ายังเหมือนเดิมมิแปรผัน” ชายหนุ่มกระซิบพร้อมกระชับร่างบางไม่ยอมปล่อย “ข้าขอโทษ”
“ข้าน่ะ...ข้าจะไม่ทนอีกต่อไป ข้าจะไม่ทนกับอะไรอีกแล้ว ข้าไม่สนใจระบบเมืองหลวง ระบบขั้วอำนาจอะไรทั้งนั้น ท่านเป็นของข้าคนเดียว ท่านเข้าใจหรือไม่”
“อืม” เขาตอบเสียงแผ่ว
“ต่อไป ข้าจะไม่ให้ใครเข้าใกล้ท่านอีก ข้าจะฆ่าทิ้งให้หมด”
“ข้ารู้ เจ้าเป็นนางมารน้อยของข้า” เขากล่าวพลางยกมือขึ้นบิดแก้มนวลนั้นอย่างนึกเอ็นดู
“ข้าจะไม่ทนอีกแล้วนะ”
“อืม...”
“ข้าไม่ได้ล้อท่านเล่น”
“ข้ารู้”
หญิงสาวยังคงบ่นอุบอิบอย่างขัดเคืองพลางก้มหน้าซุกซบอยู่กับแผงอกอบอุ่นของเขา
ชายหนุ่มเพียงยืนอมยิ้มประคองกอดนางพลางนึกขอบคุณสวรรค์
เขาขอบคุณทุกสรรพสิ่งไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ส่งสตรีนางนี้ให้เกิดมา
ขอบคุณที่ทำให้เขาได้พบเจอกับนาง
ได้รักนาง...
นางเป็นหนึ่งเดียวในดวงใจของเขา
เป็นสตรีนางเดียวที่เขาจะรักตลอดไป...