นอกห้อง
หงเหม่ยหลงเดินออกมาจากห้องหนังสือของหลี่ซ่งหมิน พลางคิดในใจ สตรีนางนั้นท่าทางไม่ธรรมดา การแต่งกายบ่งบอกฐานันดรชัดเจน หลี่ซ่งหมินเป็นองค์ชายเช่นนั้นสตรีนางนั้นย่อมเป็นองค์หญิง นางน่าจะมีส่วนสำคัญในราชสำนักไม่น้อยถึงได้รับบรรดาศักดิ์เป็นองค์หญิง เช่นนั้นก็คู่ควรแล้ว สตรีนางนั้นคู่ควรกับหลี่ซ่งหมินแล้ว
ถึงแม้ว่าหงเหม่ยหลงจะมาจากสถานที่ห่างไกลระบบเมืองหลวงและยังคงโง่งมอยู่มากเกี่ยวกับเรื่องราวภายนอกอาณาจักรของตนเองแห่งนี้ แต่นางยังพอจะเข้าใจเรื่องพวกนี้อยู่ไม่น้อย
บุรุษของราชวงศ์ย่อมเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นแล้วนางจะเห็นแก่ตัวไม่ได้ ต่อให้นางจะชมชอบเขาถึงเพียงไหนก็ตาม
“เจ้า! หยุดนะ” เสียงของสตรีนางหนึ่งดังขึ้นทางด้านหลังของหงเหม่ยหลง หญิงสาวหันหน้าไปตามเสียง เห็นเป็นสาวใช้นางหนึ่งและองค์หญิงที่หงเหม่ยหลงนึกถึงอยู่
“เจ้าเป็นสาวงามขององค์ชายสินะ” สาวใช้คนเดิมกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเบ่งอ
