หายไปเพียงสองวัน เซียงฉินก็กลับมาที่จวนจวิ้นอ๋องอีกครั้ง
นางมาในชุดประโปรงตัวใหม่เอี่ยมสีฉูดฉาดแดงอมส้ม ทรงผมและเครื่องหน้าเสกสรรโดยจิงชิงและบ่าวใช้คนอื่น ๆ ที่ช่วยกันยื้อยุดฉุดกระชากราว ๆ สามสี่คน ดวงตาใสกระจ่างวาววับ เพิ่มความมั่นใจด้วยเครื่องประดับรูปผีเสื้องดงามราวกับมีชีวิตจริงสองอันกับต่างหูเงินระย้าเปล่งประกาย ภายนอกว่าพร้อมแล้ว ภายในพร้อมเสียยิ่งกว่า นางมีแผนการแยบยลรับมืออยู่เต็มหัว
เขาคงคิดว่านางอ่อนแอ คงคิดว่านางถอดใจกับอะไรง่าย ๆ แต่สำหรับกู้เซียงฉินผู้ไม่เคยย่อท้อต่ออะไรทั้งสิ้น…แน่นอนว่าเขากำลังคิดผิดอย่างมหันต์!
"ท่านอ๋องอยู่ที่ใด ข้าจะเข้าไปหาท่านอ๋อง"
ประโยคเดิม พูดกับคนเดิม ๆ ราวกับว่า ภาพเหตุการณ์นั้นกำลังฉายวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
บ่าวอาวุโสประจำจวนอ๋องค้อมกายคำนับ ก่อนจะนำทางนางเดินเข้าไปที่เรือนประธานหลัก
เซียงฉินพุ่งพรวดเข้าไปในเรือนพร้อมกับตะโกนเสียงดังว่า “ท่านอ๋อง
