เก้าเดินมาส่งไวน์ด้านล่างโดยไม่ได้ให้เขาเข้าไปร่ำลากวากวาด้วยซ้ำ แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไร
เขารู้ว่าไม่ควรทำให้คนอย่างเฮียเก้าหงุดหงิด และที่สำคัญ กวากวาก็ควรพักผ่อนด้วย จะให้เขาไปกวนก็ดูไม่ใช่การดีสักเท่าไหร่นัก
“เดี๋ยวน้องตื่นมา มึงก็ให้กินข้าวกินยาที่กูจัดไว้ให้นะ”
“อืม”
“แล้วระหว่างนี้ก็คอยเช็กด้วยว่าตัวน้องร้อนรึเปล่า ถ้ารู้สึกว่าร้อนกว่าปกติก็เช็ดตัวให้น้องด้วย”
“รู้แล้ว รับโทรศัพท์ด้วยนะมึง เผื่อกูมีอะไรด่วน”
ไวน์ยกแขนขึ้นกอดอก มองพิจารณาเพื่อนก่อนจะพูดออกมา
“มึงดูห่วงน้องกวากวามากเลยนะ คนนี้จริงจังเลยใช่มั้ย”
“พูดอะไรของมึง”
เก้าตอบปัด ๆ พลางเบือนหน้ามองไปอีกทาง
“หรือจะบอกว่ามึงไม่ห่วงน้องเขา?”
ไม่ง่ายนักที่จะเห็นเก้ามีอาการแบบนี้ ไวน์เลยถือโอกาสแหย่เพื่อนเล่นอีกหน่อย
“กูจะไปห่วงอะไร โต ๆ กันแล้ว”
“หรา ถ้าอย่างนั้นให้น้องไปอยู่ห้องกูปะล่ะ กูดูแลเอง”
“เสือก”
“แล้ว
