นับจากวันที่กวากวาไม่สบายนี่ก็เข้าวันที่สามแล้ว เก้ายังต้องทำความสะอาดห้องเอง เนื่องจากยังไม่ครบหนึ่งอาทิตย์ที่เขาให้แม่บ้านลาไป
“เฮีย กวาเบื่อ กวาอยากออกไปด้านนอก”
คนตัวเล็กเดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ก่อนบ่นด้วยหน้าตามู่ทู่
เพราะตั้งแต่เธอไม่สบายจนหายแล้ว เก้ายังไม่ยอมให้เธอออกไปเที่ยวเลย ไปไกลสุดแค่ห้างข้าง ๆ คอนโดเอง
“หายดีแล้วรึไง”
“ดีแล้วค่ะ ดีมาก ๆ เลย”
เธอเดินไปแปะหน้าผากลงบนแขนแกร่งที่กำลังเก็บไม้กวาดอยู่
มือหนาดันหัวเธอออกก่อนจะขยี้เบา ๆ ลงบนเส้นผมนุ่ม
“เมื่อคืนไม่เพลียรึไง”
“กะ กะ ก็นิดหนึ่งค่ะ >_<”
กวากวาตอบเสียงตะกุกตะกัก ถึงเมื่อคืนจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมีอะไรกับเขา แต่ก็ใช่ว่าเธอจะหายเขินอายแล้วสักหน่อย
“เหรอ ไหนมาเช็กดูดิ”
“อร๊าย เฮีย ไม่เอา”
กวากวาร้องเสียงหลงเมื่อเสื้อยืดตัวบางถูกเลิกขึ้นจนอยู่เหนืออก พร้อมทั้งสัมผัสจากริมฝีปากร้อนที่ประกบลงบนเนินอกรุนแรง
