ของหวาน 9
1162 คำ
ทั้งสองอยู่รถกระบะตอนเดียว ถึงภายนอกดูไม่ทันสมัย แต่ข้างในสะอาดเอี่ยม มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำยาปรับอากาศ เป็นกลิ่นคล้ายๆ วนิลาซึ่งทำให้สดชื่น
“เข้าใจเลือกนะคะ หนูพายว่าจะทักตั้งแต่ตอนขึ้นรถออกมาจากร้าน”
“หมายถึงอะไรครับ”
“กลิ่นนี้ไง หนูพายคิดว่าพอลอยเข้าจมูกปุ๊บก็คิดถึงคุณสมหมายเลย เป็นกลิ่นประจำตัวคุณ หอมเหมือนขนมหวาน”
“ฮ่าๆ ๆ ชวนให้หิวใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มเอ่ยเองตบมุกเอง เป็นตอนนั้นที่พายหอมรู้สึกว่าหล่อน กำลังถูกเกี้ยวอย่างหนัก
“คุณสมหมายจะพาไปไหนคะ นี่ดึกแล้วน้า หนูพายมีเวลาไม่มาก ยังไงห้ามเกินเที่ยงคืน ช่วงนี้ไม่มีเรียนทั้งสัปดาห์ก็จริง แต่อย่าลืมว่าหนูพาย ยังเป็นพนักงานคนเก่งของร้านบ้านชมชื่น”
“รับรอง ส่งเจ้าหญิงกลับห้องทันก่อนเที่ยงคืนครับ เอางี้ไหมไปกินไอศกรีมกัน ร้านคงยังไม่ปิด ซื้อกินในรถกันนี่แหละ”
เขาหมายถึงร้านอาหารฟาสต์ฟูดส์ชื่อดังแบบ ไดร์ฟ-ทรู (การสั่งอาหารแบบรวดเร็วและรับกลับบ้าน)
“ได้เลยค่ะ กำลังอยากหาอะไรหวานๆ ล้างคอพอดี” หล่อนว่าออกไปแล้วหัวเราะกิ๊ก ด้วยสังเกตเห็นว่าฌอนยื่นหน้ามาใกล้ๆ ทำท่าเหมือนจะแซว
“เปล่านะคะ หนูพายไม่ใช่คนทะลึ่งเสียหน่อย คุณสมหมายเนี่ย ชอบจับผิดจังเลย แบบนี้ไม่พูดอะไรให้ฟังแล้ว”
“ฮ่าๆ ๆ พายหอมน่ารักนี่ครับ ผมมองไม่เบื่อเลย เวลาทำอะไรก็ชวนให้ผมคิดตามตลอด โดยเฉพาะ... เรื่องมุ้งมิ้ง บนเตียง” เขามิวายชวนให้หล่อนคิดลึกไปอีก
“นี่ๆ บ้าบอใหญ่” หล่อนร้องโวยวายเล็กน้อย และใช้กำปั้นเล็กๆ ตบตีเขาอีกชุด
“เห็นไหมครับ ทำอะไรก็น่ามอง”
“อย่ามาชมกันเกินไปเลยค่ะ หนูพายเนี่ยทำเรื่องพังมาตลอด อะไรที่ควรจะดี มันล้มเหลวไม่เป็นท้าบ่อยไป”
“ทุกอย่างมันมีเหตุผลนะครับ อย่าเพิ่งต่อว่าตัวเองเลย” เขาบอกหล่อนและเป็นตอนนั้นที่ยื่นมือมาวางที่ศีรษะหญิงสาว และขยี้เส้นผมหนานุ่มเบาๆ
สัมผัสที่ส่งต่อมาทำให้ใจสาวเต้นระรัวแรง พายหอมลุ้นเหลือเกินว่าวินาทีต่อจากนั้นจะเป็นเช่นไร กระทั่งเขาเอามือออก หล่อนจึงนึกเสียดาย
“รู้สึกดีจังค่ะ” หล่อนว่าเสียงเบา หากเจือด้วยความหวั่นไหว
“ถ้าอย่างนั้นให้ผมทำบ่อยๆ เป็นไง”
“ได้ซีคะ แต่หนูพายกลัวจะเคยตัว ถ้าวันหนึ่งคุณกลับไปแล้ว จะมีใครให้หนูพายอ้อน...” หล่อนถามตรงๆ พลางมองใบหน้าหล่อเหลาของฌอน
“พูดแบบนี้ ผมไม่อยากกลับบริษัทเลย เอ หรือให้ย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน”
“อุ๊ย อยู่แล้วให้หนูพายเลี้ยงก็ไม่ไหวน้า คุณสมหมายตัวโต แถมยังมีเรือพ่วงด้วย ฮิๆ ๆ”
“ผมไม่ให้พายหอมลำบากหรอก รับรองได้เลย ถ้ามีผมอยู่ใกล้ๆ พายหอมต้องเป็นเจ้าหญิงขนมหวานแน่นอน”
“พูดให้หนูพายฝันไปไกลอีกแล้ว เนี่ยกำลังจินตนาการไปว่ายืนอยู่ในร้านขนมของตัวเอง มองดูลูกค้าเข้าออกร้านตลอดเวลา แล้วรับเงินจนไม่รู้จะเอาไปเก็บไว้ที่ไหน”
“เราก็มาช่วยกันทำให้ความฝันเป็นจริงสิครับ ไม่เห็นจะยาก กล้าฝันแล้วต้องไปให้ถึง”
เขาว่าและคราวนี้ไม่ได้วางมือบนศีรษะหล่อน หากขอมือหญิงสาวไปกุมเอาไว้ด้วย
“อะ อุ่นจังค่ะ อุ๊ย... นิ่มด้วย”
พายหอมอึ้งอยู่มาก มือใหญ่เขาไม่ได้นิ่มแบบหญิงสาว แต่อบอุ่นและให้สัมผัสที่ดี
“มือผมนิ่มนะครับ แต่อย่างอื่นไม่ใช่”
ฌอนเผยความรู้สึกออกไป เขามองออกว่าพายหอมพร้อมรับในสิ่งที่เขาต้องการสื่อสาร
“เรา...” หล่อนเอ่ยได้แค่นั้น ริมฝีปากสีสดก็ประทับจุมพิตลงมา
จุมพิตแรกที่แสนละมุน พร้อมการเปิดรับประสบการณ์ที่พายหอมไม่เคยก้าวผ่านไปถึง นอกจากในความฝัน
หล่อนเอื้อมมือค่อยๆ สัมผัสเรือนร่างฌอน บีบเบาๆ ก่อนออกแรงหนักขึ้นทีละนิดอย่างเผลอไผล กล้ามแขนแน่น และตัวอุ่น ทุกอย่างดูมีชีวิต และชวนให้หวิวไหว
กระทั่งเขาปล่อยให้ริมฝีปากหล่อนเป็นอิสระ เสียงสดใสจึงเอ่ยขึ้น
“ขอไอศกรีมโคนช็อกโกแลตนะคะ” หล่อนพูดถึงการสั่งของหวาน ด้วยอยากแก้เขินนั่นเอง
“เอ แท่งเดียว... พอไหมครับ”
คำถามเขาทำให้แก้มนวลแดงระเรื่อ ถึงยังไม่เคยผ่านมือชายใด แต่พายหอมชอบเรื่องใต้สะดือมากหล่อนอ่านประสบการณ์ต่างๆ จากนิยายมาเยอะ เป็นหนอนหนังสือแนวเพ้อฝัน พระเอกหล่อล่ำ สายเปย์ และประสบการณ์สยิวซาบซ่าน พายหอมกำลังคิดเข้าข้างตัวเองว่า คงต้องหาโอกาสลองใช้กับผู้ชายคนนี้
ฌอนขับรถเข้าไปจอดที่ร้านไดรฟ์ทรู ตรงช่องสำหรับสั่งสินค้า พายหอมค่อนข้างตื่นเต้นมาก หล่อนไม่ได้มีโอกาสตุ๊กตาหน้ารถนัก และการสั่งสินค้าเช่นนี้ก็เป็นครั้งแรกเลยทีเดียว
“พาหนูพายมาสั่งบ่อยๆ นะคะ เคยแต่ขาย พอได้ลองทำหน้าที่คนซื้ออะไรแบบนี้ มันสนุกดีค่ะ”
“ได้สิครับ ผมจะมาพาทุกคืนเลยเป็นไง”
“อิๆ ๆ คุณสมหมายพูดเองน้า ฉะนั้นห้ามเบี้ยวค่ะ” หล่อนว่าและยื่นนิ้วก้อยไปขอเข้าเกี่ยว ฌอนอมยิ้มน้อยๆ ซึ่งนอกจากเกี่ยวนิ้ว เขายังหอมแก้มหล่อนไปฟอดใหญ่
“แน้... ทำเกิดคำสั่งนะคะ ชอบเอาเปรียบหนู”
“ก็ผมอดใจไม่ไหวนี่ครับ พายหอมน่ารักเป็นบ้า”
“เอ น่ารัก... แล้วจะรักไหมคะ”
หล่อนถามและทำเป็นเสมองไปทางอื่น ไม่กล้าสานสบสายตาคม ที่กำลังส่งความหวานละมุนละไมมาให้
จากนั้น ทั้งคู่ได้ไอศกรีมมาสองโคน พร้อมพายเผือกกับพายแอบเปิ้ลอีกสองชิ้น
พายหอมไม่ได้หิว แต่หล่อนอยากกินของหวานจริงๆ พอได้ลิ้มรสไอศกรีมเย็นๆ จึงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่หล่อนเหมือนเด็กที่ได้ของอร่อยถูกใจ พอกินแล้วก็ทำภาพซุกซนให้ฌอนเห็น
ส่วนไอศกรีมของฌอนเป็นวนิลา เขาไม่ได้กินในทันทีฝากหญิงสาวถือไว้ให้
“อุ๊ยๆ จะละลายหมดแล้วนะคะ”
“อันที่จริง ผมอยากให้พายหอมกินมากกว่า เห็นแล้วอิ่มเลย”
“ไม่ได้น้า ใครจะยอมอ้วนคนเดียว หนูพายกลัวอ้วนมากกกก” หล่อนลากเสียงยาว
“ฮ่าๆ ๆ แบบนี้เรียกว่ากำลังดี พายหอมเนี่ยสเปคผมเลย สูงพอประมาณ และเอ่อ จับอุ้มกลับบ้านได้สบาย” พอเขาเอ่ยออกมาเช่นนั้น หญิงสาวจึงนิ่งค้าง หล่อนจั๊กจี้หัวใจ อีกทั้งหวิวไหวอย่างบอกไม่ถูก คืนนี้คงหลับฝันดีแน่นอน
- ผู้เขียน
