บทที่ 3/1
1021 คำ
แชตไลน์ด้านบนสุดทำริสายิ้มกว้าง เจ้าหล่อนเปิดอ่านแล้วพิมพ์ตอบด้วยหัวใจที่ฟูแน่นคับอก
Risa : คิดถึงที่สุดเลยค่ะ อยากให้ถึงวันที่สามสิบเอ็ดธันวาเร็วๆ จัง
วันส่งท้ายปีเก่าเข้าสู่ปีใหม่ในปีนี้เธอไม่เหงาเหมือนปีที่ผ่านมาแล้ว เพราะว่าเธอมีเพื่อนเคาท์ดาวน์ข้ามปีไปด้วยกันถึงสองคน คนหนึ่งอยู่ในท้อง และอีกคนที่กำลังจะได้พบหน้ากันในเร็วๆ นี้
ตื่นเต้นจัง..
เพียงแค่นึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของหนุ่มลูกครึ่งผู้ซึ่งมีเลือดผสมระหว่างไทยและสายเลือดแห่งดินแดนที่ได้ชื่อว่ากระทิงดุอย่างสเปน หัวใจสาวน้อยวัยยี่สิบสี่อย่างเธอก็เต้นตุบตับ ตุบตับ
‘Hi! คิดถึงนิดจนต้องวิดีโอคอลมาเลยเหรอคะ’
ชายหนุ่มวัยสามสิบต้นอมยิ้มเมื่อได้ฟังคำพูดคำจาของสาวน้อย ‘คิดถึงมากก’ เขาลากเสียงยาวเพื่อเน้นย้ำให้เจ้าหล่อนรู้ ‘อยากกินกับข้าวฝีมือน้องนิดใจจะขาด อยู่นี่กินอะไรก็ไม่อร่อยเลย สู้ฝีมือนิดก็ไม่ได้’
‘ปากหวานจังเลยนะคะ ไว้กลับไทยเมื่อไหร่ นิดจะทำให้พี่อันเดรสทานจนพุงแตกไปเลย’
‘แล้วนี่อยู่ไหน’ แม้มุมมองที่เห็นผ่านหน้าจอสมาร์ตโฟนไม่กว้างนัก แต่ก็พอรู้ได้ว่านี่ไม่ใช่บ้านไอ้คุณกรณ์อะไรนั่น
‘คอนโดฯ ที่นิดซื้อมารีโนเวตไว้น่ะค่ะ นิดย้ายออกจากบ้านพี่กรณ์แล้วนะคะ รอแค่นัดวันหย่า อีกไม่นานนิดก็จะเป็นอิสระแล้วค่ะพี่อันเดรส’ เธอเล่าให้อันเดรสฟังโดยไม่ต้องรอให้เขาถาม
‘ไม่ต้องห่วงนะนิด ต่อจากนี้ไป พี่จะดูแลนิดเอง ย้ายมาอยู่สเปนกับพี่ไหม มาช่วยพี่ดูแลธุรกิจด้วย’
‘เกรงว่าจะไปป่วนซะมากกว่าสิคะ’ หากตัวคนเดียว เธอคงไม่ปฏิเสธข้อเสนอนี้ แต่นี่มีอีกหนึ่งชีวิตที่ต้องดูแล นับตั้งแต่วินาทีที่ได้รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นแม่คนเธอรู้เลยว่าใครที่ต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง ไม่ใช่เธอ และไม่ใช่กรณ์ หากแต่เป็น.. ลูก
‘ป่วนอะไรกัน นิดเป็นคนเก่ง นิดมีความสามารถ’ ถ้าหากไม่มีไอ้กรณ์มาเป็นตัวถ่วงชีวิต เขาเชื่อเหลือเกินว่าป่านนี้ริสาคงกำลัง เฉิดฉายอยู่ที่ไหนสักแห่ง เสียดายไม่น่าเอาตัวเองไปผูกติดกับผู้ชายพรรค์นั้นเลย ‘รู้ไหมว่าแผนการตลาดที่นิดเสนอพี่มา พี่ลองเอาเข้าที่ประชุมแล้วให้นักการตลาดไปปรับใช้ดู ยอดจองห้องของโรงแรมเราเดือนนี้เพิ่มขึ้นจากเดือนก่อนตั้งสามสิบกว่าเปอร์เซ็นต์แน่ะ’
อันเดรสเป็นผู้บริหารรุ่นที่สามของเอล ปาลูเอต์ โรงแรมหรูใจกลางเมืองบาร์เซโลนา เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มที่เก่งกาจในเรื่องธุรกิจ และเจนจัดในสนามรัก
‘ว้าว จริงเหรอคะ ดีใจจังเลย’
‘ถ้าเปลี่ยนใจอยากย้ายมาอยู่สเปนเมื่อไหร่รีบบอกพี่เลยนะ เอล ปาลูเอต์ยินดีต้อนรับนิดเสมอ ขอแค่นิดยอมมาอยู่ที่นี่ พี่จะดูแลเป็นอย่างดี ไม่ต้องห่วง’
น่าเสียดาย เราสองคนได้เจอกันช้าไป หากเขาเข้าไปในชีวิตริสาก่อนที่เธอจะแต่งงานกับไอ้สารเลวกรณ์นั่น ป่านนี้เขาคงพาเธอมาอยู่ที่สเปนด้วยกันแล้ว
ช่างน่าเสียดาย..
หน้าจอแล็ปท็อปถูกเปิดขึ้นหลังริสาวางสายจากอันเดรส เจ้าหล่อนยิ้มกว้างเมื่อเห็นกราฟทองคำถูกลากไปตามทิศทางที่เธอคาดการณ์เอาไว้ แถมยังลากยาวอย่างไม่มีทีท่าว่ากราฟจะกลับตัวอีกต่างหาก หญิงสาวเคาะนิ้วสามครั้งก่อนปิดออร์เดอร์ เธอมองกราฟที่ดิ่งลงเรื่อยๆ โดยไม่คิดเสียดายว่าหากไม่ปิดออร์เดอร์เสียก่อนคงได้กำไรอีกมาก เพราะการจะชนะในตลาดนี้ได้ต้องมีคาถาอย่างหนึ่งติดตัวไว้เสมอ นั่นคือ ไม่โลภ
“เก่งมากยายนิด” เทรดทองคำครั้งนี้เธอเข้าออร์เดอร์ด้วยจำนวนล็อตหนึ่ง กราฟลากสามพันจุด นั่นเท่ากับว่าเธอได้กำไรมาสามพันเหรียญดอลล่าสหรัฐ หากคิดเป็นเงินไทยตีเป็นตัวเลขกลมๆ ก็ประมาณหนึ่งแสนบาท นี่แหละวิธีการหาเงินเข้ากระเป๋าของแม่บ้านอย่างเธอ
หุ้น
ฟอเร็กซ์
คริปโตเคอร์เรนซี
ริสาศึกษาตลาดการเงินมานานหลายปีก่อนที่จะกระโดดเข้ามาลงทุนจริงๆ จังๆ ในตลาดการเงินหลังจารุเดชผู้เป็นพ่อจากไป พ่อสอนเสมอว่าไม่มีใครให้เราพึ่งพาได้ตลอด เธอเองก็คิดเช่นนั้น แต่ที่เธอตัดสินใจไม่ทำงานประจำก็เพราะ..
“นิดได้งานแล้วนะคะพี่กรณ์ เป็นบริษัทผลิตอุปกรณ์การแพทย์ท็อปไฟว์ของไทยเลย”
“พี่ว่านิดอยู่บ้านดูแลพี่ดีกว่า อย่าออกไปทำงานข้างนอกเลย เมียคนเดียวพี่เลี้ยงได้สบายมาก”
“งั้นนิดขอเปิดร้านกาแฟได้ไหมคะ นิดอยากมีรายได้”
“อย่าดีกว่า นิดทำร้านนิดก็ไม่มีเวลาดูแลพี่สิ นิดไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีรายได้ พี่ให้นิดเดือนละแสน ส่วนเรื่องชอปปิงหรืออยากได้อะไร พี่จะทำบัตรเครดิตไว้ให้ นิดรูดใช้ได้ตามสบายเลย พี่เปย์เอง”
ไม่รู้ว่ากรณ์จำได้ไหมว่าเขาเคยพูดอะไรกับเธอบ้าง ไม่รู้ว่าเขาจำได้หรือเปล่าว่าครั้งหนึ่งเคยให้สัญญาอะไรไว้
“พี่จะดูแลนิดให้นิดที่สุด พี่จะไม่ทำให้นิดเสียใจ พี่สัญญา”
เธอเชื่อหมดหัวใจว่ากรณ์จะทำอย่างที่พูดไว้ แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงลมปาก.. หวานล้ำเมื่อยามฟัง เจ็บช้ำหัวใจแทบสลายเมื่อคนที่พูดทิ้งไปมีใหม่ กรณ์คงลืมทุกคำพูดที่เขาเคยพูดไว้กับเธอจนสิ้นแล้ว ป่านนี้ชายหนุ่มคงกำลังมีความสุขอยู่กับผู้หญิงของเขา
- ผู้เขียน
