แสนรัก แสนร้าย

ใจร้าย

“ออกไป แล้วต่อไปนี้ห้ามเธอเข้ามาในห้องฉันอีก”

คราวนี้หน้าพี่เสือดุกว่าเดิมแถมยังปัดมือฉันออก พี่เสือมองฉันเหมือนฉันเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ฉันทำได้แค่ก้มหน้าลงหยิบถ้วยของหวานก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

ฉันรู้สึกแย่มากๆ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะเข้าไปผูกสัมพันธ์ในฐานะของผู้อาศัยเพราะต่อไปเราก็ต้องอยู่บ้านหลังเดียวกัน ฉันอยากขอโทษพี่เสือที่ฉันเข้าใจผิดคิดว่าพี่เขาเป็นขโมยแต่ดูเหมือนว่าฉันจะทำทุกอย่างให้มันแย่ลง

วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนเทอมสองซึ่งเป็นโรงเรียนใหม่ที่คุณลุงทำเรื่องให้ฉัน เห็นว่าที่นี่เข้ายากมากโดยเฉพาะถ้าย้ายมากลางเทอมแบบนี้แต่ก็นั่นแหละเพราะคุณลุงมีเงินฉันเลยเข้าได้

“วันนี้ให้น้องไปโรงเรียนด้วยนะ”

คุณลุงเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังทานข้าวเช้ากันอยู่

“ผมไม่ชอบไปโรงเรียนกับคนอื่น”

พี่เสือพูดโดยที่ไม่ยอมมองหน้าใคร วันนี้พี่เสืออยู่ในชุดนักเรียนมอปลายกางเกงสีกรมท่าเสื้อแขนสั้นสีขาวแล้วเซ็ทผมนิดหน่อย นี่ถ้าพี่เสือยิ้มสักนิดคงจะหล่อมากๆ เลยล่ะ

“แต่น้องพึ่งจะไปโรงเรียนครั้งแรกจะปล่อยไปคนเดียวได้ไงพอดีวันนี้ฉันมีประชุมเลยไปส่งไม่ได้”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับผม”

สีหน้าของพี่เสือดูเย็นชามากๆ

“ต่อไปนี้หนูข้าวคือน้องสาวของแกแล้วอยู่ที่โรงเรียนแกก็ต้องดูแลน้องด้วยเข้าใจไหม”

พี่เสือไม่ได้พูดอะไรแต่พี่เขาแค่นหัวเราะออกมา

“ถ้าแกไม่เชื่อฟังฉันงั้นเดือนนี้ก็ไม่ต้องเอาค่าขนม”

คำพูดของคนเป็นพ่อที่ออกคำสั่งเสียงแข็งทำให้พี่เสือแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา

“ผมอิ่มแล้วขอตัวนะครับ”

พี่เสือลุกออกไปทั้งที่ฉันพึ่งกินข้าวได้แค่ไม่กี่คำ

“ข้าวไปโรงเรียนก่อนนะคะ”

ฉันรีบคว้ากระเป๋าก่อนจะยกมือไหว้แม่กับคุณลุงแล้วรีบวิ่งตามพี่เสือออกไป

ฉันเร่งฝีเท้าตามพี่เสือจนถึงปากซอยที่ไม่ได้อยู่ไกลบ้านเท่าไหร่เดินมาไม่ถึงสิบนาทีก็ถึง

พอรถเมล์สายหนึ่งที่ฉันก็ยังไม่ทันได้มองว่าเป็นสายอะไรมาจอดพี่เสือก็รีบขึ้นไปโดยที่ไม่เรียกฉันสักคำ แล้วพอรถเมล์จอดที่ป้ายนึงพี่เสือก็เดินไปที่ประตูฉันคิดว่าถึงป้ายหน้าโรงเรียนแล้วเลยลงไปพร้อมคนอื่นแต่ปรากฏว่าพี่เสือยังยืนอยู่บนรถ

“พี่เสือ พี่เสือรอข้าวด้วย พี่เสือข้าวอยู่นี่ พี่เสือ”

ฉันเรียกพี่เสือแต่พี่เขาก็ไม่สนใจฉันเลยทั้งที่พี่เขาก็เห็นว่าฉันลงมาจากรถ

นี่พี่เสือแกล้งให้ฉันลงจากรถหรอแล้วฉันต้องขึ้นรถเมล์สายไหนเนี่ย

ฉันยืนรอรถเมล์อีกพักใหญ่ๆ กว่าที่สายที่ผ่านโรงเรียนฉันจะมาถึง พอดีว่าฉันเดินไปถามพี่คนหนึ่งที่ยืนรอรถอยู่เลยรู้ว่าสายไหนผ่านโรงเรียนฉันบ้าง

พอถึงป้ายที่ฉันต้องลงฉันก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งเพราะตอนนี้มันเลยเวลาเคารพธงชาติมาเป็นสิบนาทีแล้วน่ะสิทั้งที่ฉันควรจะถึงตั้งนานแล้ว พี่เสือนะพี่เสือทำไมต้องแกล้งฉันด้วยนะ

“นักเรียนคนนั้นน่ะมานี่ก่อน”

ในตอนที่ฉันกำลังจะเดินไปเข้าแถวกับนักเรียนคนอื่น อาจารย์ผู้ชายหน้าตาเคร่งขรึมคนหนึ่งก็เรียกฉัน

“ทำไมถึงมาสาย”

“เอ่อ….คือว่าหนูลงรถเมล์ผิดป้ายค่ะ”

คำตอบของฉันทำให้นักเรียนคนอื่นพากันหัวเราะเยาะฉัน ฉันก็ได้แต่ยืนก้มหน้าก้มตา

“ไปยืนกับเพื่อนๆแล้วต่อไปห้ามมาสายอีกเข้าใจไหม”

“เข้าใจค่ะ”

ฉันพยักหน้ารับอาจารย์คนนั้นก่อนจะเดินไปเข้าแถว พอเข้ามาในแถวฉันก็มองไปเห็นพี่เสือยืนอยู่อีกฝั่งที่เป็นแถวของนักเรียนชั้น ม.6 พี่เสือมองมาที่ฉันแต่พี่เขาทำเหมือนไม่รู้จักฉัน

วันแรกของวันเปิดเทอมเป็นวันที่ฉันต้องปรับตัวหลายอย่าง ทั้งเรื่องกฎระเบียบของโรงเรียน สังคมใหม่และการเรียนที่แตกต่างจากโรงเรียนเดิมของฉัน ที่นี่มีห้องเรียนประจำก็จริงแต่ก็มีหลายวิชาที่ต้องเดินไปเรียนอย่างพวกวิชาเคมี ชีวะที่ต้องใช้อุปกรณ์ในการทดลองและใช้ห้องเฉพาะอีกทั้งเพื่อนในห้องที่ฉันต้องทำความรู้จักใหม่หมดเลย

“หวัดดีเราชื่อดาวนะเธอชื่ออะไรหรอ” ในระหว่างที่ฉันกำลังนั่งทำงานวิชาหนึ่งอยู่เพื่อนผู้หญิงในห้องคนนึงก็เดินมาคุยกับฉัน หน้าตาน่ารักมากแถมยังดูเป็นมิตร

“หวัดดีเราชื่อข้าว”

ฉันตอบด้วยใบหน้าที่เป็นมิตรเช่นกัน จากนั้นเราสองคนก็คุยเรื่องนั้นเรื่องนี้เรื่อยเปื่อยฉันเลยได้รู้ว่าดาวก็ย้ายมาจากโรงเรียนอื่นเหมือนกันแต่ต่างจากฉันตรงที่ดาวเป็นเด็กกรุงเทพแต่ฉันมาจากบ้านนอก ดาวขอแลกที่กับเพื่อนที่นั่งเรียนข้างฉันแล้วดาวก็เป็นคนคุยเก่งเราสองคนเลยสนิทกันเร็ว

พอถึงเวลาโรงเรียนเลิกฉันกับดาวก็แยกย้ายกันเพราะฉันต้องไปทำความสะอาดห้องน้ำ ทีแรกดาวอาสาจะไปช่วยแต่เพราะฉันมัวแต่ทำงานส่งอาจารย์อยู่มันเลยเย็นมากแล้วฉันเกรงใจเลยให้ดาวกลับไปก่อน

การทำความสะอาดห้องน้ำเป็นกฎการลงโทษนักเรียนที่มาโรงเรียนสายที่ถือว่าเบาที่สุดแล้วนะ โชคดีที่ตอนอยู่บ้านแม่ให้ฉันช่วยงานบ้านเป็นประจำงานพวกนี้เลยหมูๆ

ฉันหอบหิ้วอุปกรณ์ทำความสะอาดมาที่ห้องน้ำชายหลังจากที่พึ่งทำห้องน้ำหญิงเสร็จ ตอนนี้โรงเรียนเลิกแล้วคงไม่เป็นไรหรอกมั้งแต่พอฉันเดินเข้าไปข้างในก็ได้กลิ่นเหม็นๆ ลอยออกมาจากห้องน้ำห้องใดห้องหนึ่งพร้อมกับเสียงคนคุยกัน

“วันเสาร์นี้พวกมึงต้องไปบ้านกุให้ได้นะเว้ยกุมีตัวใหม่มาให้ลองโดยเฉพาะมึงไอ้เสือห้ามเบี้ยวกุอีกเด็ดขาด”

ทีแรกฉันก็แค่สนใจว่าคุยเรื่องอะไรกันแต่พอฉันได้ยินชื่อนี้ฉันก็ตกใจจนทำไม้ถูพื้นหล่นมือ

“เห้ย!ใครวะ”

ประตูห้องน้ำเปิดออกมาทันที ฉันมองเห็นผู้ชายตัวสูงกว่าฉันสี่คนในมือกำลังถือบุหรี่ควันลอยฟุ้งออกมาจากปากและหนึ่งในนั้นก็คือพี่เสือ

“อะเอ่อ....หนูถูกทำโทษให้มาทำความสะอาดค่ะ”

ฉันรีบอธิบายโดยที่ไม่กล้ามองหน้าพวกพี่เขา

“เอาไงดีวะน้องมันเห็นเราสูบบุหรี่ด้วยสิเดี๋ยวแม่งก็เอาไปฟ้องอาจารย์”

รุ่นพี่คนนึงหันไปขอความเห็นจากเพื่อน

“หนูไม่เอาไปฟ้องอาจารย์หรอกค่ะคือหนูพึ่งย้ายโรงเรียนมา”

“ก็ว่าทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย"

รุ่นพี่หนึ่งในนั้นก้มลงมาจ้องหน้าฉันใกล้ๆ

"แล้วพวกพี่จะมั่นใจได้ยังไงว่าน้องจะไม่เอาเรื่องที่เห็นพวกพี่สูบบุหรี่ไปฟ้องอาจารย์”

รุ่นพี่อีกคนถามฉัน

“กุมีวิธีที่จะทำให้น้องมันหุบปาก”

“วิธีอะไรวะ”

ยังไม่ทันที่ฉันจะเข้าใจวิธีที่พี่เขาว่าพวกรุ่นพี่ก็ลากฉันเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะปิดประตูทันที

“พวกพี่จะทำอะไรข้าวอย่านะ”

ฉันถอยหลังจนไปชนเข้ากับผนังห้องน้ำเพราะถึงแม้ว่าแต่ละคนจะหน้าตาดีแต่ก็ไม่น่าไว้ใจ

“น้องชื่อข้าวหรอได้ยินชื่อแล้วพี่ก็หิวขึ้นมาเลย”

พวกรุ่นพี่พากันยิ้มอย่างพอใจก่อนที่รุ่นพี่หนึ่งในนั้นจะบังคับให้ฉันเงยหน้าขึ้นแล้วมองฉันด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์

“น่ารักดีนิน่ารักแบบนี้น้องเคยโดนรึยัง”

“โดนอะไรคะ”

ฉันตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะตอนนี้พวกพี่เขามองฉันแปลกๆ

“โดนเอาไงเคยรึยัง”

พอพี่เขาพูดจบคนที่เหลือก็พากันหัวเราะชอบใจยกเว้นก็แต่พี่เสือเพราะพี่เขาไม่ได้เข้ามาด้วย

“ไม่ตอบแปลว่าอะไรวะหรือว่าชอบความตื่นเต้น”

รุ่นพี่หน้าเข้มๆ ที่ชมว่าฉันน่ารักโน้มลงมาจ้องหน้าฉันใกล้ๆ ใกล้ชนิดที่ฉันต้องเอียงหลบก่อนที่พี่เขาจะจ้องแถวๆ หน้าอกฉันต่อ

“มึงจะเสียเวลาถามทำไมวะก็จัดเลยดิ” พอรุ่นพี่อีกคนพูดจบรุ่นพี่คนนึงก็จับฉันให้ยืนหันหน้าเข้าหาผนังห้องน้ำและสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ฝ่ามือใหญ่ของใครสักคนกำลังลูบๆ คลำๆ สะโพกของฉันอยู่

“ปะ...ปล่อย ช่ะ…ช่วย”

ฉันกลัวมากแต่ฉันก็มีสติพอที่จะตะโกนให้คนช่วยแต่ก็ถูกพวกพี่เขาเอามือมาอุดปาก ฉันทั้งดิ้นและพยายามจะส่งเสียงร้องให้คนมาช่วยแต่ก็ไม่ได้ผล ตอนนี้โรงเรียนเลิกไปนานแล้วจะมีใครที่ไหนมาช่วยฉันได้ล่ะ จริงสิ....พี่เสือ พี่เสืออยู่ข้างนอกนิ

“อื้ออ พี่เสื...อ”

ฉันพยายามส่งเสียงให้พี่เสือช่วยฉันจากรุ่นพี่บ้ากามพวกนี้แต่ในตอนนั้นรุ่นพี่คนนึงก็เปิดประตูออกไป

“เห้ยไอ้เสือมึงไม่มาร่วมวงกับพวกกุหรอวะดูท่าน้องมันจะยังไม่เคยด้วยนะเว้ย”

“ไม่ล่ะ”

พี่เสือยืนพ่นควันบุหรี่ออกจากปากเหมือนไม่รู้ไม่เห็นว่าฉันกำลังจะถูกเพื่อนตัวเองข่มขืน ใบหน้าเย็นชากับสายตาคู่นั้นที่ทำเหมือนไม่รู้จักฉันมันคืออะไร

ใจคอพี่เสือจะมองดูฉันถูกข่มขืนจริงๆ น่ะหรอ

ไม่…..!!! อย่าจับตรงนั้น

ฉันตะโกนแต่ก็ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาเพราะถูกมืออุดปากอยู่ฉันรับรู้ได้ทันทีว่ากำลังมีคนถกกระโปรงนักเรียนของฉันขึ้นจนมองเห็นขอบกางเกงชั้นใน

“โคตรขาวเลยว่ะกุขอก่อนนะ”

--------------------------------

พระนางไม่ได้เป็นเด้กมัธยมตลอดน้าา อีกแค่อึดใจเดียวพวกเขาก็จะเข้ามหาลัยกันแล้วค่ะ