“ไอ้ได้มันก็ได้หรอก แต่ขอเวลาสักพักนะเก้า ขอให้เข้าที่เข้าทางก่อน ตอนนี้ยังยุ่งๆ อยู่”
“ขอบใจนะ พรุ่งนี้เจอกัน” เก้าโบกมือลาเดินเหยาะๆ ออกไปจากเพิงของฉัน ฉันก็เลยลงมือเก็บของ เพราะน้ำพริกที่เตรียมมาขายหมดเกลี้ยงทุกชนิดแล้ว
“แม่...หาคนมาช่วยดีไหมคะ แม่คนเดียวไม่ไหวหรอก”
ฉันถามแม่ หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง ของขายดีแม่ชอบ แต่แม่จะเหนื่อยมากขึ้นหากเป็นแบบนี้เรื่อยๆ แม่คงแย่ ร่างกายแม่ไม่เหมือนสมัยก่อนแล้วนี่ แม่อายุเพิ่มขึ้น หากทำงานหนักแบบนี้ทุกวันจะไม่ไหว
“อืม...เดี๋ยวลองถามพี่ม้วยดู น่าจะมีใครว่างบ้างล่ะ”
ฉันวางแผนไว้แล้ว อนาคตฉันคิดไกลกว่านี้อีก รอให้ยอดขายคงที่ก่อนเถอะ ฉันลองเสี่ยงดวงคิดการณ์ใหญ่ๆ ดู
ฉันกับแม่ไปตลาดซื้อวัตถุดิบสำหรับน้ำพริกชุดใหม่มามากกว่าเก่าหนึ่งเท่า พริก หอม กระเทียมปัจจัยหลักส่งกลิ่นคลุ้ง คนขับรถตุ๊กๆ ชวนแม่คุยด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ เพราะคุ้นหน้าคุ้นตากันดี ตอนที่ถึ
