บทที่ 3 ปวดร้าว
1173 คำ
บทที่ 3 ปวดร้าว
“เดี๋ยวเธอได้ร้องแน่เอมอร! เชื่อฉันสิ! เธอได้ร้องถึงเช้าแน่!” สิ้นเสียงก้องกังวารที่ไม่ต่างอะไรจากมัจจุราชเลยเสื้อตัวบางก็ถูกกระชากออกจากร่างบางอย่างรุนแรงจนมันขาดวิ่นไม่เหลือเคร้าโครงเดิมอีกต่อไปท่ามกลางเสียงกรีดร้องของหญิงสาวผู้ซึ่งมีชะตาไม่ต่างอะไรจากคนกำลังตกสู่เหวลึกเลย เอมอรทั้งกรีดร้องปนสะอื้นแต่คนใจทมิฬกลับได้หายอมฟังคำของเธอไม่ เขายังคงต้องหน้าตั้งตากระชากทุกๆ สิ่งออกไปจากร่างกายของเธอด้วยท่าทีดุดันกระทั่งเมื่อร่างแน่งน้อยเปลือยเปล่าสู่สายตาจึงได้หยุดเพื่อจ้องมองมันอย่างถือสิทธิ์ ทุกๆ สัดส่วนของเธอทำให้ร่างกายกำยำสมชายชาตรีที่หลับใหลอยู่นานค่อยๆ ตื่นขึ้นทันที
เมฆาเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าหญิงสาวที่เขาเมินเฉยมาตลอดหลายปีตรงหน้าคนนี้น่ากิน! เผลอๆ อาจจะน่ากินกว่าอินทิราพี่ของเธอด้วยซ้ำไป เขาเองก็เพิ่งจะรู้ตอนที่ได้เห็นร่างกายขาวผ่องของเธอด้วยสองตาตัวเอง มิน่าเล่าคนงานในไร่ถึงได้พากันขยันแจกขนมจีบเธอนัก ที่แท้เธอก็มีดีซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าเก่าๆ ที่ชอบใส่อยู่มากนี่เอง น่าเสียดายจริงๆ ที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลย
“ฮึก! อรขอร้อง คุณเมฆปล่อยอรไปเถอะนะคะ จะฆ่าจะแกงอรยังไงก็ได้อรยอมคุณเมฆทุกอย่าง แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้…”
“ฆ่าเธอมันไม่สาแก่ใจฉันเลยเอมอร งูพิษอย่างเธอมันต้องตายทั้งเป็นถึงจะสาสมยิ่งกว่า!” คนเถื่อนว่าพร้อมปลดซิปกางเกงยีนส์ของตัวเองก่อนจะจัดการเหวี่ยงมันทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เขาจ้องมองเรือนร่างอวบอิ่มซ่อนรูปของคนตรงหน้าอยู่ครู่ก่อนจะกระชากเรียวขาสวยที่หุบอยู่ให้อ้ากว้างออกและจัดการส่งตัวตนที่แข็งขืนของตัวเองเข้าไปจนสุดมิดลำในคราเดียวอย่างไม่คิดที่จะโอ้โลมอีกฝ่ายเหมือนที่เคยทำกับหญิงสาวอื่นๆ ที่เขาเคยร่วมหลับนอนมาด้วย สำหรับผู้หญิงคนนี้แค่เขายอมลดตัวมาเกลือกกลั้วด้วยมันก็เป็นเรื่องที่อยู่เหนือการควบคุมมากพออยู่แล้ว
เธอยังจะมาดีดดิ้นเล่นตัวไปทำไมกัน!
“กรี๊ดดด! คุณเมฆอรเจ็บ! อย่าทำอร เจ็บค่ะ!” โทษทัณณ์ที่เธอกำลังได้รับอยู่นั้นเจ็บร้าวจนน้ำตาตก ถึงกระนั้นคนใจร้ายก็ยังไม่คิดที่จะปราณีกันเขาเริ่มต้นกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างรุนแรงจนเตียงใหญ่สั่นไหวตามแรงโยกขยับไปมา เขากระทำราวกับร่างกายของเธอคือสิ่งของที่ไม่มีวันเจ็บปวดท่ามกลางเสียงร้องของเธอที่ยังคงดังไปไม่ถึงใจคนฟัง แต่มันกลับดังลงมาจนถึงข้างล่างตัวบ้านที่ยังคงมีคนงานยืนออกันอยู่ก่อนจะพากันสะดุ้งเมื่อความเงียบที่ปกคลุมถูกแทนที่ด้วยเสียงบางอย่างที่ดังสนั่นลั่นบ้าน เสียงกรีดร้องระงมของเอมอรในครั้งแรกที่ได้ยินสร้างความตกอกตกใจแก่คนงานชายจำนวนหกคนอยู่ไม่น้อย ทั้งหมดเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจด้วยกลัวว่าเจ้านายจะเผลอตัวฆ่าเด็กผู้หญิงใสซื่อที่ทำผิดเพราะอยากปกป้องพี่สาวจนตายคามือ หากแต่เสียงครางกระเส่าของทั้งสองที่ดังไล่ตามหลังมานั้นกลับทำให้ทั้งหมดผ่อนความเป็นห่วงลงไป แปรเปลี่ยนเป็นความสงสารเจ้าของเสียงร้องปานจะขาดใจตายคนนั้นแทนที่ไปในที่สุด
บทเรียนของการทำความผิดในครั้งนี้ของเธอมันช่างส่งผลร้ายเหลือเกิน และพวกเขาเองก็ไม่มีใครกล้าที่จะทำสิ่งใดเพื่อยับยั่งบทลงทัณณ์นี้ของผู้เป็นนายที่กำลังฉุดเด็กสาวลงนรก
เมฆาถอนตัวตนออกจากร่างบางทันทีที่แม่ตัวดีเผลอหมดสติไปในบทลงทัณณ์ครั้งที่สี่ เขาไม่ได้แยแสที่จะหันกลับมามองดูร่างแน่งน้อยที่บัดนี้ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าไม่มีส่วนไหนในร่างกายของเธอเลยที่จะไม่ถูกเขาสาดมลทินใส่แต่กลับเลือกที่จะเดินตรงเข้าห้องน้ำและขังตัวเองอยู่ในนั้นนานร่วมชั่วโมงเพื่อปลดปล่อยความต้องการที่มันยังไม่ถึงที่สิ้นสุดด้วยการช่วยตัวเองเป็นครั้งแรกในชีวิตก่อนจะออกมายืนมองผลงานของตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสะใจปะปนกับความพอใจที่ได้รู้ว่าตัวเองเป็นคนแรกของหล่อน ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขามีโอกาสพรากความสาวของใครสักคนมาอย่างที่อีกฝ่ายไม่ได้เต็มใจจะมอบให้กัน นี่เป็นครั้งแรกและครั้งเดียว
แม้สภาพของเนื้อนวลสาวที่หอมหวานจนทำให้พลั้งเผลอพาเธอวนเวียนไปกับบทรักอันรุนแรงถึงสี่หนจะทำให้อดสงสารไม่ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องทนฝืนยอมรับคือความสมเหตุสมผลกับสิ่งที่เธอรวมหัวทำกับเขา มันสาสมแล้วที่เธอต้องได้รับความปวดร้าวเพราะเธอเป็นคนเลือกเองที่จะทรยศหักหลังกันทั้งๆ ที่จะไม่ทำอย่างนั้นก็ย่อมทำได้ เธอเป็นคนเลือกเองทั้งนั้น ก็ต้องยอมรับโทษทัณณ์นี้ของเขาไปให้ได้ไม่ว่ามันจะร้ายแรงเพียงใด
“นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเอมอร! ต่อจากนี้ไปต่างหากของจริง! เธอต้องชดใช้ให้ฉันยิ่งกว่านี้จำเอาไว้!” เสียงเข้มกำราบหนักก่อนจะเดินออกจากห้องไปเพื่อพักผ่อนยังห้องเล็กอีกห้อง เขาไม่อยากนอนร่วมห้องกับเธออีกเพราะกลัวจะเผลอกระทำชำเราคนหมดสติเข้าอีกรอบ ไม่อยากจะยอมรับแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่ารู้สึกดีเป็นบ้าที่ได้รู้ว่าตัวเองคือคนแรกของสาวเจ้า แม้จะได้มันมาด้วยวิธีการป่าเถื่อนก็เถอะ แต่ถึงอย่างไรเอมอรก็สะอาดหมดจดกว่าพี่สาวของเธออยู่หลายขุมที่ขานั้นไม่รู้ผ่านมากี่ศึกกันแล้ว ไหนจะความหอมหวานที่กระทั้งตอนนี้ก็ยังติดปากอยู่ไม่หาย
เมฆาสะบัดความคิดต้องห้ามไปจากหัวก่อนข่มตาบังคับให้ตัวเองหลับเพื่อที่พรุ่งนี้เขาจะได้ตื่นขึ้นมาจัดการเรื่องบางอย่างให้มันสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี บางสิ่งบางอย่างที่เขาจะทำให้พวกคนทรยศได้รู้ซึ้งถึงการเอาคืนที่สมน้ำสมเนื้ออย่าบอกใครเลย!
โดยเฉพาะอดีตคนรักสาวอย่างอินทรากับชู้รักของหล่อนพวกมันสองคนจะต้องได้รับโทษอย่างสาสมกับสิ่งที่ทำกับเขาเอาไว้!
- ผู้เขียน
