บทที่ 2 ผิดหวัง
1510 คำ
บทที่ 2 ผิดหวัง
เมฆาจ้องมองนักโทษหนึ่งในสามเบื้องหน้าด้วยความเคียดแค้นจับหัวใจ แม้จะรู้ดีว่าการทำให้ใครสักคนที่ไม่ค่อยจะมีตัวตนสำหรับใครหายไปจากโลกเป็นเรื่องที่ไม่เหนือบากกว่าแรงอะไรหากเขาคิดที่จะทำมันเข้าจริงๆ เพราะด้วยอำนาจเงินตราและการเป็นที่รู้จักของคนใหญ่คนโตทำให้ชายหนุ่มนึกอยากจะฆ่าหญิงสาวตรงหน้านี้ให้ตายตามความต้องการ หากไม่เผลอคิดไปถึงเรื่องราวในอดีตเรื่องหนึ่งขึ้นมาซะก่อน เรื่องบางเรื่องที่ทำให้เขาไม่กล้าทำสิ่งที่อยากจะทำเพราะคำว่าบุญคุณมันกำลังค้ำหัวกันอยู่ บุญคุณที่เขาไม่เคยคิดที่จะลืมมัน ถึงแม้ใจอยากจะลบลืมมันออกไปแค่ไหนก็ไม่เคยลืมมันได้อย่างที่ต้องการเลยสักวัน
ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน
“โอ้ย!!” เสียงร้องที่เกิดจากความเจ็บปวดของคนที่แอบมองอยู่ใกล้ๆ ทำให้เด็กสาวในชุดเดรสสีส้มอ่อนต้องรีบวิ่งออกจากที่ซ่อนไปหาเด็กหนุ่มที่กำลังล้มกลิ้งอยู่ที่พื้นหญ้าสีเชียวขจีด้วยสีหน้าที่เหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บด้วยความเป็นห่วง
“คุณเมฆเป็นอะไรคะ….”
เสียงหวานๆ ของเด็กสาวที่ชอบแอบมองแถมยังสะกดรอยตามกันทุกฝีก้าวทำให้เด็กชายเมฆาวัยสิบขวบต้องเผลอกัดริมฝีปากของตัวเอง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาเดินหนีมาไกลถึงท้ายไร่เธอก็ยังอุตส่าห์แอบเดินตามกันมาถึงที่นี่เข้าอีกจนได้
“ฉัน….ถูกงูกัด!!”
เด็กหนุ่มบอกไปตามตรงก่อนจะจ้องมองคนตัวเล็กตรงหน้าที่ดูเหมือนจะตกใจไม่น้อยกับคำตอบที่เขาเพิ่งจะมอบให้ เอมอร เด็กที่พ่อกับแม่ของเขารับมาเลี้ยงพร้อมกันกับพี่สาวที่น่ารักของเธอ แต่ไม่รู้ทำไมสองพี่น้องถึงต่างกันราวกับฟ้ากับเหว
“คุณเมฆเจ็บไหมคะ ฮึก! คุณเมฆอย่าตายเลยนะคะ อย่าตายนะคะ! อรจะช่วยคุณเมฆเองค่ะ” เด็กสาวถามพร้อมกับร้องห่มร้องไห้หนัก หากเลือกได้อยากเลือกที่จะเจ็บแทนเขาเสียมากกว่า จนเมื่อเห็นร่องรอยความเจ็บปวดของอีกฝ่ายเธอก็ไม่รีรอทีจะรีบปฐมพยาบาลให้เขาตามแบบที่ลุงป่านคนสวนภายในไร่เคยเสี่ยมสอนกันเพราะรอบๆ บริเวณๆ ไร่ข้าวโพดแห่งนี้ล้วนแล้วมีแต่ป่าทำให้สัตว์มีพิษค่อนข้างมากตามไปด้วยเหมือนกัน
“ทำบ้าอะไรของเธอ! นี่หยุดนะยัยบ้า! โอ้ย!” เด็กสาวไม่หยุดตามคำสั่ง นี่คงเป็นครั้งแรกกระมั่งที่เธอกล้าขัดคำสั่งเขา เอมอรยังคงทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมีคนงานผ่านมาเห็นเข้าจึงได้รีบพาคุณชายของไร่ไปรักษาได้ทันท่วงทีก่อนจะเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น โชคยังดีที่ได้รับการปฐมพยาบาลที่ถูกต้องก่อนพิษงูร้ายจะแล่นไปทั่วร่างทำให้เมฆาแค่จับไข้ไปหลายวันเท่านั้นส่วนเอมอรก็ได้รับคำขอบคุณมากพ่อและแม่ของเขาอยู่หลายรอบจนหญิงสาวรับมันไม่ไหวในฐานะที่เธอคือคนช่วยชีวิตเมฆาให้รอดพ้นมาจากความตายจากพิษงูร้ายในวันนั้น
นั่นเลยทำให้เขาจำต้องติดหนี้ชีวิตเด็กผู้หญิงที่ตัวเองไม่ค่อยชอบขี้หน้ามาจนถึงทุกวันนี้…
ปืนที่กำไว้แน่นถูกวางลงอย่างแรงทำเอาอีกคนที่กำลังรอรับความตายอยู่เผลอสะดุ้งขึ้นเล็กน้อยก่อนเธอจะตัดสินใจเงยหน้าขึ้นแล้วพบว่าปืนที่เคยถูกชี้เตรียมจะปลิดชีวิตกันนั้นบัดนี้ถูกวางลงที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ของเจ้าของห้องไปเรียยร้อยแล้ว
“ครั้งนี้ฉันจะยอมไว้ชีวิตเธอสักครั้ง เพราะเห็นแก่ที่เธอเคยช่วยชีวิตฉันไว้! ที่นี้เราสองคนก็ไม่มีอะไรติดค้างกันอีกต่อไปนอกจากหนี้แค้นที่เธอต้องชดใช้เอมอร!!” น้ำเสียงที่เกรี้ยวกราดทำเอาเอมอรหลับตาแน่นิ่ง เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อชดใช้ให้เขา แม้ว่าจะต้องแลกด้วยลมหายใจที่มันไม่เคยมีค่ากับใครเลยสักคนของตัวเองเธอก็พร้อมแลกหากนั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการ
เธอพร้อมและยอมทำทุกอย่างเพื่อเป็นการไถ่โทษให้เขา
“อรยอมทำทุกอย่างค่ะ…”
“ดี! ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้เธอต้องทำงานที่นี่ชดใช้ค่าเครื่องเพชรที่พี่สาวกับชู้รักขโมยไป! จำนวนค่าเสียหายก็ราวๆ สองล้านบาท! ฉันจะหักไปครึ่งหนึ่งจากเงินเดือนของเธอทุกๆ เดือนจนกว่าจะครบ! และอย่าได้คิดหนีเพราะถ้าเธอกล้าทำมันฉันก็จะไม่เก็บเธอกับพวกมันสองคนเอาไว้แน่!! เธอรู้ใช่ไหมว่าการตามหาคนสองคนไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรสำหรับคนอย่างฉัน!!” เอมอรรู้ดีว่านั่นไม่ใช่คำขู่เพื่อให้เธอรู้สึกกลัว ด้วยชื่อเสียงและการเป็นที่รู้จ้กของผู้คนในวงกว้างทำให้เธอมั่นใจเกินครึ่งว่าเมฆาสามารถทำได้ทุกอย่างที่เขาเพิ่งจะพูดมันออกมาจริงๆ
“คะ…อรทราบค่ะ อรจะตั้งใจทำงาน อรจะชดใช้ให้คุณเมฆทุกอย่าง” เมฆายิ้มร้ายก่อนจะจ้องมองเรือนร่างที่เขาแทบไม่เคยสนใจใยดีมาก่อนเป็นครั้งแรก เอมอรมีดีทุกอย่างเท่าที่พี่สาวของเธอมี แต่สิ่งเดียวที่เขาไม่ชอบและรู้สึกขัดตาทุกทีเมื่อได้เห็นมันคือความหวาดหวั่นไม่มั่นใจของเธอ ต่างจากอินทิราที่จัดเจนช่างเอาอกเอาใจเขาแทบจะทุกอย่าง ยิ่งคิดไปถึงคนเป็นพี่ก็ยิ่งอยากจะสาดความโสสมให้กับคนน้องให้เสียเดี๋ยวนี้ ในเมื่อเธอยอมแลกทุกอย่างเพื่อต่อยอดลมหายใจของพี่สาว เขาก็จะทำให้ผู้หญิงคนนี้ได้เห็นว่าคำขอร้องของเธอจะต้องทำอีกหน้าที่ที่พี่สาวเธอเคยทำและทำมันได้ดี และเธอก็ต้องทำมันอย่างไม่มีข้อแม้!!
“ยังมีอีกอย่างที่เธอต้องชดใช้ให้ฉันแทนพี่เธอ! หน้าที่กลางคืนที่เมื่อก่อนอินทิราพี่สาวของเธอเป็นคนทำ แต่ตอนนี้เขาหนีไปแล้วโดยมีเธอให้การช่วยเหลือ! และเธอเองก็เพิ่งจะบอกว่าจะชดใช้ให้ฉันทุกอย่าง ฉะนั้นหน้าที่นั้นเธอจะต้องสานต่อมัน!” ร่างบางผวาหนักก่อนจะเอ่ยถามเสียงสั่นเครือด้วยความตกใจ
“คะ…คุณเมฆ มะ…หมายความว่ายังไงคะ”
“ฉันก็หมายความว่าหน้าที่ของเธอตอนกลางวันคือทำงานอย่างคนงานปกติคนหนึ่งเหมือนที่เคยทำ ส่วนกลางคืน…เธอจะต้องทำงานกับฉัน บนเตียงในฐานะนางบำเรอ!” เอมอรเบิกตากว้างอย่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน หญิงสาวส่ายหน้าไปมาอย่างลืมตัวว่าไม่ควรขัดใจเขา แม้ใจเธอจะรักเขามากแค่ไหนแต่หากจะให้เธอต้องมาทำอะไรเช่นนี้เธอยอมรับมันไม่ได้จริงๆ สู้ให้เขาฆ่าเธอให้ตายยังจะง่ายกว่า ดีกว่าที่เธอต้องทำอะไรแบบนั้น
“ให้อรทำอย่างอื่นนะคะ อรทำไม่ได้ อรไม่อยากมี…”
“นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ! พี่สาวของเธอคงชอกช้ำน่าดูเลยว่าไหมถ้าเกิดว่าอินทิราเขาได้รู้ว่าน้องสาวที่แสนจะไร้เดียงสาต้องมีผัวคนเดียวกับตัวเอง! ฉันจะทำให้ทุกๆ คนที่ทำให้ฉันเจ็บเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่าพันเท่า! และเธอคือคนแรกที่ต้องชดใช้ให้กับฉันเอมอร!” สิ้นเสียงที่ตวาดลั่นร่างของคนที่กำลังสั่นเทาอย่างหนักก็ถูกกระชากโยนลงบนเตียงอย่างรุนแรง เมฆาไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปนานเขากระโดดเข้ามาคร่อมหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะกระชากสองมือน้อยๆ ที่กำลังทุบตีกันอย่างไม่กลัวตายขึ้นเหนือหัวอย่างรุนแรงจนอีกคนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด แต่นั่นมันก็สมควรแล้วที่เธอกล้าพยศทั้งๆ ที่น่าจะรู้ว่าเรี่ยวแรงเท่ามดหรือจะไปสู้อะไรเขาได้ โง่เง่าสิ้นดีที่คิดจะทำอะไรบ้าๆ แบบนั้น!
“ฮึกๆ คุณเมฆอย่าทำกับอรแบบนี้เลยนะคะ อรขอร้อง ฮือ…” เมื่อสู้ด้วยแรงไม่ไหวเอมอรจึงเปลี่ยนมาร่ำไห้ขอร้องเขาแทน มือสองน้อยๆ คงยกขึ้นไหว้เขาไปแล้วหากไม่ถูกคนใจร้ายขังพรืดไว้ข้างตัวด้วยเรี่ยวแรงมหาศาลที่เขามีมากกว่าตัวเองหลายเท่าตัว เธอรู้ว่าเขาเกลียดเธอมากแต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะใช้วิธีแบบนั้นมาสนองตอบความแค้นของตัวเอง ไม่เคยคิดเลยจริงๆ
- ผู้เขียน
