เจ้าหนี้ที่รัก

ตอนที่ 3

"ไอ้เสือไปกินตีนใครมาหน้าบอกบุญไม่รับแต่เช้าเลย"

"ทะเลาะกับพ่อมา มึงจะทะเลาะกับกูอีกคนมั้ยเดี๋ยวจัดให้" เสือกำลังง้างมือจะต่อยแดนที่พูดล้อเลียนหน้าตาของเขาอย่างไม่กลัวตาย

"เดี๋ยวๆ ๆ กูแหย่เล่นแค่นี้ต้องโกรธกูด้วย" ทั้งสองเดินเข้าเขตโรงอาหารเพื่อหาอาหารเช้าทาน วันนี้ดูเสือจะอารมณ์เสียแต่เช้าจนคนรอบข้างสัมผัสได้ต่างถอยห่างจากเขาไปไกลไม่อยากอยู่ใกล้รัศมี เขากวักมือเรียกรุ่นน้องผู้ชายที่นั่งห่างไปสามโต๊ะให้มาหา

"ฮะ เฮียเสือเรียกผมทำไมผมทำอะไรผิด?" หนุ่มแว่นหน้าสิวทำท่าเหมือนจะร้องไห้ยืนตัวสั่น หรือความหล่อของเขาจะทำให้เฮียเสือโกรธ

"ไปซื้อโจ็กมาสองถ้วยน้ำเปล่าด้วยเร็วๆ ล่ะ" ทำไมมันต้องกลัวขนาดนั้นด้วยไม่ได้จะจับกินสักหน่อยไอ้พวกนี่นี้ เขามองไปรอบๆ โรงอาหารที่ผู้คนเริ่มจอแจอย่างเซ็งๆ วันๆ มีแต่เรื่องหน้าเบื่อ เขาเหลือบเห็นชายลูกครึ่งร่างสูงที่ใบหน้าคลายคลึงกับเขาถึงเจ็ดส่วนโบกมือให้สาวๆ เขามองใบหน้าที่ดูออกเป็นหนุ่มขี้เล่นสายตาเจ้าชู้อย่างเกลียดชัง ยิ่งรอยยิ้มนั่นอีกอยากจะเอามือฉีกปากให้แหกถึงใบหูเสียจริง

"มองหน้าหาเรื่องหรอไอ้เฮีย อิจฉาความหล่อละสิ"

"วันนี้ไม่มีอารมณ์ทะเลาะไปไกลๆ ตีน" บรรยากาศโดยรอบเริ่มตึงเครียดเมื่อพี่น้องสองคนปะหน้ากัน

"หึ อ้างโน้นอ้างนี่ไปเรื่อยปากเก่งไปงั้นไม่กล้าหรอก" ชีต้าหนุ่มที่มาใหม่ถือวิสาสะนั่งลงฝั่งตรงข้ามก่อนให้หนุ่มแว่นคนเดิมที่เอาอาหารมาส่งไปซื้อโจ็กให้เขาอีกชาม ทั้งสองมองหน้ากันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เสือง้างมือตบไปที่หัวน้องชายแรงๆ หนึ่งทีจนคนรอบข้างตกใจยกเว้นแดนที่นั่งกระดิกขาสบายอารมณ์เห็นเป็นเรื่องปกติ

"เฮ้ยเกิดเรื่องแล้วคนตีกัน!" พวกนักศึกษารีบออกห่างไปไกลรอดูเหตุการณ์

"เฮียอ่ะ... ตีน้องทำไมเจ็บนะ แม่งผมเสียทรงหมดเลยอุตส่าห์เซ็ทตั้งครึ่งชั่วโมง" ชีต้าลูบผมให้เป็นทรงเหมือนเดิม คนรอบข้างเมื่อเห็นว่าทั้งสองรู้จักกันก็โล่งใจเริ่มกลับมานั่งที่เหมือนเดิม

"ก็ใครบอกให้มึงขโมยเงินกูนิสัยขี้ขโมยแก้ไม่หายนะมึงเดี๋ยวสับมือทิ้งเลยดีมั้ย แล้วเสื้อตัวเองมีทำไมไม่ใส่อย่าให้รู้นะว่าแอบเอากางเกงในกูไปใส่ด้วยกูจับตอนสดจริงๆ ด้วย" เขาว่าจะไม่บ่นแล้วเชียวแต่อดไม่ได้จริง ๆ

"ก็ม๊าหักตังค์ผมนะสิไม่ขโมยเงินเฮียแล้วจะเอาอะไรกิน"

"ห้าหมื่นเลยนะมึงเดี๋ยวจะได้กินตีนจริงๆ เข้าสักวัน" ตั้งแต่พ่อแม่เขาแยกทางกันตัวเขาเองต้องอยู่กับพ่อ ส่วนน้องชายอยู่กับแม่ที่เทียวไปกลับไทย-ฮ่องกง ช่วงนี้เขาทะเลาะกับพ่อบ่อยจึงไปนอนที่คอนโดซึ่งชีต้าก็ตามมาอยู่เป็นเพื่อน เขายื่นเงินหนึ่งร้อยบาทให้กับนายแว่นที่เอาอาหารมาส่งเป็นค่าตอบแทนก่อนจะสังเกตดูหน้าน้องชายที่มีรอยช้ำจางๆ ที่มุมปากให้เห็นเล็กน้อยเขาเอื้อมมือจับหน้าดู

"ใครทำมึง!"

"เฮียไทเกอร์จะเสียงดังทำไมหูจะแตก"

"บอกว่าอย่าเรียกชื่อนี้ไม่ชอบ! ถามก็ตอบใครทำมึง!!"

"ไม่มีอะไรน่า เด็กๆ ทะเลาะกันนิดหน่อย" ชีต้าหันหน้าหนีตักโจ๊กร้อนๆ เข้าปาก ซวยแล้วกู...

ปึง!! ชีต้าสะดุ้งเสียงตบโต๊ะรีบบอกทันที

"ไอ้สองเด็กบริหารปีหนึ่งด้วยกันครับเฮีย แย่งหญิงกันที่หน้าคลับเลยต่อยกันนิดหน่อยเอง..." เสือรีบลุกจากโต๊ะมุ่งหน้าไปตึกบริหารทันทีมีชีต้ากับแดนรีบวิ่งตาม เขาพยายามห้ามพี่ชายแต่ไม่เป็นผลทั้งสามเดินเข้าโถงกลางตึกบริหารท่ามกลางสายตานับร้อยที่มองมา ในมหาลัยแห่งนี้เชื่อว่าไม่มีใครไม่รู้จักเขาเฮียเสือสุดโหดเจ้าของฉายาเสือยิ้มยาก

"ใครชื่อสองออกมาหาฉันสิ!!" ทุกคนแหวกทางให้เสือเห็นสองคนที่มีเรื่องกับน้องชายเขาทันทีโดยไม่ต้องสั่งอีกรอบ สองมองดูเสือหน้าซีดพยายามหาตัวช่วยซึ่งดูจะหายไปทันทีที่เห็นหน้าผู้มาเยือน

"มึงเหรอชื่อสองตามมา!"

"ทะ ทำไมต้องตามไปด้วยผมไม่ได้ทำอะไรเฮียสักหน่อย"

"นี่ชีต้าน้องกูรู้ไว้ซะ มึงต่อยน้องกูคิดว่ากูจะนั่งเฉยๆ เหรอ น้องกูกูแกล้งได้คนเดียวจำไว้... ไอ้แดนลากตัวไปหลังตึก" ชีต้ากลัวเรื่องจะบานปลายรีบห้ามพี่ชาย

"เฮียพอเถอะ ผมไม่เป็นไรสบายมากเคลียร์กันแล้ว" ชีต้าทำหน้าขอร้องสุดชีวิต ถ้าเกิดเรื่องใหญ่โตเหมือนคราวมัธยมปลายที่พี่ชายเขาพาพวกไปกระทืบคนที่มีเรื่องกับเขาจนเป็นเรื่องราวใหญ่โตเพราะฝั่งนั้นเป็นหลานนักการเมืองจนแม่เขาต้องมาเคลียร์ เขาโดนคาดโทษไว้ถ้าก่อเรื่องอีกแม่เขาจะนำตัวเขาไปฮ่องกงทันที

บรึ้ยยย! แค่คิดก็ขนลุกมีแต่อาม๊าอากงแก่ๆ เต็มบ้านดูไม่เจริญตา

"เฮ้อ... มึงสองคนมานี่" ที่จริงเขาก็ไม่ได้ว่าจะรังแกเด็กอะไรหรอกแค่จะเรียกไปถามสาเหตุแต่ทุกคนกลัวเขาจะกระทืบสองไปกันเอง สองและชีต้าเดินงงๆ ไปหาเสือ เขาจ้องหน้าทั้งสองคนก่อนบอกให้ต่อยกันคนละหมัด

"เร็วๆ สุดแรงไม่งั้นกูจะต่อยเอง" ทั้งสองยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดีไม่มีใครออมแรงส่งผลให้ปากแตกไปตามๆ กัน ชีต้าเช็ดมุมปากร้องซี้ดเจ็บๆ แสบๆ

"หวังว่าพวกมึงจะไม่ไปมีเรื่องกันรอบสองนะ ให้จบตรงนี้เสียถ้ารู้ว่ามึงสองคนไปมีเรื่องกันอีกคราวหน้าคู่ชกเป็นกู" ชีต้ากับสองจ้องกันไม่วางตา ตอนจอดรถเกือบจะมีเรื่องกันแล้วรอบหนึ่ง เสือจับบ่าทั้งสองคน ชีต้าพยักหน้ารับปากพี่ชายจะไม่มีเรื่องกับสองอีก สองเช่นกันเมื่อเสือมาเองอย่างนี้เขาไม่กล้ามีเรื่องเหมือนกับชีต้าเหมือนกันให้ต่างคนต่างอยู่

"อ้าวๆ มองเหี้ยอะไรกันครับมวยจบแล้วแยกย้ายกันไปเรียนได้แล้วครับ หรืออยากจะเป็นคู่ชกก้าวเท้าออกมาได้เลย!" แดนไล่คนในโถงไปเรียนทำอย่างกับเป็นคณะตัวเองก่อนชวนเพื่อนรักไปเรียนเพราะไม่อยากโดนเจ็หงษ์ อาจารย์ประจำวิชาด่าตั้งแต่ต้นเทอม

"เป็นอะไรไปส้มจี๊ดฉันเห็นแกนั่งนิ่งตั้งนานแล้วมีอะไรบอกฉันได้นะ" ตาต้ามองส้มจี๊ดคิดอะไรอยู่นานจึงถามเผื่อจะช่วยอะไรได้

"ส้มจี๊ดรู้สึกว่าลืมทำอะไรสักอย่างแต่นึกไม่ออก เอ้... ลืมอะไรนะ" ส้มจี๊ดนั่งนึกว่าตนลืมอะไรไปหรือเปล่า ตาต้ารำคาญความขี้ลืมของเพื่อนสาวยื่นเงินให้หนึ่งร้อยบาทให้เธอไปซื้อน้ำ เธอมองเงินแบงค์ร้อยก่อนจะนึกออกวิ่งหน้าตั้งไปที่โต๊ะข้างโรงอาหารทันทีพลางมองหาเสือว่านั่งอยู่ตรงไหน

"ตายละยัยส้มจี๊ดเอ้ย... ลืมได้ไงป่านนี้พี่เขาไม่หาว่าเราโกงเงินไปแล้วเหรอ แล้วจะไปตามที่ไหนนะ" เธอมองเห็นชีต้าที่เดินมาใกล้นึกว่าเป็นเสือจึงร้องทัก ชีต้ามองหน้างงๆ

"ส้มจี๊ดขอโทษจริงๆ ค่ะพี่เสือหนูไม่ได้ตั้งใจจะเบี้ยวพี่นะคะนึกได้ก็ตามหาพี่ทันทีเลย นี่ค่ะหนึ่งร้อยบาทเดี๋ยวส้มจะจดลงบัญชีพี่จะได้สบายใจว่าหนูไม่โกง"

"อืม แล้วต้องจ่ายเท่าไหร่ล่ะ" ชีต้าเออออกับเธอ

"ก็หมื่นหนึ่งไงพี่ลดให้จากสองหมื่น พี่ก็ขี้ลืมเหมือนกันเหรอ เอาเถอะส้มจี๊ดไม่ถือพรุ่งนี้จะมาใหม่แล้วกันนะคะ" เธอพูดเองเออเองจดบัญชียิกๆ ก่อนวิ่งกลับไปทางเดิม

"กรี๊ด!" ส้มจี๊ดวิ่งด้วยความเร็วก่อนจะลื่นล้มเพราะพื้นเปียกจนกระโปรงเปิดเห็นกางเกงซับในสีดำ เธอรีบลุกขึ้นดึงกระโปรงให้เข้าที่เหมือนจะเป็นเรื่องปกติ มองซ้ายขวาไม่เห็นคนเพราะเข้าเรียนหมดแล้ว เธอถอนหายใจเอามือเคาะหัวทำโทษตัวเองแล้วกลับไปวิ่งต่อ ชีต้าได้แต่มึนงงและขำกับความโก๊ะของสาวแว่นที่พึ่งเจอ ดูจากชุดน่าจะเป็นเด็กปีหนึ่งเหมือนกันกับเขา

"ชอบสาวแบบนี้ก็ไม่บอกนะเฮีย" เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของเสือที่ยืนโทรศัพท์กับทนายอยู่ข้างตึก

"ยัยเด็กแว่นนั่นประสาทแดกเปล่าวะ เอาเงินไปให้ไอ้ต้าทำไม?" เขาสงสัยก่อนจะนึกออกว่าหน้าเขาคล้ายกันคงจะจำผิด

"คนแบบนี้ก็มีด้วย.."