เจ้าหนี้ที่รัก

ตอนที่ 4

"อย่าวิ่งสิไอ้หมีขาวเหนื่อยแล้วนะ!" ส้มจี๊ดวิ่งไล่แมวข้างบ้านให้ออกไปจากบ้าน มันชอบมุดรั้วมาเล่นกับเธอประจำจนโดนคนในบ้านให้ไล่หนี

ปิ้น ปิ้นนนน!!!

ส้มจี๊ดชโงกหน้าออกไปดูรถที่บีบแตรอยู่หน้าบ้าน คนบนรถก้าวเท้าลงมาพร้อมขยับแว่นกันแดดให้เข้าที่ก่อนจะจ้องคนตรงหน้าไม่ละสายตา

ยัยเตี้ยตะแมะแคระ

"พี่เสือมาได้ไงคะ? หรือว่ามาทวงเงิน โธ่เอ้ย... เดี๋ยวไปมหาลัยส้มจี๊ดจะเอาไปให้อยู่ไม่ต้องลำบากมาทวงถึงที่หรอกค่ะ" เธอคิดว่าเสือตามมาทวงเงินค่าเสื้อ

"ขอผ่อนวันละร้อยฉันจะมาทวงทำหอกอะไร ค่าน้ำมันรถฉันยังไม่พอเลย"

"อ้าว... แล้วพี่มาทำไม?" เสือขี้เกียจจะพูดด้วยบอกทนายความที่อยู่ข้างหลังจัดการแทน เขาขอพบกับเจ้าของบ้านเธอจึงเชิญเข้าบ้านไปรอห้องนั่งเล่นก่อนไปเรียกป้ามาหาแขก มินนี่เห็นหน้าเสือก็ถูกใจรีบทักทาย เธอรู้จักเสือเพราะเรียนที่เดียวกันแต่ไม่เคยได้ทำความรู้จักสักที ทนายความแนะนำเสือในฐานะเจ้าหนี้เธอหน้าเสียเล็กน้อย ทนายความได้ชี้แจ้งถึงคดีฟ้องร้องการทุจริตที่มีมูลค่ากว่าร้อยล้านบาท

"สามีคุณทำงานกับเรามาเกือบยี่สิบปีทำกำไรให้ก็มากอยู่แต่มันคนละส่วนกัน ท่านประธานจึงให้ใช้หนี้ให้คบแค่นั้นพอ หักบ้านหลังนี้ออกก็เหลือห้าสิบล้านบวกดอกเบี้ยอีกสิบล้านพวกคุณต้องจ่ายหกสิบล้านบาท เราให้เวลาสามเดือนไม่งั้นทางเราจะฟ้องล้มละลาย"

"ล้มละลาย!! คุณแม่ขามินนี่ไม่ยอมนะเรื่องนี้คุณพ่อก่อคนเดียวทำไมกรรมต้องตกที่เราด้วย! แล้วหนูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะอายเขาตายเลย! แค่โดนยึดบ้านก็แย่พอแล้ว!!" มินนี่โวยวายไม่สนใจแขกจนแม่ต้องดึงให้นั่งลงก่อนเดี๋ยวนางเจรจาเอง เสือนั่งนิ่งไม่ปริปากพูดอะไร เขามองดูอาการของส้มจี๊ดที่นั่งพื้นอยู่เงียบๆ

ช็อกตายยังวะ

"เงินมันเยอะอยู่นะคะพวกฉันจะหาที่ไหนทันล่ะ" พจณีถามพยายามปรับสีหน้าให้เจ้าหนี้สงสารแก้ตัวสารพัด

"เรื่องของพวกคุณไม่ใช่ปัญหาของผม ดีแค่ไหนละที่คุณพ่อไม่จับพวกคุณนอนคุกทั้งบ้าน มีอะไรก็คุยกับคุณทนายละกันหมดหน้าที่ผมละ" เสือลุกขึ้นยืนมองส้มจี๊ดที่กำลังช็อกกับจำนวนเงินที่เพิ่มมาอีกสิบล้านก่อนเดินจากไป

"ส้มจี๊ด ยัยส้ม! ออกไปส่งแขกสิยังจะมานั่งหลับอีก!" เธอได้สติรีบวิ่งตามเสือทันพอดีก่อนจะเรียกเขาให้หยุดคุยกันก่อน

"มีไรอีก"

"คือ คุณป้าให้มาส่งแขก" เสือจะขึ้นรถแต่เธอดึงเสื้อด้านหลังไว้อีก

"เอ๊ะยัยนี่! มีอะไรก็พูดมาสิวะ" เธอทำหน้าหนักใจเล็กน้อย

"คือพอมีทางผ่อนชำระหนี้มั้ย หนูยินดีทำทุกอย่างเลยค่ะขอแค่ยืดเวลาอีกนิดคุณป้าคงหาไม่ทัน"

"เฮอะ หนี้ค่าเสื้อฉันเธอยังไม่มีปัญญาจ่ายยังมีหน้ามาต่อรองฉันอีก" เสือเอานิ้วจิ้มหน้าผากคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างแรงจนเธอเซไปข้างหลังแต่เธอยังตื้อไม่เลิก

"นะคะพี่เสือ ขอร้องล่ะพวกเราไม่ได้ร่วมโกงสักหน่อยให้โอกาสหน่อยส้มจี๊ดไหว้ล่ะ ให้ทำอะไรก็ยอม..." ส้มจี๊ดนั่งคุกเข่าที่พื้นยกมือไหว้เจ้าหนี้อ้อนวอนให้เขายืดเวลาใช้หนี้

แสดงละครเก่งจริงๆ นี่ถ้าเราไม่ยอมคงจะบีบน้ำตาร้องไห้ละสิ มุกนี้อีพวกลูกหนี้ชอบใช้กันนัก

"เธอจะเดือดร้อนทำไมเป็นแค่หลานไม่ใช่เหรอ"

"แต่เขามีบุญคุณกับส้มจี๊ดนะ ถ้าคุณลุงคุณป้าไม่คอยช่วยไม่รู้ชีวิตหนูจะเป็นยังไงขอร้องล่ะ"

"เออๆ ๆ หน้ารำคาญจริง งั้นเธอคอยทำตามที่ฉันสั่งละกันเผื่อจะใจดียืดเวลาให้ มีเรื่องแค่นี้ใช่มั้ยแม่งเสียเวลาจริงๆ เลย" เสือบ่นพึมพำขึ้นรถขับออกไปเธอมองรถที่ออกจากบ้านไปก่อนจะถอนหายใจเบาๆ

ยังไงก็ต้องทำให้พี่เสือยืดเวลาทวงหนี้ให้ได้ หนูส้มจี๊ดต้องทำได้!

"ยืนเหม่ออะไรรีบเก็บของสิเบาๆ มือด้วย เสื้อผ้าฉันมีแต่ตัวแพงๆ นะยะ ไม่เคยทำอะไรได้ดั่งใจสักอย่าง" มินนี่อารมณ์เสียใส่ญาติผู้น้องที่ทำงานช้า เดินไปหาพจณีปล่อยเธอเก็บของกับแม่บ้านส่วนพ่อเธอออกไปหาที่อยู่ใหม่ยังไม่กลับ ป้าแม่บ้านชวนส้มจี๊ดไปอยู่ด้วยกัน นางได้งานใหม่แล้วเป็นบ้านเศรษฐีที่พี่สาวนางทำงานอยู่เขายินดีรับนางไปทำงานแต่ส้มจี๊ดเกรงใจ ปกตินางก็คอยดูแลเธอกับพ่ออย่างดีทั้งๆ ที่ไม่มีสิทธิ์อะไรในบ้านหลัังนี้แค่นี้เธอก็ซึ้งใจแล้ว

"ป้านวลไปเถอะค่ะหนูเกรงใจ เดี๋ยวหาบ้านเช่าแถวนี้อยู่ไปก่อนว่าจะหางานทำไม่งั้นไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมแน่ๆ" ป้าแม่บ้านรู้สึกสงสารเธอจับใจ

คนเป็นป้าก็ใจร้ายเสียจริงกล้าทิ้งหลานได้ ก็อย่างว่าแหละแค่ป้าสะใภ้ขนาดแม่แท้ๆ ยังทิ้งได้ลงคอคนอะไรจะดวงซวยขนาดนั้น

"พี่แม็กไปดูงานที่ต่างประเทศอีกเดือนหนึ่งถึงจะกลับแล้วของเขาจะเอาของไปไว้ไหนคะคุณแม่"

"มีแค่เสื้อผ้าของมันเก็บไปหมดแล้ว มันบอกจะไปอยู่กับเพื่อนก่อนช่างหัวมันเถอะ แม่มีอะไรจะบอกมาทางนี้" นางดึงลูกสาวไปคุยกันสองคนไม่ให้ใครได้ยิน

"แม่ไปซื้อคอนโดไว้แล้วสิบล้านได้ เดี๋ยวเราจะไปอยู่ที่นั่นกัน"

"คุณแม่มีเงินเหรอคะ?"

"พ่อของลูกเขามีเงินแอบเก็บเงินไว้อีกส่วนหนึ่งเผื่อฉุกเฉิน พวกเครื่องเพชรเครื่องทองที่เพื่อนเขาเอามาจำนำอีกยังไงก็ไม่อดตาย นี่ ยังมีเครื่องเพชรของแม่นังส้มอีกสองสามชิ้น ตอนแม่มันหนีตามไอ้ตุพ่อนังส้มไปคุณย่าเขาฝากแม่ไว้ก่อนตายเผื่อวันหนึ่งแม่มันจะกลับมาจะได้มีสมบัติติดตัวบ้าง แต่แม่ไม่ได้บอกใคร คงขายได้สามสี่ล้านอยู่แค่นี้เราก็ไปทัวร์ยุโรปสบายแล้วลูก" สองแม่ลูกยิ้มให้กันอย่างเจ้าเล่ห์มองดูส้มจี๊ดช่วยแม่บ้านเก็บของ คิดว่าถึงเวลากำจัดตัวไร้ประโยชน์สักทีนางจำใจให้สองคนพ่อลูกอยู่ด้วยเพราะสามีสงสารลูกน้องสาวเท่านั้นและตอนนี้สามีก็ตายไปแล้วนางจะได้หมดภาระสักที

"นี่โกโก้ตอนนี้ส้มจี๊ดไม่มีเศษอาหารที่บ้านมาเลี้ยงแล้วนะ เราคงต้องแยกทางกันแล้วล่ะ ลำพังตัวเราไม่มีตังค์เลี้ยงแกหรอกนะ พ่อเราพึ่งเอาเงินเก็บไปมัดจำห้องหมดแล้ว" เธอพูดเสียงเศร้ากับสุนัขพุดเดิลเพศผู้ที่มีคนเอามาทิ้งไว้หลังมหาลัยเพราะมันเป็นขี้เรื้อน ดูมันจะไม่เข้าใจที่เธอพูดกระดิกหางให้ก่อนจะเลียลิ้นรออาหารจากเธอซึ่งมีแค่หมูปิ้งเย็นๆ ไม้เดียวที่แบ่งกับเธอคนละไม้ ยาที่ซื้อมาใส่แก้เรื้อนก็เหลือหลอดสุดท้ายแล้วด้วย มองดูอาการเริ่มจะดีขึ้นหน่อยนึง

"เธอเข้าใจภาษาหมาด้วยเหรอ" ชีต้าแอบมาสูบบุหรี่เห็นคนตัวเล็กนั่งคุยกับสุนัขหน้าเศร้าก็เข้ามาทัก

"เปล่าสักหน่อย พี่ตามมาเอาเงินใช่มั้ยนี่เตรียมไว้แล้ววันนี้ก็หนึ่งร้อยบาท" ส้มจี๊ดปรับแว่นตามองชีต้าน้องชายของเสือก่อนเอาแบงค์ร้อยยัดใส่มือแล้วจดบัญชีไว้

"เธอนี่ต๊องชะมัดสายตาเธอสั้นเท่าไหร่ถามจริง"

"สั้นแปดร้อยแว่นมันเริ่มมัวแล้วละ เอ๊ะ! แล้วหนูจะบอกพี่ทำไมละเนี่ย" เธอเกาหัวเบาๆ มองดูชีต้ายัดเงินใส่กระเป๋าเสื้อแล้วยิ้มให้เธอ

ยัยนี่ถอดแว่นออกต้องน่ารักแน่ๆ ดูนมดูก้นแล้วแม่โคพันธ์ดีชัดๆ แต่แต่งตัวเชยเป็นบ้า เปลี่ยนแค่การแต่งตัวสักหน่อยใช้ได้เลย ชีต้าเจอเพชรที่รอเจียรนัยแล้วมึง

"มึงคิดจะเบี้ยวหนี้กูเหรอ!" เสียงของเสียดังใกล้ๆ

"ปะ เปล่านะเฮียผมจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ แม่ป่วย!!"

ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!!!

"แม่มึงป่วยเหรอ! ผัวะ! แม่ป่วยก็ต้องกินตีนกูสักหน่อยละกันเผื่อแม่มึงจะหาย!!" เสือลากรุ่นน้องปีสองมากระทืบหลังมหาลัยหลังจากเบี้ยวเงินจ่ายค่าพนันบอลกับเขา

"สัสเอ้ย! มึงคิดว่ากูไม่รู้เหรอแม่มึงไปเที่ยวญี่ปุ่นพึ่งเช็คอินเมื่่อเช้าแล้วแม่มึงจะป่วยได้ไง! พวกมึงจัดการ!!" ลูกน้องเสือสองคนช่วยกันกระทืบรุ่นน้องของเสือตามคำสั่งจนกว่าเขาจะพอใจ ส้มจี๊ดเห็นเหตุการณ์ก็ตัวสั่นด้วยความกลัวด้วยไม่เคยเห็นคนตีกันมาก่อน เธอยืนหลบข้างหลังชีต้าชโงกหน้าดู

เอ๊ะ! นั่นมันพี่เสือนี่... นั่นก็พี่เสือนี่ก็พี่เสือชักงงแล้วสิ มันอะไรกันเนี้ยยยย

"หยุดตีนเดี๋ยวมันตายพอดี มึงจำไว้นะไอ้สินริจะเล่นพนันเงินต้องถึงเป็นหนี้ต้องจ่ายไม่งั้นจะได้ไปนอนคุยกับรากมะม่วงเข้าสักวัน!" เขาสั่งลูกน้องเอาตัวคนชื่อสินไปห้องพยาบาลแล้วยืนบ่นคนเดียว

เจอแต่เรื่องขี้ๆ แต่เช้าเลยวุ้ย แล้วยัยเตี้ยนั่นไปหลบอะไรหลังไอ้ชีต้า

เสือเดินไปหาน้องชายหน้านิ่งบอกบุญไม่รับ

"จัดหนักเลยนะเฮีย ชอบมีเรื่องจริงๆ เลยนะเดี๋ยวจะฟ้องม๊า" เขาทำหน้าทะเล้นใส่พี่ชาย

"เดี๋ยวจะได้กินตีนแทนข้าว มึงก็ไม่แพ้กันหรอก"

"นี่ก็พี่เสือนั่นก็พี่เสือตกลงใครกันแน่คือพี่เสือตัวจริง? ส้มจี๊ดงงหมดแล้วนะ! หรือผีจะหลอกต้องใช้แน่ๆ เลย! ตายละลืมสร้อยพระไว้ไหนละเนี่ย!" เสือได้ยินก็พอเข้าใจเหตุการณ์ เขาลืมไปสนิทแล้วว่านัดใช้หนี้กับส้มจี๊ดทุกวันที่มาเรียนนี่ก็็วันจันทร์แล้ว ชีต้าจับส้มจี๊ดไว้ที่ยกมือไหว้สวดมนต์ไล่เขาสองคนพี่น้อง

"หว้า... จับได้ซะละไม่หนุกเลย นี่ยัยตาถั่วสมองน้อย เฮ้ย! ฉันไม่ใช้ผีเป็นเด็กป.สี่หรือไง ดู! คนนั้นเฮียเสือส่วนฉันชีต้าน้องเฮีย ดูง่ายๆ ใครหล่อกว่าคือชีต้าเข้าใจมั้ย" เธอมองตาแป๋วก่อนจะดึงชายกระโปรงมาเช็ดแว่นตาจนเกือบจะเห็นซับในอย่างลืมตัว ชีต้าแอบมองขาอ่อนก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ

ขาวโคตร...

"จริงด้วยนั่นพี่เสือหน้าออกดุๆนี่ ถ้างั้นส้มจี๊ดก็จำคนผิดนะสิ แฮๆ ขอโทษค่ะ" เธอมองสองพี่น้องอายๆ หน้าแดงไปทั้งใบก่อนจะหันไปขอเงินคืนจากชีต้า

"นาย... ส้มจี๊ดขอเงินคืนได้มั้ยคราวที่แล้วก็ร้อยหนึ่งเป็นสองร้อย เราจะได้เอาไปผ่อนค่าเสื้อกับพี่เสือ"

"ไม่ให้ เรื่องอะไรเธอให้ฉันแล้วมันก็ต้องเป็นของฉันซื่อบื้อเอง ปะเฮียเดี๋ยวเลี้ยงบะหมี่ได้เงินใช้ฟรีตั้งสองร้อย^ ^" เขากอดคอพี่ชายชวนไปโรงอาหารสีหน้าลั้นลามีความสุขได้แกล้งคน

"อย่าเนียนเงินกู"

"ขี้งกแค่สองร้อยเอง"

"บาทเดียวกูก็เอาสำหรับมึง เอามานี่ไอ้น้องเวร... เธอยัยส้มเน่าฉันได้เงินคืนแล้วนะ ไม่ต้องยิ้มไปซื้อข้าวให้พวกฉันซิ" เธอรับคำยิ้มๆ วิ่งไปซื้อบะหมี่ท่ามกลางสายตาขี้สงสัยว่าส้มจี๊ดไปรู้จักหนุ่มฮอตสองพี่น้องได้อย่างไร

"ดูยัยเด็กปีหนึ่งนั่นสิโอปอลมันกำลังจะอ่อยเฮียตบมันเลยมั้ย" โอปอลสาวสวยดาวคณะบริหารธุรกิจว่าที่คู่หมั้นของเสือยืนมองส้มจี๊ดที่วิ่งเข้าออกร้านค้าซื้อของให้สองพี่น้องอย่างไม่พอใจ ทีกับเธอเขาไล่ให้ไปไกลๆ ไม่อยากจะอยู่ใกล้แล้วยัยนี่มีดีอะไรถึงได้นั่งโต๊ะเดียวกับพวกเขาถึงจะห่างคนละฟากก็เถอะ

"ใช้น้องเขาเพลาๆ หน่อยแก น้องเขาตัวเล็กนิดเดียวเองเมื่อวานเห็นน้องเขาแบกกล่องใส่หนังสือเกือบทับน้องเขาตาย" ปาล์มมี่ไม่เห็นด้วยที่เสือใช้งานรุ่นน้องมากเกินไปซึ่งชีต้าที่ทราบเรื่องราวก็เห็นด้วย แต่คนตรงหน้าไม่สนกับสั่งส้มจี๊ดไปต่อคิวซื้อน้ำไปฝากทีมฟุตบอลประจำคณะโดยจับเวลาเช่นเดิมอย่างสะใจที่ได้แกล้งให้เธอวิ่งทั่วมหาลัย