ep.5
1099 คำ
แกร๊ก!
"อ้าวนาย...คุณอัญญาไปไหนแล้วครับ"
"กลับไปแล้ว"เสียงทุ้มเรียบนิ่งเอ่ยตอบลูกน้องมือซ้ายอย่างริว โดยที่สายตายังคงจับจ้องไปที่งานตรงหน้า
"กลับ? ไหนนายบอกว่าต้องการให้เธอเริ่มงานเร็วที่สุด แล้ว...."
"เธอไม่รับงาน กลับไปก็ถูกแล้ว"
"อ้าว...ไม่รับได้ไงครับ เธอคือคนที่อาเรวัตแนะนำนะครับ" สิ้นเสียงของริว เพทายเงยหน้าขึ้นมองลูกน้อง 'คนนี้หรอที่อาเรวัตบอก' ก่อนจะได้พูดคุยอะไรไปมากกว่านั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน
"เข้ามา"
"เอ่อ คุณเพทายคะฉันหานำทัพกับทิศเหนือไม่เจอค่ะ"เสียงพี่เลี้ยงสาวพูดออกมาหน้าตาตื่น เธอไปกินข้าวในครัวแล้วนั่งคุยกับแม่ครัวเพลินไปหน่อย ละเลยหน้าที่จนหาเด็กแฝดไม่เจอ ไม่รู้แอบไปเล่นซนที่ไหน
"ว่าไงนะ!!!หายไปไหน?หายไปได้ยังไง?แล้วเธอมัวทำอะไรอยู่!!!"เพทายตวาดเสียงเข้ม ทำพี่เลี้ยงสาวสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ
"ฉะ ฉันไปกินข้าวแค่แป๊บเดียวเอง กลับมาก็หาไม่เจอแล้วค่ะ"
"ไอ้ริวรีบไปตามหา!!! ส่วนเธอถ้าลูกฉันเป็นอะไรไปฉันเอาเธอตายแน่!!!" เพทายเอ่ยน้ำเสียงดุดันจ้องมองพี่เลี้ยงสาวอย่างคาดโทษ
"ครับนาย"ริวตอบรับพร้อมกับสาวเท้าออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ โดยมีพี่เลี้ยงวิ่งตามไป
มือหนาเลื่อนจับเมาส์ กดดูภาพวีดีโอจากกล้องวงจรปิดทั่วทุกมุมบ้าน คิ้วหนาขมวดขึ้นเป็นปม เมื่อกล้องข้างบ้านฉายภาพหญิงสาวกับลูกชายฝาแฝดของเขาปูเสื่อนั่งอ่านหนังสือนิทาน โดยที่เด็กน้อยทั้งสองคนนั่งฟังอย่างตั้งใจ บางจังหวะหัวเราะคิกคักอารมณ์ดี ทำใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มตามอย่างลืมตัว ไม่นานกลุ่มคนที่เขาออกคำสั่งให้ตามหาลูกชายก็เข้ามายืนมองดูอยู่ไม่ไกล ร่างสูงดูดีดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สาวเท้าเดินออกไปทันที
อีกด้าน ...
"คนสวยทัพอยากฟังนิทานอีกครับ"
"เหนือด้วย ...เหนืออยากฟังอีก สนุก~"
"เอ่อ...."เอาไงล่ะทีนี้ ขืนอยู่นานอีตานั่นออกมาเจอจะว่าเอาได้ ไวเท่าความคิดสายตาหวานเหลือบไปเห็นร่างสูงของคนที่เธอเพิ่งปฏิเสธงานเมื่อครู่ จำต้องรีบบอกลาเด็กน้อยทั้งสอง
"...เอาไว้ถ้ามีโอกาสพี่อัญจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ วันนี้ต้องกลับแล้วจริงๆ"
"ไม่เอาอ่ะ คนสวยอย่าเพิ่งกลับนะครับ" นำทัพรีบพาตัวเองเข้าไปใกล้หญิงสาว ยกมือป้อมๆ ของเขากอดแขนเรียวไว้แน่น
"เหนือไม่ให้คนสวยกลับครับ ยังไม่มืดซักหน่อย"
"หึหึ!" อัญญาหัวเราะให้กับคำพูดของทิศเหนือ
"ทัพ เหนือเข้าบ้านได้แล้วครับ ได้เวลาทานมื้อเย็นแล้ว" เสียงทุ้มขอเพทายเอ่ยบอกลูกชายฝาแฝดขณะที่สองเท้าหนักยังคงก้าวเดิน
"พี่อัญต้องกลับแล้วนะ"
"แต่...."
"บ๊ายบายค่ะ" ฉันลุกขึ้นยืนเดินออกไปจากตรงนั้นโดยไม่หันไปมองอีก ก่อนจะขึ้นแท็กซี่กลับมายังคอนโดหรู
.
.
.
วันต่อมา...
"ปะป๊าครับ ปะป๊า"เสียงเล็กของนำทัพกับทิศเหนือเอ่ยเรียกผู้เป็นพ่อให้หยุดรอ
"ว่าไงครับ" คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย นึกแปลกใจกับคำพูดของลูกชายที่เปลี่ยนไป 'ครับ งั้นหรอ'
"ปะป๊าครับ วันนี้คนสวยจะมาบ้านเรามั้ยครับ"นำทัพเอ่ยถาม ทั้งสองคนมองจ้องพ่อของเขาอย่างรอคำตอบ
"คนสวย?"
"พี่อัญญาไงครับปะป๊า" เพทายหน้ารับอย่างเข้าใจ ผู้หญิงคนเมื่อวานสินะ ที่ลูกๆของผมถามหา เธอมีอะไรดี? นอกจากความสวย เอ้ยย!!ไม่สิ หน้าตาก็งั้นๆ แล้วก็แต่งตัวเซ็กซี่ จิ๊!!ไม่ๆ แต่งตัวโป๊ต่างหาก
สายตาคมมองเด็กชายทั้งสองคนสลับกันไปมา ปกติผมไม่เคยเห็นนำทัพกับทิศเหนือถามหาคนแปลกหน้าแบบนี้เลยซักครั้ง พี่เลี้ยงที่ผมจ้างมาโดนสองแสบแกล้งจนต้องลาออกไปหลายคน
"ทำไมถามถึงเธอล่ะครับ" ทนความสงสัยของตัวเองไม่ไหว จึงเอ่ยถามออกไป
"เราสองคนอยากเล่นกับคนสวยครับ"
"ใช่ครับ สนุกมาก ปะป๊าเหนือขอยืมโทรศัพท์หน่อยครับ"
"เธอไม่มาแล้วครับ ไม่ต้องโทร!"
"ทำไมล่ะครับ ปะป๊าดุคนสวยใช่มั้ย!!"
"ยอมรับมานะ!!"
เด็กน้อยทั้งสองคนทำหน้าขึงขังจ้องมองผู้เป็นพ่ออย่างเอาเรื่อง ต้องใช่แน่ๆ
"เอายังไงดีครับนาย ดูท่าคุณหนูจะชอบคุณอัญญา" ริวกระซิบถามเจ้านายท่าทางคุณหนูของเขาจะไม่ยอมโดยง่ายแน่
"คุณหนูคงชอบเธอจริงๆ" เรนออกความเห็น
"กูจัดการเอง"เพทายตอบลูกน้องเสียงเบา ไม่ให้ลูกๆได้ยินคำพูดของเขาก่อนจะหันไปบอกนำทัพกับทิศเหนือ"ไปทานข้าวได้แล้วครับ ตอนเย็นปะป๊าจะมารับไปทานไอศครีม"
"ไม่!!" เด็กแฝดตอบเป็นเสียงเดียวกัน ก่อนจะพากันวิ่งขึ้นไปยังห้องนอนของพวกเขา โดยไม่ฟังเสียงเรียกของคนเป็นพ่อเลยซักนิด
"นำทัพ.. ทิศเหนือ.. หยุดเดี๋ยวนี้นะครับ"
"......"ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา พวกเขาทำเหมือนกับว่าเพทายเป็นเพียงธาตุอากาศ เด็กทั้งสองยังคงสับขาเล็กวิ่งขึ้นบนชั้นสอง
"ไปนู่นแล้วครับนาย"
"จิ๊!! กูเห็นแล้ว....เธอตามขึ้นไปดูแลอย่าให้คาดสายตา"เสียงเอ่ยบอกพี่เลี้ยง ผมยืนมองอยู่อย่างนั้นซักพัก ก่อนตัดสินใจออกไปทำงาน 'เดี๋ยวเจ้าแฝดหายงอนคงลงมาทานข้าวพร้อมพี่เลี้ยง'
บนรถ...
"ไอ้เรนงานล็อตใหม่มาถึงรึยัง?" ผมถามมันเพราะนี่เป็นหน้าที่หลักของมัน
"ถึงช่วงค่ำวันนี้ครับนาย คนของเรารายงานว่าไอ้สิบแสนมันจะส่งคนเข้ามาครับ"
"จับตาดูมันไว้" ไอ้สิบแสนเป็นคู่แข่งผมเองมันต้องการรายชื่อลูกค้าของผมเพื่อแย่งตลาดส่งของ
"ครับ"
"เอ่อ...นายครับ"เป็นริวเอ่ยขึ้นมาบ้าง
"อะไร?"
"ไอ้สิบแสนมันเคลื่อนไหวแล้ว ผมว่านายควรตัดสินใจเรื่องคุณอัญญาอีกครั้ง"
"....." เพทายนั่งเงียบอย่างใช้ความคิด สายตาคู่คมทอดมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ก่อนที่รถคันหรูจะขับเข้ามาจอดภายในเซฟเฮ้าส์
- ผู้เขียน
