ep.6

1041 คำ
ร่างสูงดูดีสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ ปลดกระดุมสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกแกร่ง แขนเสื้อพับขึ้นเกือบถึงข้อศอก นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ด้วยท่าทีน่าเกรงขาม ใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่ง สายตาคมกริบมองดูสารเหลวสีใสนับสิบขวด ซึ่งทั้งหมดเป็นส่วนผสมสำคัญของยาปลุกเซ็กส์ เขาคิดค้นตัวยาใหม่ออกมาทุกไตรมาส เพื่อตีตลาดกระตุ้นยอดขาย คนวงในรู้ดีและมักชอบลองของใหม่ แต่ทว่า... ในหัวของผมแม่งมีแต่เรื่องของผู้หญิงคนนั้น เฮ้ออ... เสียงถอนใจออกมาพรืดใหญ่ พร้อมกับเอนตัวไปด้านหลังพิงพนักเก้าอี้เงยหน้าขึ้น และปิดเปลือกตาลงอย่างคนคิดไม่ตก สุดท้ายตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาใครบางคน เพื่อจบความคิดในหัว ผมไม่เป็นอันทำงาน มัวแต่คิดเรื่องนี้ แต่ก่อนจะได้กดโทรออก ดันมีสายเรียกเข้าแทรกเข้ามา เป็นเบอร์โทรของบ้านหลังใหญ่ที่ตอนนี้ลูกๆของผมอาศัยอยู่กับพี่เลี้ยงและลูกน้องจำนวนหนึ่ง [ฮัลโหลคุณเพทายคะอ้อนเองค่ะ] "มีอะไร!" [นำทัพกับทิศเหนือไม่ยอมทานข้าวเลยค่ะ] ได้ยินอย่างนั้นสายตาคมหลุบลงมองนาฬิกาข้อมือแบรนด์ดัง บอกเวลาสิบสี่นาฬิกา "นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วห๊ะ!!!ทำไมลูกฉันยังไม่ได้กินข้าว" เสียงเข้มตวาดลั่นเข้าไปในสาย [อ้อนพยายามแล้วค่ะ แต่ทั้งสองคนไม่ยอม ร้องหาแต่พี่คนสวย] "ดูไว้ เดี๋ยวฉันกลับ" [ค่ะ] ผมลุกขึ้นยืนเดินออกมาจากห้องทำงาน สาวเท้าไปยังรถคันหรูกดสตาร์ทเครื่องยนต์และขับออกมาจากเซฟเฮ้าส์ทันที หัวใจแกร่งกระตุกวูบ เมื่อนึกถึงลูกน้อยทั้งสอง ป่านนี้ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าคงหิวแย่ ผมคงต้องตามเธอมาสินะ และต้องยอมรับกับการแต่งกายของเธอ เฮ้ออ..วันนี้ไม่รู้ว่าผมถอนใจกี่ครั้งแล้ว ขณะรถจอดติดไฟแดง มือหนาเลื่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดต่อสายหาลูกน้องคนสนิท [ครับนาย] "มึงตามอัญญามาที่บ้าน" [ครับ] ใช้เวลาบนท้องถนนกว่าสองชั่วโมง รถหรูสีดำก็ขับเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ผมรีบลงจากรถเดินเข้ามาภายในบ้านสาวเท้าขึ้นบันไดตรงไปยังห้องนอนของเจ้าแฝด แกร๊ก! เมื่อเปิดประตูบานใหญ่เข้าไปภายในห้องภาพที่เห็นคือ นำทัพกับทิศเหนือนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงนุ่ม ใบหน้าอ้วนกลมบึ้งตึงบ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน "ทัพ.. เหนือ..ทำไมไม่ทานข้าวครับ" ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งตรงกลางระหว่างลูกชายทั้งสองคน "....." "....." นอกจากจะไม่ตอบผมแล้ว ทั้งสองยังขยับหนีและยกสองมือขึ้นกอดอกตัวเอง 'หึ!โกรธอะไรขนาดนั้น' "ลงไปทานข้าวนะครับ เดี๋ยวจะปวดท้อง"เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยบอก แต่ไม่มีใครเอ่ยตอบ ได้ยินเพียงเสียงพ่นลมหายใจออกมาหนักๆอย่างหงุดหงิด "บอกปะป๊าได้ไหมครับ ว่าต้องทำยังไงลูกถึงจะยอมทานข้าว" "เราอยากเจอคนสวย"นำทัพเอ่ย เบนหน้ามามองเล็กน้อย "ปะป๊าทำได้หรือเปล่า ถ้าไม่ได้ก็ออกไปเถอะ เหนือกับทัพไม่หิว" "ริวกำลังไปรับเธอมาที่นี่" "จริงหรอ?/จริงหรอ?" "ครับ" "งั้นเราลงไปกินข้าวกันเหนือ เดี๋ยวคนสวยรอ" เด็กชายพากันวิ่งออกไปจากห้องนอนลงไปยังห้องอาหาร โดยไม่รอคนเป็นพ่อแม้แต่น้อย ผมเดินตามลงมา ยืนมองอยู่ห่างๆ"ลูกดื้อเหมือนเธอเลยน้ำหวาน....เฮียทำถูกแล้วใช่มั้ย"เสียงทุ้มแผวเบาพึมพำกับตัวเองในขณะที่สายตามองจ้องลูกชายไม่ละไปไหน ครืดด! ครืดด! เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของเพทายดังขึ้นมือหนาเลื่อนหยิบมามอง เป็นเบอร์ที่ไม่ได้บันทึกรายชื่อเอาไว้ แต่ก็เลือกกดรับสายนั้น "สวัสดีครับ" [คุณเพทาย อาเองครับ] "ครับอาเรวัต" เสียงทุ้มเอ่ยตอบกลับไปในสายทันที ผมจำน้ำเสียงนี้ได้ดี เขาเป็นอดีตลูกน้องมือขวาของป๊าผม [ริวติดต่อมา ให้อาส่งอัญญาไปที่นั่น] "ผมให้ริวติดต่อไปเองครับอา" [อาไม่รับปากนะ ว่าอัญญาจะยอมไปรึเปล่า เธอไม่เหมือนใคร" "ผมขอเบอร์ติดต่อเธอได้มั้ยครับ" [......] "คือ...วันนั้นผมคงพูดไม่ดีกับเธอ ผมอยากขอโทษเธอน่ะครับ" [ได้...เดี๋ยวอาส่งให้แล้วกันนะ] "ขอบคุณครับอา" ติ๊ง!! สายตาคมมองจ้องหน้าจอโทรศัพท์ในมือ ที่แสดงข้อความเป็นเบอร์โทรศัพท์ของเธอคนนั้นอย่างชั่งใจ ก่อนจะกดปิดเก็บใส่กระเป๋ากางเกงไว้เช่นเดิม "ปะป๊า ทัพอยากโทรไปหาคนสวย ทัพยืมโทรศัพท์ได้มั้ย" "......" ผมยืนมองนำทัพอย่างใช้ความคิด ดีเหมือนกันให้นำทัพกับทิศเหนือเป็นคนพูด"ได้สิครับ ทานข้าวหมด ปะป๊าให้ยืม" "ทัพรีบกินเร็ว เหนืออยากคุยกับคนสวย" เวลาผ่านไป... ติ๊ด! ติ๊ด! [ฮัลโหล] "ฮัลโหล คนสวยครับ ทัพเองครับ" "เหนือเองครับ คนสวยใกล้ถึงรึยังครับ" [ใกล้ถึง? ถึงไหนหรอคะพี่ทัพน้องเหนือ หื้ม?] "บ้านทัพกับเหนือไงครับ" [พี่อัญเพิ่งตื่นค่ะ แล้วหนูใช้โทรศัพท์ใครโทรมาคะ?มีเบอร์พี่อัญได้ไงเนี่ย] "โทรศัพท์ปะป๊าครับ ทัพยืมมา" [งั้นหรอคะ] "เราสองคนอยากเล่นกับคนสวยครับ มาหาเราหน่อยได้มั้ยครับ" [คงไม่ได้ครับพี่ทัพน้องเหนือ เดี๋ยวปะป๊าดุพี่อัญ] "เหนือจะจัดการเอง" [ไม่ได้ค่ะน้องเหนือเป็นลูก ทำแบบนั้นไม่ได้นะ] "เอามาครับเดี๋ยวปะป๊าคุยเอง.......มาคุยกันหน่อย" [คุย? คุยอะไรหรอคะ] "เธอรู้ว่าฉันจะคุยเรื่องอะไร ออกมาคุยหน่อยได้มั้ย" [อื้มม....] เสียงหวานดังเข้ามาในสาย ราวกับว่า เธอกำลังครุ่นคิด[ที่ไหนคะ?] "Remix club สองทุ่มจะมาเองหรือให้ไปรับ?" [มารับก็ได้ค่ะ คอนโดy] ติ๊ด.
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม