Ep.10 ยังไม่เบื่อ
1050 คำ
@หลายวันต่อมา
“…วันนี้แม่งเหนื่อยว่ะ งานเยอะฉิบหาย” ซีดีบ่นอุบก่อนจะกระแทกตัวลงนั่งบนโซฟาภายในห้องของเพื่อน ถัดออกไปมีเสียงปิดตู้เย็นก่อนที่เจ้าของเสียงนั้นจะโยนกระป๋องแอลกอฮอล์ให้กับคนที่บ่นตั้งแต่มาถึง ทำตัวราวกับห้องนี้เป็นห้องของตัวเอง
“เห็นมึงบ่นแบบนี้ทุกวัน อยากไปโผล่หัวอยู่ที่ไหน ตรงๆ เลยไหม” สิงโตยิ้มมุมปากก่อนที่นิ้วจะกดเปิดฝากระป๋องในมือจนส่งเสียงที่คุ้นเคย
“ในใจก็อยากไปนั่งลอยๆ ปล่อยให้หูสัมผัสกับเสียงเพลงนุ่มๆ ในผับนะ”
“ถุย มึงอยากไปสัมผัสกับเสียงเพลงหรืออยากไปสัมผัสกับอะไรไหนมึงพูด”
“เสียงเพลงไง เพลงอ่ะเพลง”
“เสียงเพลงหรือน้องเพลง เอาดีๆ”
“เดี๋ยวนี้รู้เยอะนะมึงอ่ะ” ซีดีมองตาแข็งแต่ก็หลุดขำ ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไง เพื่อนขยันรู้ทันฉิบหาย ขยันเกมด้วย อันหลังไม่ใช่เพื่อนนะ กูเนี่ยแหละ
“ว่าแต่มึงเถอะขุน พักนี้เงียบๆ ไปนะ”
“เงียบเหี้ยอะไร กูแค่ไม่ชอบแหกปากเหมือนพวกมึง”
“ไม่ได้หมายถึงมึง”
“แล้วมึงหมายถึงใคร”
“เด็กมึงไง”
“…..”
“เงียบไปไหม หรือเบื่อแล้ว” สิงโตถามยิ้มๆ แต่แฝงความกวนตีนไว้เพียบ
“หมายถึงไอ้ขุนเบื่อเขา?”
“เขาเบื่อไอ้ขุนสิวะ แม่ง! สวยเหมือนนางฟ้า” ขุนเขากดปลายลิ้นเข้ากับกระพุ้งแก้ม สายตามองไอ้สองตัวที่ตบมุกกันนัวแบบไม่กลัวว่ากูจะลุกขึ้นถีบเลย
“พักนี้พวกมึงขยันนะ”
“อยู่แล้วขุน อย่างกูเนี่ย….”
“ขยันเสือก!” เมื่อเจอฝีปากของขุนเขา เก๋าแค่ไหนมึงก็มา ด่าเสือกนี่ถือว่ายังน้อยไป กล้าดียังไงมาหาว่ากูโดนทิ้ง ไอ้เพื่อนเฮงซวย
“อย่าๆ”
“เนี่ย ดีนะที่ไอ้สิงมันห้าม ไม่งั้นกูจะ….”
“อย่าพูด หมายถึงมึงนั่นแหละซีดี อย่าพูด”
“เอ๋าไอ้นี่ กูก็นึกว่าจะเข้าข้างกู” ขุนเขามองเพื่อนทั้งสองที่ไม่รู้ว่าเขาทนคบกับพวกมันมาได้ยังไงตั้งนาน ขยันกวนตีนกันฉิบหายเลย
จากนั้นก็ปล่อยให้พวกมันสองตัวเถียงกันเอง ส่วนเขาน่ะเริ่มเข้าไปส่องคนที่อยู่ๆ ก็เงียบไปอีกแล้ว ส่องบ่อยฉิบหาย กูแทบนับคอมเมนต์ในโพสต์เธอแล้วตอนนี้ ทันทีที่รู้ว่ามีเพิ่มก็ไม่ลังเลที่จะเข้าไปอ่าน ไอ้ห่าไหนทรงดีหน่อยกูก็แค่จำหน้ามันไว้ และอย่าได้พลาดมาให้กูเห็น หึ! ไม่งั้นได้เจอกู
สามวันที่เธอเงียบหาย แต่โพสต์ที่เขาบอกให้เธอลบมันกลับไม่หาย ตอนนี้ก็งงฉิบหายเลยกู!
ปกติปลาวาฬไม่ทำกับเขาแบบนี้ ต่อให้จะไม่ได้คุยกันเหมือนคนที่คบกันจริงจัง แต่มันก็ต้องมีสักข้อความที่คุยกันบ้าง และทุกครั้งก็เป็นเธอที่เป็นฝ่ายทักหาเขา ไอ้เราก็อุตส่าห์ทนรอ แต่ตอนนี้แหละ ตอนที่เข้าไปส่องสตอรี่เธอแล้วเห็นอะไรบางอย่างที่ขัดหูขัดตา ไม่ทงไม่ทนมันแล้วกู!
อยากรู้ว่ะว่าแผ่นหลังของใครที่เธอเพิ่งถ่ายลงสตอรี่ อย่าให้รู้ เจอกูแน่!
“เอาโทรศัพท์มึงมายืมดิสิง”
“ยืมทำไมวะ ของมึงก็มี”
“อย่าลีลา ไม่งั้นเบียร์กูที่มึงกำลังแดกอยู่อ่ะ เอามาคืน”
“เหี้ย ถึงขั้นจะเอาเบียร์คืน”
“กูทุบจนออกทางเดิมแน่ถ้ามึงลีลา” แล้วในจะกล้าวะ โทรศัพท์ในมือรีบโยนให้มันทันที เช่นเดียวกับมันที่พอได้โทรศัพท์ก็ลุกหนีทันทีเช่นกัน
“อยู่ไหน”
(…ใครอ่ะ) ทันทีที่คนในสายตอบกลับ หางตาของคนฟังถึงกับกระตุกขึ้นมาทันที ขุนเขาหลุดเสียงหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆ จากนั้นก็ยกมือขึ้นสางเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากลวกๆ ยอมรับว่ากำลังไม่พอใจที่เธอทำเหมือนลืมกัน ทั้งที่บางเวลาเราทั้งคู่ลึกซึ้งกันจะตาย
“ลืมง่ายไปปะ”
(ถ้าไม่บอกว่าใครจะวางสายแล้วนะ)
“ขุน….” ทั้งที่ไม่ชอบที่เธอเป็นแบบนี้ สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือกอยู่ดี เห็นแบบนี้แล้วรู้เลยว่าเธอพยายามตีตนออกหาก แต่ถามว่าหน้าอย่างไอ้ขุนจะยอมให้เธอทำแบบนั้นไหม บอกเลยว่าไม่มีทาง
(อยู่ข้างนอก มีอะไรไหม)
“ไปกับใคร”
(เพื่อนน่ะ) อยากถามกลับฉิบหายว่าเพื่อนแบบไหน เพื่อนแบบเธอกับเขาหรือเปล่า แต่ติดที่ไม่กล้าพอ กลัวว่าคำตอบมันจะเป็นแบบนั้น ซึ่งถ้ามันเป็นแบบนั้นเขาทนไม่ได้แน่ พอดีว่ายังไม่เบื่อ ยังไม่พร้อมที่จะแยกย้ายตอนนี้ และเชื่อว่าเธอยังไม่เทใจให้คนอื่นหรอก มันไม่เร็วขนาดนั้นแน่
“คืนนี้เจอกันหน่อยดิ”
(ไม่ค่อยว่างอ่ะ ไว้วันหลังได้ไหม) กูว่าแล้ว คิดเอาไว้ไม่มีผิด อย่าบอกนะว่าเธอกำลังหลงของใหม่
“เราไม่ได้เจอกันหลายวันแล้วนะ มีหลายเรื่องที่ต้องเคลียร์”
(สำคัญไหมอ่ะ ถ้ามันไม่ได้สำคัญก็เอาไว้ก่อน)
“อะไร เดี๋ยวนี้เธอเปลี่ยนไปว่ะ บอกให้ลบโพสต์เธอก็ไม่ลบ ส่งข้อความไปก็ไม่ค่อยอ่าน แล้วนี่เชื่อเลยนะว่าถ้าเอาเบอร์เราโทรไปเธอไม่รับสายแน่ เราทำอะไรให้เธอไม่พอใจเธอก็บอกดิ”
(ถ้าว่างก็รับอยู่แล้ว ไม่ได้ทำแบบนั้นหรอก)
“งั้นคืนนี้เจอกัน”
(ก็บอกว่าเราไม่ค่อยว่าง)
“งั้นเราจะรอจนกว่าเธอจะว่างละกัน”
_______________________
อาการมันเป็นยังไงคะพี่ขุน แอบหึง หรือแอบหวง หรือมันเป็นเพราะยังไม่เบื่อแบบที่แกพูดมาน่ะ ถ้าเป็นแบบนั้นกระซิบด้วยนะว่าจะเริ่มเบื่อกี่โมง 5555555555
ฝากกดไลก์ ฝากคอมเมนต์ให้เนมหน่อยน้า 🤍
- ผู้เขียน
