(ถ้าอยากรอก็ตามใจนะ แต่บอกไม่ได้ว่าจะกลับตอนไหน) เสียงของคนในสายกระตุ้นให้คิ้วของคนฟังกระตุกขึ้น เช่นเดียวกับมุมปากที่ยกตาม
“งั้นเหรอ…”
(เอาไว้วันหลังได้ไหมล่ะ) เสียงเธอเริ่มเย็นชาจนคนฟังเริ่มกลัวใจ กลัวที่หมายถึงกลัวเธอเปลี่ยนใจก่อนเขา กลัวเธอไม่เอาอะไร ในขณะที่เขาเองก็รั้งใครไม่เป็น ต่อให้จะอยากอยู่แค่ไหนสุดท้ายก็ไม่รั้งอยู่ดี
“แล้วถ้าเราบอกว่าไม่ได้ล่ะ”
(เอาแต่ใจจังเลยนะ)
“เธอก็รู้ว่าเราเป็นคนแบบนี้ เธอรู้ตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ หรือเธอจะเถียง”
(แค่นี้ก่อนนะ พอดีว่าฉันไม่ค่อยว่างน่ะ) ปลาวาฬไม่ได้รอให้คนในสายได้ตอบกลับ แต่เลือกที่จะวางสายทันที
คนตัวเล็กถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่มือขาวผ่องจะยกขึ้นลูบใบหน้าของตัวเอง กำลังนึกอยู่ว่าเหตุผลที่ขุนเขาตามเธอถี่ขนาดนี้เป็นเพราะภาพในสตอรี่ใช่ไหม แล้วอีกหนึ่งคำถามคือภาพของเธอมันเข้าไปกระตุ้นคนอย่างเขาได้ด้วยหรือไง
ที่ทำเสียงเหมือนไม่พอใจ
