บทที่ 10

1270 คำ

“ขอบคุณมากนะคะป้าสายหยุด ที่ดูแลฟ้ามาโดยตลอด เพราะป้านะคะรู้ไหมฟ้าถึงได้โตขึ้นมาอย่างมีความสุขได้แบบนี้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ” ฟ้าลดาเอ่ยขอบคุณแม่นมด้วยความรู้สึกซาบซึ้งจนไม่อาจจะปิดบังความเสียใจที่ต้องจากลาได้อีกต่อไป หญิงสาวปลดปล่อยน้ำตาออกมาจนกระทั่งเผลอหลับไปบนตักของสายหยุดที่ทำได้แต่เพียงลูบหัวของคุณหนูเบาๆ อย่างเอ็นดู “อย่ายอมแพ้ต่อโชคชะตานะคะคุณฟ้า ป้าเชื่อว่าสักวันคุณฟ้าจะต้องมีความสุข ยิ้มเข้าไว้นะคะคุณหนูคนดีของป้า” คำพูดที่คงดังไปไม่ถึงคนที่หลับไปแล้วดังขึ้นราวกับหัวหน้าแม่บ้านจะพูดมันกับตัวเอง ไม่นานก็จัดท่านอนให้กับเจ้าของห้องก่อนจะเดินออกมาอย่างเงียบเชียบแต่เพียงแค่หมุนตัวจะเดินไปเสียงของใครอีกคนดันเรียกเอาไว้ซะก่อน... “ยัยฟ้าหลับไปแล้วเหรอสายหยุด” โชคชัยนั่นเองที่นอนไม่หลับเลยคิดว่าจะเข้าไปหาลูกสาวคนเล็กเพื่อดูว่าเก็บของสำหรับการเดินทางสำหรับวันพรุ่งนี้เสร็จเรียบร้องดีแล้วหรือยั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม